به گزارش حوزه پارلمان باشگاه خبرنگاران به نقل از روابط عمومی مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، دفتر مطالعات اجتماعی این مرکز ضمن بررسی تطبیقی و مقایسه‌ای شاخص‌های مختلف در آموزش‌های فنی و حرفه‌ای با استفاده از منابع موجود بین‌المللی افزود: این گزارش با رویکردی توصیفی به بررسی برخی شاخص‌های آموزش فنی و حرفه‌ای از قبیل نرخ ثبت نام فنی و حرفه‌ای در دوره راهنمایی و متوسطه، مدت زمان آموزش در دوره‌های مختلف تحصیلی، نسبت تعداد هنرجو به هنرآموز، سرانه تولید ناخالص داخلی ، نوع ساختار آموزش نظام رسمی، ترکیب محیط های یادگیری، مدت زمان آموزش قبل از اشتغال ، دسترسی به تحصیلات تکمیلی ، روش نیازسنجی آموزشی ، درصد زمان آموزش عملی به کل آموزش ، نحوه تاثیرگذاری بازار کار بر آموزش، تضمین کیفیت ، حقوق سالیانه معلمان ، روند کاربست چارچوب صلاحیت‌های حرفه‌ای ملی و شایستگی‌های غیرفنی در چند کشور و ایران می‌پردازد . نتایج این تحقیق نشان می‌دهند کشور نیازمند توجه جدی به آموزش‌های فنی و حرفه‌ای برای رسیدن به جایگاه اول منطقه در این آموزش‌ها در افق 1404 است.

آموزش و تربیت فنی و حرفه‌ای به آموزش و تربیت در قلمرو دنیای کار برای زمینه‌سازی، آمادگی، نگهداشت و ارتقای شغلی و حرفه‌ای اطلاق می‌شود. آموزش و تربیت فنی و حرفه‌ای واژه‌ای جامع است و جنبه‌هایی از فرآیند آموزشی است که در برگیرنده مطالعه فناوری‌ها و علوم وابسته، کسب نگرش‌ها و مهارت‌های عملی باشد و فهم و دانش مرتبط با حرفه‌ها را در بخش‌های گوناگون اقتصادی و اجتماعی، علاوه بر آموزش عمومی ، در بر گیرد. این واژه اعم از آموزش و تربیت فنی و حرفه‌ای رسمی ، غیررسمی و سازمان نایافته است.

بررسی و مطالعه تطبیقی و مقایسه‌ای نظام آموزش فنی و حرفه‌ای کشورها در آموزش رسمی نشان می‌دهد که کشورهای جهان از سیستم‌های متفاوت آموزشی برخوردارند ولی برای رسیدن به اهداف آموزش فنی و حرفه‌ای یک سیستم منسجم و کارآمد طراحی می‌کنند به منظور کارایی این سیستم ، شاخص‌هایی را مد نظر قرار می‌دهند و به آن پایبند می‌شوند .در تحلیل نتایج به دسته آمده، شاخص‌هایی از قبیل تضمین کیفیت ، کاربست نظام صلاحیت‌های حرفه‌ای ملی، کاربست شایستگی‌های غیرفنی، استفاده از نیازسنجی آموزشی از جمله مواردی‌اند که کشورها به آنها پرداخته‌اند. با توجه به مقایسه انجام شده نیاز به برنامه‌ریزی برای موارد ذیل در ایران ضروری است:

1- کاربست رویکرد آموزش مبتنی بر شایستگی،
2- کاربست چارچوب صلاحیت حرفه‌ای ملی،
3- تعیین شاخص‌های کیفیت و شاخص کلان آموزشی،
4- رتبه‌بندی مراکز و هنرستان‌های فنی و حرفه ای،
5- کاربست شایستگی‌های غیرفنی،
6- مشارکت‌دهی ذین نفعان آموزشی،
7- انجام پژوهش‌های تطبیقی و مقایسه‌ای عمیق در نظام‌های آموزشی فنی و حرفه‌ای کشورها،
8- طراحی و تدوین فرایند نیازسنجی آموزشی جهت اجرا و توسعه رشته‌ها،
9- ارتباط مستمر با نهادهای بین‌المللی آموزش فنی و حرفه‌ای بر اساس ماده (19) قانون برنامه پنجم توسعه کشور،
10- توجه به صلاحیت‌های حرفه ای معلمان و هنرآموزان
انتهاي پيام/