هیچ کس از نزدیکان هیتلر، حتی منشی شخصی اش، هرگز این دفترچه ها را ندیده بود و در گزارشات متعلقات هیتلر هم نامی از آن ها برده نشده بود. بعد از منتشر شدن دفترچه ها، خیلی ها متوجه شدند که بسیاری از اتفاقات دفترچه خاطرات با واقعیات تاریخی مطابقت ندارند.

به گزارش گروه وبگردي باشگاه خبرنگاران به نقل از  مشرق ،گورد هایدمن، خبرنگاری از مجله ی آلمانی Stern بود که علاقه ی زیادی به تاریخ آلمان نازی داشت. در یکی از روز های پاییز ۱۹۷۹، از هایدمن دعوت شد تا از نمایشگاه یک کلکسیونر خصوصی علاقمند به جنگ جهانی دوم، بازدید کند. در این نمایشگاه همه چیز وجود داشت، از نامه های محرمانه گرفته تا بعضی از نقاشی های هیتلر. ولی چیزی که توجه هایدمن را جلب کرد دفترچه ی سیاه رنگی بود که صاحبش ادعا می کرد یکی از دفترچه خاطرات آدولف هیتلر است.
 
هایدمن شکه شده بود. تا آن زمان هیچ کس حرفی از دفترچه خاطرات هیتلر نزده بود. افکار و احساسات درونی رهبر حزب نازی همیشه برای مورخان معما باقی مانده بودند. هایدمن می دانست که این کشف می تواند یکی از بزرگترین کشفیات قرن بیستم باشد و اگر او بقیه ی این دفترچه خاطرات را به دست بیاورد، به بزرگترین خبرنگار قرن تبدیل می شود. ولی او می بایست اول صحت دفترچه را ثابت کند.
 
صاحب نمایشگاه ادعا می کرد که قرار بوده در پایان جنگ، این دفترچه خاطرات همراه با سایر وسایل شخصی هیتلر با هواپیما به مقر متحدین منتقل بشوند، اما هواپیما در روستای بورنرزدورف سقوط کرده بوده است. هایدمن به روستای بورنزدورف سفر کرد تا ببیند این داستان حقیقت دارد یا نه. بر اساس گزارشات قدیمی واقعا در سال ۱۹۴۵ یک هواپیما در روستا سقوط کرده بود. همین طور هایدمن مطلع شد که ۲۷ جلد دیگر از دفترچه خاطرات هیتلر، در درست شخصی به نام دکتر فیشر قرار دارند.



 
گورد هایدمن
 
هایدمن موضوع را با رئیس هایش در مجله ی Stern در میان گذاشت و آن ها را تشویق کرد تا تمام دفترچه ها را بخرند. بالاخره هایدمن دکتر فیشر را پیدا کرد و دکتر فیشر هم حاضر به فروش دفترچه ها شد. مجله ی Stern، مدت ۱۸ ماه را صرف جمع آوری تمام دفترچه ها کرد. به طرز عجیبی هر چه قدر که مجله مشتاق خرید می شد، دفترچه های بیشتری پیدا می شدند! بالاخره در سال ۱۹۸۱ مجله ۶۲ جلد از دفترچه خاطرات هیتلر را که بین سال های ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۵ نوشته بودند، به قیمت ۹٫۹ میلیون مارک (تقریبا ۴ میلیون دلار) خریداری کرده بود.
 
اما قبل از انتشار داستان، صاحبان مجله باید به طور قطع از واقعی بودن دفترچه ها مطمئن می شدند. به خاطر مخفی نگه داشتن موضوع، کلا سه آزمایش روی دست خط هیتلر انجام شدند. هر سه آزمایش نشان دادند که دست خط دفترچه ها با دست خطر هیتلر کاملا مطابقت دارد.
 
بالاخره مجله ی Stern در ۲۵ آوریل سال ۱۹۸۳ داستان پیدا شدن دفترچه خاطرات هیتلر را منتشر کرد. روی جلد مجله تصویر یکی از همین دفترچه های سیاه رنگ چاپ شده بود و تیتر "دفترچه خاطرات هیتلر کشف شد” روی آن نوشته شده بود. روزنامه ها و خبرگزاری های مختلفی از سراسر دنیا با Stern تماس گرفتند و خواستار خریدن حق و حقوق چاپ دفترچه خاطرات بودند. به نظر می رسید که مجله ی Stern قرار است به یکی از ثروتمندترین مجله های دنیا تبدیل بشود!

 
اما بسیاری از مورخان حتی قبل از خواندن دفترچه ها به صحت آن شک داشتند. هیچ کس از نزدیکان هیتلر، حتی منشی شخصی اش، هرگز این دفترچه ها را ندیده بود و در گزارشات متعلقات هیتلر هم نامی از آن ها برده نشده بود. بعد از منتشر شدن دفترچه ها، خیلی ها متوجه شدند که بسیاری از اتفاقات دفترچه خاطرات با واقعیات تاریخی مطابقت ندارند.
 
بالاخره دولت آلمان غربی مداخله کرد و آزمایشات مختلفی روی کاغذ، چسب و جوهر استفاده شده انجام داد. معلوم شد که همه ی مواد اولیه ی دفترچه بعد از جنگ جهانی دوم و بعد از مرگ هیتلر تولید شده اند و از زمان نوشته شدن متن تنها چند سال می گذرد. دفترچه هایی که مجله ی Stern میلیون ها فرانک صرف خرید آن ها کرده بود، تقلبی بودند!
 
تحقیقات نشان داد که نام اصلی دکتر فیشر در اصل کانرد کوجو بوده است. کانرد کوجو فردی بود که با جعل کردن مقادیر زیادی از نامه ها و مدارک دوران آلمان نازی، ثروت کوچکی برای خودش رقم زده بود. بالاخره معلوم شد که چرا تست دست خط هیتلر تقلبی بود دفترچه ها را نشان نداده بود. مجله ی Stern برای تست از یکی از نامه های جعلی کوجو استفاده کرده بود!

 
کانرد کوجو
 
هایدمن و کوجو دستگیر شدند و هر کدام به چهار و نیم سال زندان محکوم شدند. کوجو ادعا کرد که هایدمن از تقلبی بودن دفترچه ها خبر داشته و بیشتر ۹٫۹ میلیون مارک را بالا کشیده است اما هایدمن می گفت که اصلا از جعلی بودن آن ها خبر نداشته و تمام ۹٫۹ میلیون مارک را به کوجو داده است. به هر حال بیشتر این پول به دست صاحبان مجله ی Stern بازنگشت. شاید اگر کمی اشتیاق خود را کنترل می کردند و آزمایشات بیشتری انجام می دادند، نه تنها این همه پول از دست نمی دادند، بلکه آبروی مجله را هم نمی بردند!
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.