ارتفاعات شهر ساحلی چوبر؛
جایی که تا بحال پای هیچ گردشگری به آنجا نرسیده است
در مسیر جاده توریستی " ال کیوي" شهر ساحلی چوبر، مناظر و مکان هایی وجود دارد که تا به حال پای هیچ گردشگری به آنجا نرسیده است.
به گزارش خبرنگار حوزه گردشگری باشگاه خبرنگاران، نام شهر های ساحلی دنیا همیشه آدم را یاد مسافرت و امکانات در هتلهای لوکس و مجلل بهمراه تفریح و سرگرمی های مفرح و شاد می اندازد.
سواحلی پر آوازه مانند هاوایی، قناری ، آنتالیا و . . . که یک روز اقامت و استراحت در یکی از این شهرهای ساحلی ، آرزوی بسیاری از گردشگران است.
در مقابل گاهی هم تصور ساحلی آرام و فارغ از هیاهو و مصنوعات ماشینی، نوعی آرامش را به آدم القاء می کند که تنها امکانات آن امواج ملایم دریا و ماسه های داغ ساحل بهمراه خنکهای نسیم صبحگاهی و عصر گاهی آن است.
شهر ساحلی چوبر در غرب استان گیلان قرار دارد که شاید به اندازه سواحل قناری یا آنتالیا پر آوازه نباشد .
اما مکانی دنج و آرام برای گردشگرانی است که فارغ از هیاهوی شهر، می خواهند در دل طبیعت از نفس کشیدن خود لذت ببرند.
در این شهر ساحلی خبری از هتلهای پنج ستاره لوکس و مجلل نیست ، اما سایه بلند درختان کاج و ماسه های داغ ساحل مکانی بی نظیر برای گردشگران فراهم آورده تا علاوه بر استفاده از آبهای نیلگون دریای خزر، سایه خنک کاجستان چوبر را هم در ساحل و در کنار تفریح و استراحت خود داشته باشند.
معمولا اکثر سواحل تفریحی دنیا با جنگل و درختان فاصله دارنداما شهر ساحلی چوبر شاید تنها شهر ساحلی دنیا باشد که در آن دریا و جنگل به هم متصل هستند. بطوریکه اگر هوس کوه نوردی یا جنگل سر سبز احساس خواهید کرد.
جنگل های پر پشت و سز سبز چوبر بمانند ساحل آن آرام و امن است و تنها حیوانی که درمیان جنگل پیدا می شود گاوهای اهلی بی آزار افرادی است که در کوهستانها و کوهپایه های این شهر در دنیایی از آرامش طبیعت زندگی می کنند.
هر چند شهر ساحلی چوبر نیز از صدمات افزایش قیمت زمین و مسکن بی نصیب نمانده و در چند سال اخیر افراد زیادی از شهرهای بزرگ چشم طمع به آرامش و سر سبزی این شهر دوخته و بخشهایی از کوهپایه ها و زمنی های هموار مشرف به دریا را با صرف اندک مبلغی به تصرف خود درآورده و در حال گسترش امپراطوری تنهایی خود در داخل ویلاها و قصرهایی مجلل هستند.
اما هیچکدام از این ویلاهای رنگارنگ ، سادگی ، آرامش و صفای خانه های قدیمی و کاهگلی قدیمی را ندارند.
خانه هایی ساده با شیروانی تخته یا سفال در میان مزارع و باغهای وسیع که نه تن به مصالح سنگین و خشنی چون تیر آهن های غول پیکر و مصالح سیمانی داده و نه خود را در حصارهای بلند سنگی محبوس کرده اند، بلکه تنها مصالح آنها چوبهای آماده جنگل و کاهگل است که ساکنان این خانه ها با آهک یا رنگ سفید نمای بیرونی آنرا جلا داده ان تا از چند کیلومتری در میان جنگل سر سبز و شالیزارها بدرخشد.
سواحلی پر آوازه مانند هاوایی، قناری ، آنتالیا و . . . که یک روز اقامت و استراحت در یکی از این شهرهای ساحلی ، آرزوی بسیاری از گردشگران است.
در مقابل گاهی هم تصور ساحلی آرام و فارغ از هیاهو و مصنوعات ماشینی، نوعی آرامش را به آدم القاء می کند که تنها امکانات آن امواج ملایم دریا و ماسه های داغ ساحل بهمراه خنکهای نسیم صبحگاهی و عصر گاهی آن است.
شهر ساحلی چوبر در غرب استان گیلان قرار دارد که شاید به اندازه سواحل قناری یا آنتالیا پر آوازه نباشد .
اما مکانی دنج و آرام برای گردشگرانی است که فارغ از هیاهوی شهر، می خواهند در دل طبیعت از نفس کشیدن خود لذت ببرند.
معمولا اکثر سواحل تفریحی دنیا با جنگل و درختان فاصله دارنداما شهر ساحلی چوبر شاید تنها شهر ساحلی دنیا باشد که در آن دریا و جنگل به هم متصل هستند. بطوریکه اگر هوس کوه نوردی یا جنگل سر سبز احساس خواهید کرد.
هر چند شهر ساحلی چوبر نیز از صدمات افزایش قیمت زمین و مسکن بی نصیب نمانده و در چند سال اخیر افراد زیادی از شهرهای بزرگ چشم طمع به آرامش و سر سبزی این شهر دوخته و بخشهایی از کوهپایه ها و زمنی های هموار مشرف به دریا را با صرف اندک مبلغی به تصرف خود درآورده و در حال گسترش امپراطوری تنهایی خود در داخل ویلاها و قصرهایی مجلل هستند.
اما هیچکدام از این ویلاهای رنگارنگ ، سادگی ، آرامش و صفای خانه های قدیمی و کاهگلی قدیمی را ندارند.
خانه هایی ساده با شیروانی تخته یا سفال در میان مزارع و باغهای وسیع که نه تن به مصالح سنگین و خشنی چون تیر آهن های غول پیکر و مصالح سیمانی داده و نه خود را در حصارهای بلند سنگی محبوس کرده اند، بلکه تنها مصالح آنها چوبهای آماده جنگل و کاهگل است که ساکنان این خانه ها با آهک یا رنگ سفید نمای بیرونی آنرا جلا داده ان تا از چند کیلومتری در میان جنگل سر سبز و شالیزارها بدرخشد.
در قسمت شمالی شهر (بالا محله چوبر) هنوز هم می توان این خانه ها و کلبه های قدیمی را پیدا کرد.خانه هایی که بیشتر شبیه تصاویر کارت پستالها، رویایی و جذاب اند.
حیاط این خانه ها آنقدر بزرگ است که دیگر نیازی به حصارهای بلند و محکم ندارد و برخی ها آنرا به چند قسمت تقسیم کرده و مایحتاج زندگی مانند برنج، سیفی جات ، مرکبات و حتی گوشت مورد نیاز خود را از همانجا تأمین می کنند.
وقتی بهمراه دونفر گردشگر آلمانی از مناطق شمالی چوبر دیدن می کردیم، آنها از این همه همزیستی مسالمت آمیز حیوانات با انسانها در این منطقه متعجب شده و با دوربین خود این صحنه ها را ثبت و ضبط می کردند.
مرغ واردک در این خانه ها فراوان دیده می شود و گاوهایی که آدم را یاد خیابانهای هندوستان می اندازد. . .
بیشتر مزارع ، شالیزار برنج است و در برخی قسمتها باغهای کیوی رفته رفته بر شالیزارها غالب گشته و جای آنها را گرفته اند.
بی دلیل نیست که بعضی ها چوبر را شهر کیوی ایران می شناسند چرا که تولید بیش از 96 هزار تن کیوی در یک سال برای شهری کوچک و توریستی مانند چوبر کمی دور از انتظار است.
علاوه بر کاجستان یا پارک ساحلی ، نرگس خاتون، نه ساله و تاواگلی، " جاده ال کیوی " یکی از زیباترین جاذبه های توریستی و گردشگری این شهر است که پس از 3 ساعت پیاده روی در میان جنگل ، مرکز شهر ساحلی چوبر را به "نیر" و حور" در اردبیل وصل می کند.
برای لذت بردن از طبیعت بکر ارتفاعات چوبر، ما نیز به همراه دو گردشگر آلمانی راهی جاده توریستی ال کیونی شدیم.پیاده روی در این جاده کوهستانی در صبح یک روز بهاری بسیار مفرح و نشاط آور است.
انبوه درختان و علفزارها در اطراف این جاده بهمراه مناظر زیبایی که با ارتفاع گرفتن از شهر دیده می شود، همچنین صخره ها و دره هایی که از اتصال تپه های سر سبز پوشیده از جنگل در ارتفاعات ، دیدگان طبیعت گردها و گردشگران و البته دو نفر گردشگر آلمانی که همراهمان هستند، چنان درگیر خود کرده که متوجه گذر زمان نشده و به یکباره خود را در میان مراتع سر سبز و دشتهای وسیع و " دانبالات" احساس می کنند.
حالا دیگر جنگل تمام شده و به اوج ارتفاعات که تا چشم کار می کند سر سبز و هموار است می رسیم.
گردشگرانی که همراه ما هستند با تعجب به ابرهای انباشته در دره های پائین خیره شده می پرسند، ما کی به اینجا رسیدیم؟! چطور از ابر ها و جنگل گذشتیم ؟! . . .
اینجا دانبالات است که بخشی از مناظر بسیار زیبای "ناخشاژی" " گندو " و " حاچاقیه " از دوردستها نمایان است اما برای رسیدن به هر کدام از آنها باید حدود 3 کیلومتر مسیر مالرو را درمیان تپه ها و کوهها پیمود، تا بتوان مناظر و مکانهایی را دید که تا قبل از این ، پای هیچ گردشگر ی به آنجا نرسیده است.
"يیلاق" شهر ساحلی چوبر نیز بمانند سواحل زیبای آن بی نظیر و جذاب است.
این را یکی از گردشگران آلمانی عنوان می کند و دیگری در حالیکه به زحمت کلمات فارسی را کنار هم می چیند می گوید: اینجا به واقع آخر دنیاست، عظمت و زیبایی وصف ناپذیری دارد که من تا بحال در هیچ یک از سفرهایم ندیده بودم؟!
لازم به ذکر است که اگر تا این قسمت از گزارش تنها به وجود حیوانات اهلی در جنگل بسنده کردیم، اما نبود حیوانات وحشی در اعماق جنگل و ارتفاعات را نه تنها خبرنگار این گزارش ، بلکه رئیس منابع طبیعی جنگلداری چوبر نیز تضمین نمی کند وبرای گردشگرانی که عازم ارتفاعات هستند، رعایت موارد ایمنی را ضروری می دانند.
با این حال گردشگران محلی وجود هر گونه حیوانات وحشی در اعماق جنگل را نفی کرده و می گویند؛ از آنجائیکه در اکثر مناطق جنگل دامداران و گله داران سکونت دارند، بنابر این حیوانات وحشی که برای انسان خطرناک باشد، توان نزدیکی به این قسمتها را ندارند و تا بحال نیز هیچ موردی پیش نیامده است.
با این حال به نظر می رسد فصل زمستان بعلت برف سنگین در ارتفاعات وجود حیوانات وحشی در اعماق جنگل و حتی کوهپایه ها دور از ذهن نباشد.
بسیاری از گردشگرانی که از شهر ساحلی چوبر و از طریق جاده توریستی " ال کیوی " عازم ارتفاعات و در نهایت اردبیل می شوند، در مسیر بازگشت ، جاده توریستی حیران و آستارا را انتخاب می کنند اما نه پای پیاده بلکه با وسیله نقلیه و بدین ترتیب سفر رویایی خود را در جاده ای توریستی غرب گیلان تکمیل می کنند. /ص
حیاط این خانه ها آنقدر بزرگ است که دیگر نیازی به حصارهای بلند و محکم ندارد و برخی ها آنرا به چند قسمت تقسیم کرده و مایحتاج زندگی مانند برنج، سیفی جات ، مرکبات و حتی گوشت مورد نیاز خود را از همانجا تأمین می کنند.
وقتی بهمراه دونفر گردشگر آلمانی از مناطق شمالی چوبر دیدن می کردیم، آنها از این همه همزیستی مسالمت آمیز حیوانات با انسانها در این منطقه متعجب شده و با دوربین خود این صحنه ها را ثبت و ضبط می کردند.
بیشتر مزارع ، شالیزار برنج است و در برخی قسمتها باغهای کیوی رفته رفته بر شالیزارها غالب گشته و جای آنها را گرفته اند.
بی دلیل نیست که بعضی ها چوبر را شهر کیوی ایران می شناسند چرا که تولید بیش از 96 هزار تن کیوی در یک سال برای شهری کوچک و توریستی مانند چوبر کمی دور از انتظار است.
علاوه بر کاجستان یا پارک ساحلی ، نرگس خاتون، نه ساله و تاواگلی، " جاده ال کیوی " یکی از زیباترین جاذبه های توریستی و گردشگری این شهر است که پس از 3 ساعت پیاده روی در میان جنگل ، مرکز شهر ساحلی چوبر را به "نیر" و حور" در اردبیل وصل می کند.
برای لذت بردن از طبیعت بکر ارتفاعات چوبر، ما نیز به همراه دو گردشگر آلمانی راهی جاده توریستی ال کیونی شدیم.پیاده روی در این جاده کوهستانی در صبح یک روز بهاری بسیار مفرح و نشاط آور است.
انبوه درختان و علفزارها در اطراف این جاده بهمراه مناظر زیبایی که با ارتفاع گرفتن از شهر دیده می شود، همچنین صخره ها و دره هایی که از اتصال تپه های سر سبز پوشیده از جنگل در ارتفاعات ، دیدگان طبیعت گردها و گردشگران و البته دو نفر گردشگر آلمانی که همراهمان هستند، چنان درگیر خود کرده که متوجه گذر زمان نشده و به یکباره خود را در میان مراتع سر سبز و دشتهای وسیع و " دانبالات" احساس می کنند.
گردشگرانی که همراه ما هستند با تعجب به ابرهای انباشته در دره های پائین خیره شده می پرسند، ما کی به اینجا رسیدیم؟! چطور از ابر ها و جنگل گذشتیم ؟! . . .
اینجا دانبالات است که بخشی از مناظر بسیار زیبای "ناخشاژی" " گندو " و " حاچاقیه " از دوردستها نمایان است اما برای رسیدن به هر کدام از آنها باید حدود 3 کیلومتر مسیر مالرو را درمیان تپه ها و کوهها پیمود، تا بتوان مناظر و مکانهایی را دید که تا قبل از این ، پای هیچ گردشگر ی به آنجا نرسیده است.
"يیلاق" شهر ساحلی چوبر نیز بمانند سواحل زیبای آن بی نظیر و جذاب است.
این را یکی از گردشگران آلمانی عنوان می کند و دیگری در حالیکه به زحمت کلمات فارسی را کنار هم می چیند می گوید: اینجا به واقع آخر دنیاست، عظمت و زیبایی وصف ناپذیری دارد که من تا بحال در هیچ یک از سفرهایم ندیده بودم؟!
لازم به ذکر است که اگر تا این قسمت از گزارش تنها به وجود حیوانات اهلی در جنگل بسنده کردیم، اما نبود حیوانات وحشی در اعماق جنگل و ارتفاعات را نه تنها خبرنگار این گزارش ، بلکه رئیس منابع طبیعی جنگلداری چوبر نیز تضمین نمی کند وبرای گردشگرانی که عازم ارتفاعات هستند، رعایت موارد ایمنی را ضروری می دانند.
با این حال گردشگران محلی وجود هر گونه حیوانات وحشی در اعماق جنگل را نفی کرده و می گویند؛ از آنجائیکه در اکثر مناطق جنگل دامداران و گله داران سکونت دارند، بنابر این حیوانات وحشی که برای انسان خطرناک باشد، توان نزدیکی به این قسمتها را ندارند و تا بحال نیز هیچ موردی پیش نیامده است.
با این حال به نظر می رسد فصل زمستان بعلت برف سنگین در ارتفاعات وجود حیوانات وحشی در اعماق جنگل و حتی کوهپایه ها دور از ذهن نباشد.
بسیاری از گردشگرانی که از شهر ساحلی چوبر و از طریق جاده توریستی " ال کیوی " عازم ارتفاعات و در نهایت اردبیل می شوند، در مسیر بازگشت ، جاده توریستی حیران و آستارا را انتخاب می کنند اما نه پای پیاده بلکه با وسیله نقلیه و بدین ترتیب سفر رویایی خود را در جاده ای توریستی غرب گیلان تکمیل می کنند. /ص
گزارش از عليرضا شوكتي.
