به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اراک، ماه رمضان ماه ضیافت الهی است و مردم در این ماه تلاش می کنند با در کنار هم بودن، کمک به همنوعان، شکرانه نعمت ها و راز و نیاز با خدا برای بخشش گناهان و تعالی روحشان، زندگی بهتری را برای خود بسازند و آخرت خویش را چون دنیای خویش آباد کنند بلکه آبادتر و سرسبزتر.
رسیدن به همه آنچه گفته شد، راه و رسمی می خواهد که عقل و شعور آدمی از گذشته تا امروز آیین هایی مختلفی را ایجاد کرده است و هر منطقه کشور به فراخور ویژگی جغرافیایی، سرزمینی، قومیت و طایفه و داشته های خود آیین های متفاوتی دارند.

آیین رفتن به پیشواز ماه مبارک رمضان
استان مرکزی نیز به عنوان سرزمین مفاخر و بزرگان با داشتن حدود شش هزار سال تاریخ، جایگاهی در میان آیین های کشور برای خود دارد که یکی از رسوم ماه رمضان در استان مرکزی به خصوص روستاها و شهرهای استان، آیین رفتن به پیشواز ماه مبارک رمضان است.
یکی از این رسوم روزه گرفتن سه روزه آخر ماه شعبان و سحرخوانی مردان در پشت بام هاست. مردان در سحرگاه های آخر ماه شعبان به پشت بام می روند و دعای سحر را می خوانند و این آیین تا پایان ماه رمضان ادامه می یابد.
این رسم در گذشته و در نبود وسایل ارتباط جمعی چون تلوزیون و ساعت های شماته دار انجام می شده است و نشانی از همدلی مردم برای برگزاری آماده شدن و وارد شدن به ماه رمضان است.

آیین ویژه ‌ای به نام کلوخ‌اندازان
پیش از این آیین ویژه ‌ای به نام کلوخ‌اندازان در بین خانواده‌های بخش هایی از استان مرکزی مرسوم بود که معمولا در آخرین روز ماه شعبان انجام می‌شد که امروزه این آیین بیشتر در روستاها اجرا می شود.
در این آیین، بزرگ هر فامیل اغلب به عنوان عصرانه آش رشته تدارک می‌دید و سایر اقوام و با جمع کردن خویشان دورهم، به ‌میمنت و مبارکی‌آمدن ماه مهمانی خدا جشن کوچکی را برگزار می‌کردند.
سنت دیرینه اهو اهو یکی دیگر از آداب متداول در این منطقه‌ است که شامگاه چهاردهم ماه رمضان شب تولد امام حسن(ع) در روستای خورهه از توابع شهرستان محلات برگزار می‌شود.
براساس این سنت قدیمی با تاریک شدن هوا نوجوانان و کودکان در دسته‌های مجزا به ‌در خانه‌ها می‌روند و یکی از اعضای گروه که ‌از همه بزرگ تر است با صدای بلند اشعاری را می‌خواند و دیگران با صدای بلند اهواهو می‌کنند.

سنت دیرینه اهو اهو در شامگاه چهاردهم ماه رمضان
این گروه ها معمولا به در منازلی می‌روند که دارای فرزند خردسال پسر باشند و وقتی که اشعار خوانده شد، معمولا پسر کوچک خانواده مقداری آجیل و تنقلات برای اعضای گروه می‌آورد و اگر پسر خانواده با تاخیر اقدام به آوردن تنقلات کند این گروه اشعارشان را تکرار می‌کنند.
در این میان بانوان اراکی کدبانو بودن خود را نشان می دهند و با پختن شیرینی های محلی مثل گوش فیل سهمی را در ثواب سفره افطار طلب می کنند.
گوش فیل مانند زولبیا و بامیه دارای شیرینی زیاد است و در کنار این دو شیرینی سفره افطار اراکی ها را شیرین می کند. این شیرینی اکنون یکی از سوغاتی ها اراک است که مورد استقبال مسافران نیز قرار می گیرد./س