به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران قم، این ویژگی خاص ماه صیام است که ابتدا و انتهایش حسی عجیب دارد. چه مبارک که یک ماه در طول یک سال باشد تا بسیاری از بندگان بخواهند بدون تعارف و دور از غرور و کبر به خود بیایند. خود را بنده و آفریده خدای آسمان و زمین بدانند. خود را کوچکتر از آن بدانند که در طول ماه های قبل در برابر خالقشان می پندارند و با نیت قلبی در خود بشکنند.

چه مبارک است که مردم سرزمین من در این ماه داوطلبانه گوی احسان را از هم می ربایند و چه خوب کوله باری برای یک سال دیگر خود می بندند.

چه مبارک که با وجود روزهای گرم و بلند تیرماه هنوز هم همگان منتظر لحظه های شیرین صبح و عصر و افطار و سحر رمضان هستند. بلندی و کوتاهی روزها هرگز نمی تواند صفای لحظه افطار را، صفای لحظه اقامه را و صفای ساعات رمضان را برای مردم من کم کند.

مردم سرزمین من طوری به استقبال رمضان می روند که گویا خود میزبان اند و به حق که چه بی نظیر حقش را ادا می‌کنند.

مردم سرزمین من می‌دانند که رمضان تنها یک فرصتی است تا بتوانند جای خالی محبت، عشق، احسان و لطف را که شاید در ماه های دیگر احساسش نکردند به خوبی حس کنند و درصدد جبران هرآنچه باشند.

سرزمین من در رمضان سرزمین نور است و لحظه ها در آن بلندای بندگی ....آب و خاک کشور من با عطر رمضان کالبدی می‌شود که میلیون‌ها ایرانی را به یک شکل در آورده به هر آنچه زیبایی است را برای جهانیان به نمایش می‌گذارد...

و ای کاش..../س