رمضان در جبهه‌ها به روایت تصویر
روزه‌داری و سختی‌های فراوان در جبهه‌های نبرد علیه دشمن نه‌تنها موجب ضعف رزمندگان اسلام نشد، بلکه یکی از ارکان پیروزی در جبهه‌های حق علیه باطل شناخته می‌شد.
به گزارش خبرنگار دفاعی - امنیتی باشگاه خبرنگاران، ماه مبارک رمضان در جبهه‌های جنگ طراوت و شادابی خاصی در بین رزمندگان اسلام ایجاد مي‌کرد و به لطف خدا پایه‌های ایمان و اعتقاد قلبی به لقاء‌الله را در بین آنان مستحکم‌تر می‌ساخت .
ماه رمضان و رزمندگان
در عملیات رمضان بسیاری از‌عزیزان به وصال حضرت‌حق پیوستند در‌حالی‌که روزه‌دار بودند و لب‌هایشان‌خشکیده بود. اما به عشق‌اباعبدالله الحسین (ع) و عطش
کربلا رفتند و به شهادت رسیدند .
سحری خوردن کنار آرپی‌جی و مسلسل، وضو با آب سرد و قنوت در دل شب توصیف
ناشدنی است. ربّنای‌لحظات افطار از پایان یک روزه خبر می‌داد، ربّنایی که
تمام وجود رزمندگان مملو از حقانیت‌آن بود. بچه‌ها با اشتیاق فراوان برای
نماز مغرب و عشاء وضو می‌گرفتند، ماشین توزیع غذا به همه چادرها سر می‌زد و
افطاری را توزیع می‌کرد. سادگی و صمیمیت در سفره افطار ما موج می‌زد و ما
خوشحال از اینکه خدا توفیق روزه گرفتن را به ما هدیه داده بود سر سفره
می‌نشستیم و بعد از خواندن دعا با نان و خرما افطار می‌کردیم.
دعای توسل و زیارت عاشورا هم در این روزها حال و هوای دیگری داشت.
معـنویتــی که «السلام علیــک یــا اباعبدالله»، «زیارت عاشورا» یا «وجیه
عندالله اشفع لنا عندالله» در توسل به سفره افطار و سحر ما هدیه می‌کرد،
غیرقابل توصیف است و همین، بنیه معنوی و عدم غفلت از لحظات معنوی رزمندگان
را از دیگران ممتاز کرده بود. نمی‌توانم این لحظات را برای شما بیان کنم،
در لشکر 28 سنندج بودم و قرار بود بعد از یک هفته به خانه برگردم اما جاذبه
این ماه مرا در کردستان ماندگار کرد. ماه رمضان بهترین و زیباترین خاطرات
را برای ما در سنگرها به ارمغان می‌آورد.
برکت دعا در کنار سنگرها، نماز روی زمین خاکی، سحری خوردن کنار آرپی‌جی و
مسلسل، وضو با آب سرد، قنوت در دل شب، قیام روبروی آسمان بدون هیچ حجابی که
تو را از دیدن وسعت‌ها بی نصیب کند، گریه بچه‌های عاشق در رکوع و همه چیز
برای یک مهمانی خدا آماده بود. یاران مردانه رفتند؛ اما هنوز تکبیر
وفاداریشان از مناره‌های غیرت این دیار به گوش می‌رسد. یاران عاشقانه
رفتند؛ اما هنوز لاله‌های سرخ دشت‌های این خاک به یمن آنان به پا
ایستاده‌اند. (راوی: حجت الاسلام والمسلمین علی اکبر محمدی ، نماینده ولی فقیه در لشکر 42 قدر اراک)
افطاری بهشتی
ما در دوران اسارت جزو مفقودین بودیم یعنی نه ایران از ما خبر داشت و نه
صلیب‌سرخ جهانی نام ما را ثبت‌کرده بود. به همین جهت مشکلات ما از سایر
اسرا بیشتر بود. هیچ نام و نشانی از ما در جایی نبود. عراقی‌ها به ما خیلی
سخت می‌گرفتند جز ارتباط و اتکال به خدا هیچ راهی نبود تنها امیدمان
استعانت خداوندی بود یکی از راه‌های تحکیم ارتباط الهی بحث نماز و روزه بود
بچه‌هایی که با ما در اردوگاه 12 و 18 بودند تقریباً ماه رجب و ماه شعبان
را در استقبال از ماه رمضان روزه می‌گرفتند هر چند که روزه گرفتن و نماز
خواندن حتی به صورت فرادا جرم بود.
خدا شاهد است امروز که بیش 20 سال از اسارت می‌گذرد هنگام ماه مبارک رمضان
همه نوع خوراکی با بهترین کیفیت در سفره‌هایمان یافت می‌شود ولی لذت افطار دوران اسارت را ندارد .
بارها اتفاق می‌افتاد که هنگام نماز دژخیمان بعثی به بچه‌ها حمله می‌کردند
و جهت آن‌ها را از قبله تغییر می‌دادند و نماز را بهم می‌زدند حتی یک شب
مجبور شدیم نماز مغرب و عشا را به حالت خوابیده و زیر پتو به جا بیاوریم.
روزه گرفتن جرم سنگین‌تری بود بچه‌ها غذای ظهر را می‌گرفتند و در یک
پلاستیک می‌ریختند چهار گوشه آن را جمع کرده و گره می‌زدند سپس این غذا را
در زیر پیراهن خود پنهان می‌کردند و افطار میل می‌نمودند اگر موقع تفتیش از
کسی غذا می‌گرفتند او را شکنجه می‌دادند.
آن غذای سرد ظهر با غذای مختصری که احیاناً در شب می‌دادند را بچه‌ها به
عنوان افطار می‌خوردند و تا افطار بعد به همین ترتیب می‌گذشت. خدا شاهد است
امروز که بیش 20 سال از اسارت می‌گذرد هنگام ماه مبارک رمضان همه نوع
خوراکی با بهترین کیفیت در سفره‌هایمان یافت می‌شود ولی لذت افطار دوران
اسارت را ندارد. به نظر من آن غذا، غذای بهشتی بود و ما هنگام افطار واقعاً
حضور خدا را احساس می‌کردیم. دعای افطار با حال و هوای معنوی خاصی توسط
بچه‌ها قرائت می‌شد هر چند پس از صرف افطاری تا افطار بعد هیچ خبری از
خوراکی نبود، ولی خیلی برایمان لذت بخش بود.
(راوی: سردار مرتضی حاج باقری)
روزه داران شهید
رمضان در جبهه‌ها در اوج گرمای تابستان آن هم در منطقه خوزستان حال و هوای
ویژه‌ای داشت. سال 60 ماه رمضان در اوایل مرداد ماه و گرمای بالای 50 درجه
خوزستان بسیار طاقت فرسا بود. رزمندگانی که از اقصی نقاط کشور به جبهه
می‌آمدند حکم مسافر را داشتند و کمتر می‌توانستند یکجا ثابت باشند بعضی از
آن‌ها در یک منطقه می‌ماندند و از مسئول یا فرمانده مربوطه مجوز می‌گرفتند و
قصد 10 روز کرده و روزه‌دار می‌شدند.
روزهای طولانی بالای 16 ساعت، گرمای شدید و سوزان کار فعالیت نبرد با دشمن
حتی در منطقه پدافندی شدت یافتن تشنگی و ضعف و بی حالی از جمله مواردی بود
که وجود داشت اما به لطف خدا در ایمان و اراده رزمندگان کم‌ترین خللی
ایجاد نمی‌شد. سال 61 ماه مبارک رمضان در تیر ماه واقع شد. عملیات رمضان در
همین ماه انجام گرفت.
شب 19 رمضان در حال و هوای خاصی رزمندگان آماده عملیات می‌شدند. گرمای
شدید باد و توفان شن‌های روان و از همه مهم‌تر نبرد با دشمن آن هم برای
کسانی که روزه دار بودند بسیار سخت بود. انسان تا در شرایط موجود قرار
نگیرد درک مطلب برایش سنگین است.
در آن عملیات بسیاری از عزیزان به وصال حضرت حق پیوستند در حالی که روزه
دار بودند و لب‌هایشان خشکیده بود. اما به عشق اباعبدالله الحسین (ع) و عطش
کربلا رفتند و به شهادت رسیدند. (راوی: سید ابراهیم یزدی)
خادم رزمندگان
ماه رمضان سال 66 بود در منطقه عملیاتی غرب کشور بودیم نیروهایی که در
پادگان نبی اکرم (ص) حضور داشتند در حال آماده باش برای اعزام بودند. هوا
بارانی بود و تمام اطراف چادر در اثر بارش باران گل آلود بود به طوری که
راه رفتن بسیار مشکل بود و با هر گامی گل‌های زیادتری به کفش‌ها می‌چسبید و
ما هر روز صبح وقتی از خواب بیدار می‌شدیم متوجه می‌شدیم کلیه ظروف غذای
سحر شسته شده اطراف چادرها تمیز شده و حتی توالت صحرایی کاملاً پاکیزه است.
این موضوع همه را به تعجب وا می‌داشت که چه کسی این کارها را انجام
می‌دهد! نهایتاً یک شب نخوابیدم تا متوجه شوم چه کسی این خدمت را به
رزمندگان انجام می‌دهد! بعد از صرف سحر و اقامه نماز صبح که همه بخواب
رفتند دیدم که روحانی گردان از خواب بیدار شد و به انجام کارهای فوق پرداخت
و این‌گونه بود که خادم بچه‌های گردان شناسایی شد. وقتی متوجه شد که موضوع
لو رفته گفت: من خاک پای رزمندگان اسلام هستم. (راوی عبدالرضا همتی)
عقيل توحيديان
انتهای پیام/
عقيل توحيديان
انتهای پیام/
