خبر عجيب است. «بزرگان قبیله‌ای در شمال غرب پاکستان زنان را از خرید کردن در بازارها بدون حضور یکی از وابستگان مرد منع کرده‌اند. این اقدام برای آن صورت گرفته که توجه مردان در ماه رمضان، منحرف نشود.»

به گزارش گروه وبگردي باشگاه خبرنگاران ؛ آدريانا كارانكا، گزارشگر نشريه فارين پالسي، يك روز پس از سخنراني ملاله يوسفزي در سازمان ملل در گزارشي با عنوان «خواهران فراموش‏شده ملاله» درباره وضعيت زنان و دختران در پاكستان مي‌نويسد:

نازيا تنها 12 سال دارد و در انتظار بدترين‏ها زندگي مي‏كند. به ديدار خانواده‌اش در پشتونخواه در شمال‏غرب پاكستان رفته‏ام. ناآرام است و بدنش مي‎لرزد. نازيا تنها پنج سال داشت وقتي پدرش او را در ازاي غرامت قتلي كه عمويش مرتكب شده بود به عقد ازدواج يك غريبه كه سن زيادي داشت، درآورد. اين تصميم جرگه، بزرگان قبيله، بود كه نازيا به علاوه دو راس بُز و تكه زميني به خانواده مقتول داده شود. چرا كه بيشتر مناطق قبيله‏نشين افغانستان و پاكستان به سيستم قضايي دولتي اعتمادي ندارند و ترجيح مي‏دهند منازعات و مسائل خود را از طريق جُرگه حل و فصل كنند.

نازيا مي‏گويد: «يك شب مردي غريبه آمد و من را برد.» نازيا بسيار كوچكتر از آن بوده كه درك كند چه اتفاقي افتاده است اما از آنجا كه در سرزميني به دنيا آمده كه زنان نبايد توسط مردان غريبه ديده مي‏شدند، متوجه مي‏شود كه يك چيزي درست نيست. نازيا را به جرگه برده بودند تا همسر آينده‎اش او را ديده و تصميم بگيرد.

با وجودي كه مردان فاميل تلاش كرده بودند تا نظر جرگه را تغيير بدهند اما جرگه در نهايت تصميم گرفت كه نازيا به دليل خردسالي بسيار مي‎تواند چند سال را در كنار خانواده‏اش باشد تا كمي بزرگتر شود. اكنون نازيا از بزرگ شدن خود مي‎ترسد. خانواده او مي‏توانند سرنوشت دختر خود را به تعويق بيندازند اما نه براي مدت طولاني. به خصوص پس از 14 سالگي.


دختران بسياري در پاكستان به سرنوشت نازيا دچارند. دختران سوآرا (swara)، دختراني هستند كه براي حل مناقشه‎ و اختلافات قبيله‏اي به طرف مقابل و دشمن داده مي‏شوند. به‎طور معمول اين غرامت بايد به مناقشه پايان دهد اما در عمل اين‏گونه ازدواج‌ها تنها سرپوشي بر يك انتقام است. دختران سوآرا در خانه جديدشان اغلب در معرض مستقيم خشم، عصبانيت و نفرت همسر خود قرار مي‏گيرند و درد و رنج ناشي از جرمي را متحمل مي‎شوند كه هرگز مرتكب نشده‏ اند.

عموي نازيا به دليل اختلاف بر سر مالكيت زمين همسايه خود را به قتل رسانده و گريخته است. او هيچ فرزندي ندارد بنا براين جُرگه تصميم گرفت تا برادر بزرگترش به جاي او غرامت پرداخت كرده و دختر  پنج ساله‏اش را به عقد مردي از خانواده مقتول درآورد.  پدر نازيا يك كشاورز بي‎سواد و فقير است. او نمي‏تواند به راي دادگاه محلي اعتراض كند. بعد از اين‏كه زمين و دام خود را به خانواده مقتول داد به عنوان كارگر فصلي با درآمد روزانه سه دلار شروع به كار كرد. همسرش هم خانه همسايه‏ها را تميز مي‏كند.

 خانواده نازيا تصميم گرفته‏اند كه نازيا تنها امسال را به مدرسه برود چرا كه از آنان، او به هر حال متعلق به خانواده ديگري است و پرداخت هزينه تحصيل او توجيه اقتصادي ندارد. نازيا هم علاقه‏اش به مدرسه رفتن را از دست داده و علتش هم فاصله گرفتن بچه‏هاي ديگر از اوست: «آن‎ها مسخره‏ام مي‎كنند و مرا دختر سوآرا صدا مي‏زنند. خيلي ناراحتم. از همه مي‏ترسم و دوست ندارم از خانه خارج شوم. به هيچ‏كس اعتماد ندارم.» غروب از راه رسيده، از خانه نازيا خارج مي‎شوم و چهره غمگين او در مقابل چشمانم است. هر روز او را به روزي نزديك مي‏كند كه مرد مسن براي بردنش خواهد آمد.


سيستم قضايي پاكستان

اگرچه ازدواج اجباري دختران خردسال با هدف حل و فصل مناقشه‏هاي قبيله‏اي امري غيرقانوني است اما تقريبا در تمام ولايات پاكستان رواج دارد. رسانه‏ هاي محلي از وقوع 180 مورد در سال گذشته خبر داده‏ اند.

اما صدها و شايد هزاران مورد وجود دارد كه هرگز گزارش نمي‏شود. سن قانوني براي ازدواج در پاكستان براي پسران 18 سال و براي دختران 16 سال است. با اين حال دختران و پسران در اين سن نمي‏توانند گواهي‏نامه رانندگي دريافت كنند، راي بدهند يا حساب بانكي داشته باشند. اين در حالي است كه بنا بر اعلام يونيسف، بيش از 70 درصد دختران پيش از 16 سالگي ازدواج مي‎كنند.


چالش جدي ديگر در اين باره، عدم اعتماد مردم به سيستم قضايي كشور است، عاملي كه باعث روي آوردن افراد به جرگه مي‏شود. يك مقام محلي در اين باره مي‏گويد: «دادگاه‏هاي محلي و سنتي سوابق بسيار بدي در پاكستان دارند. حتي موارد حل نشده‎اي وجود دارد كه تاريخ آن به 30 سال پيش بازمي‎گردد و در حال رسيدگي است. اين در حالي است كه سيستم قضايي كشور هم بسيار فاسد است.»
منبع: روزنامه قانون
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
آخرین اخبار