خوزستان/
كارون؛ پاس‌داشتني يا پاس‌دادني!
رودخانه كارون را همه مي‌شناسيم؛ رودخانه‌اي كه از ديرباز تحت عنوان پرخروشان ترين رودخانه كشور مطرح بوده است؛ رودخانه‌اي كه يك منبع و ثروت آبي به حساب مي‌آيد. آيا بايد در مواقع بحراني آن را پاسكاري كرد يا بهتر است به عنوان يك ثروت براي مردم خوزستان و همچنين نسل آينده خود، براي حفظ آن تلاش كرد.
به گزارش باشگاه خبرنگاران خوزستان، برخي مسولان عادت دارند مشكلات اين رودخانه را به يكديگر پاس دهند و ديگران را در آلودگي و كاهش كيفيت كارون مقصر بدانند و اين مساله قصه‌اي تكراري براي اين رودخانه است.
اما نتيجه تعلل‌ها و كم‌توجهي‌ها يا بي‌توجهي‌ها چيست و چرا بايد دود آن در چشم مردم خوزستان برود كه به ناچار آب اين رودخانه را مصرف مي‌كنند، در حالي كه تضميني براي سلامت آن‌ها و آب مصرفي وجود ندارد.
رودخانه کارون با طی مسیری حدود هزار کیلومتر از مهم‌ترین منابع آب‌های جاری استان و کشور بوده و در محدوده استانی و ملی دارای اهمیت به‌سزایی است. اگر بخش توليد و صنعت در استان يك دغدغه محسوب مي‌شود، پس توليد آب باكيفيت و آب شرب سالم آيا نبايد يك دغدغه باشد.
بي‌شك دفاع از منابع ملي و حفظ آن‌ها، دفاع از حقوق مردم خوزستان و ناديده گرفتن و سرپوش‌گذاري به معناي بي‌اهميت جلوه‌دادن حقوق مردم خوزستان است.
مي‌گويند برداشت‌های بی‌رویه کشاورزان، فعاليت کشت و صنعت‌ها و پرورش‌دهندگان ماهی از عوامل بحراني شدن وضعیت رودخانه كارون است اما همه چنين اعتقادي ندارند. برخي نيز فعاليت‌هاي سدسازي به‌ويژه سدگتوند را عامل كاهش كيفيت يا شوري آن مي‌دانند. همه به نوعي در آلودگي كارون نقش دارند اما مساله مهم مردم هستند كه نبايد حق آن‌ها در تصميم‌گيري‌ها و برنامه‌ريزي‌ها ناديده گرفته شود.
همه مسولان استان مي‌دانند كه كارون را چگونه و چه ارگان‌هايي آلوده مي‌كنند اما چرا شرايط بحراني كارون كه اغلب ناشي از بي‌قانوني و چشم‌پوشي است تكرار مي‌شود؟ شايد عوامل بازدارنده آنچنان بازدارنده نبودند.
مي‌گويند اگر برداشت‌هاي بي‌رويه و برگشت پساب‌ها به‌كارون ادامه يابد دوباره شرايط كارون نامطلوب مي‌شود. پس وظيفه ارگان‌هاي نظارتي چه مي‌شود و چرا برنامه جامع نظارتي براي كارون توسط ارگان‌هاي متولي وجود ندارد.
عوامل متعددي در كيفيت كارون دخيلند و لازم است براي كنترل اين عوامل و كاهش تاثير آن‌ها ارگان‌هاي متولي همچون سازمان حفاظت محيط زيست، استانداري خوزستان، سازمان آب و برق، سازمان آب و فاضلاب و مراجع قضايي چاره‌اي بيانديشند و قبل از وقوع، علاج واقعه كنند.
مبهم‌گويي و پاسكاري در مورد كارون فايده‌اي ندارد و تنها نتيجه آن است كه مي‌بينيم استان‌هاي ديگر از منابع آبي باكيفيت خوزستان برخوردار مي‌شوند و شهروندان خوزستاني به‌ويژه آباداني‌ها و خرمشهري‌ها آب‌هاي شور مي‌نوشند.
در نهايت كارون يادگار نسل‌هاي گذشته را بايد به‌گونه‌اي مديريت كرد كه آيندگان هم بتوانند از آن بهره‌مند شوند و براي حفظ آن و افزايش كيفيت آن از هيچ كوششي دريغ نكرد./س
اما نتيجه تعلل‌ها و كم‌توجهي‌ها يا بي‌توجهي‌ها چيست و چرا بايد دود آن در چشم مردم خوزستان برود كه به ناچار آب اين رودخانه را مصرف مي‌كنند، در حالي كه تضميني براي سلامت آن‌ها و آب مصرفي وجود ندارد.
رودخانه کارون با طی مسیری حدود هزار کیلومتر از مهم‌ترین منابع آب‌های جاری استان و کشور بوده و در محدوده استانی و ملی دارای اهمیت به‌سزایی است. اگر بخش توليد و صنعت در استان يك دغدغه محسوب مي‌شود، پس توليد آب باكيفيت و آب شرب سالم آيا نبايد يك دغدغه باشد.
بي‌شك دفاع از منابع ملي و حفظ آن‌ها، دفاع از حقوق مردم خوزستان و ناديده گرفتن و سرپوش‌گذاري به معناي بي‌اهميت جلوه‌دادن حقوق مردم خوزستان است.
مي‌گويند برداشت‌های بی‌رویه کشاورزان، فعاليت کشت و صنعت‌ها و پرورش‌دهندگان ماهی از عوامل بحراني شدن وضعیت رودخانه كارون است اما همه چنين اعتقادي ندارند. برخي نيز فعاليت‌هاي سدسازي به‌ويژه سدگتوند را عامل كاهش كيفيت يا شوري آن مي‌دانند. همه به نوعي در آلودگي كارون نقش دارند اما مساله مهم مردم هستند كه نبايد حق آن‌ها در تصميم‌گيري‌ها و برنامه‌ريزي‌ها ناديده گرفته شود.
همه مسولان استان مي‌دانند كه كارون را چگونه و چه ارگان‌هايي آلوده مي‌كنند اما چرا شرايط بحراني كارون كه اغلب ناشي از بي‌قانوني و چشم‌پوشي است تكرار مي‌شود؟ شايد عوامل بازدارنده آنچنان بازدارنده نبودند.
مي‌گويند اگر برداشت‌هاي بي‌رويه و برگشت پساب‌ها به‌كارون ادامه يابد دوباره شرايط كارون نامطلوب مي‌شود. پس وظيفه ارگان‌هاي نظارتي چه مي‌شود و چرا برنامه جامع نظارتي براي كارون توسط ارگان‌هاي متولي وجود ندارد.
عوامل متعددي در كيفيت كارون دخيلند و لازم است براي كنترل اين عوامل و كاهش تاثير آن‌ها ارگان‌هاي متولي همچون سازمان حفاظت محيط زيست، استانداري خوزستان، سازمان آب و برق، سازمان آب و فاضلاب و مراجع قضايي چاره‌اي بيانديشند و قبل از وقوع، علاج واقعه كنند.
مبهم‌گويي و پاسكاري در مورد كارون فايده‌اي ندارد و تنها نتيجه آن است كه مي‌بينيم استان‌هاي ديگر از منابع آبي باكيفيت خوزستان برخوردار مي‌شوند و شهروندان خوزستاني به‌ويژه آباداني‌ها و خرمشهري‌ها آب‌هاي شور مي‌نوشند.
در نهايت كارون يادگار نسل‌هاي گذشته را بايد به‌گونه‌اي مديريت كرد كه آيندگان هم بتوانند از آن بهره‌مند شوند و براي حفظ آن و افزايش كيفيت آن از هيچ كوششي دريغ نكرد./س
