این شب ها دستانی به آسمان بلند می شود و از آسمان می خواهد تا دستانشان قدرتی و همتی ببخشد، تا همچون دستان مولایشان دستگیر یتیمان شود و همچون او نیمه شب تا به سحر نوازش گر موهای کودکانی شود که عمری از آن محروم بودند.

این شب ها دستانی به آسمان می رود تا بخواهد که؛ خدایا قدری از آنچه می دانیم را قدرت عمل ببخش تا اندکی آنچه را که برای خود نمی پسندیم برای دیگران نیز نخواهیم.

 این شب ها با بوی علی(ع) می آید همه راهی مسجداند و محراب تنها نشانه عروج رفتنش است...

تنها نشانی که می گفت به خدای کعبه رستگار شدم.

این شب ها دستانی به آسمان می رود تا بخواهد، بیرق عدالت همچنان در احتزاز و در دست آخرین فرستاده خدا برای اصلاح زمین بر همگان آشکار شود، تا پایانی باشد بر این همه خون و خونریزی و جنگ و کشتار که از شدت وجود، امری عادی شده است.

این روزها زمین تشنه است یا علی

این روزها گرفته است یا علی

هر چند کوچه بازارمان همیشه پر است از یاد و ذکر تو یا علی اما دلمان بي قرار است و دلتنگ مظلومیتت يا علي

 یا علی رفتی و جهانی را دلتنگ منش و مرامت کردی، حال پایانی باش بر این همه بی قراری.

 داستان عدالت گستر آخر را چه زیباست که از زبان و کدام تو بشنویم.

 یا علی هنوز منتظریم، تو راوی این پایان و این انتظار باش...