به گزارش باشگاه خبرنگاران؛‌ این بار کارگردانان فیلم های ترسناک بی ارزش، فیلم سازان  خیال پرداز یا انیمشین سازها دست شان را سمت بعد سوم دراز نکرده اند  این استاد بزرگ تعلیق آفرد هیچکاک است که در سال 1954 سراغ تکنیک رفت اما زمانی که فیلم آماده نمایش شد دیگر میل و علاقه به این دستاورد فروکش  کرده بود و سالن های زیاد نبودند که تمایلی به نمایش فیلم به شکل سه بعدی داشته باشند به همین دلیل فیلم  بدون آن بعد  افزوده دل ربا به نمایش در آمد! در 1980 نخستین بار  فرصتش پیش آمد  که فیلم به شکل  کامل روی پرده برود اما باز هم اکران محدودی داشت فیلم  با استقبال مواجه شد و در 1982 یک بار دیگر به شکل سه بعدی به نمایش در آمد شاید کار سه بعدی هیچکاک کامل و بی نقص نباید ولی تماشای و رفتن استاد با یک تکنولوژی تازه گوی کودکی با اسباب بازی تازه اش سروکله بزند به راستی سر گرم کننده و بامزه است استاد تعلیق  می دانست چگونه از تمام ظرفیت های سینما استفاده می کند و  اگر می توانست تکنیک سه بعدی را در خدمت بگیرد چه بسا تنش و دلهره را در فیلمهایش به اوجی فراتر می رساند.
 
نکته برگزیده: حواس تان به نماهای سربالا ؟ باشد که در آن ها اشیای بزرگ در پیش زمینه قرار دارند با این شیوه هیچکاک می خواست عمق میدان را به رخ تماشاگر بکشد.
 
وقتی خبر رسید که استاد  قرار است سراغ سه بعدی برود بسیاری از دوست دارانش از این که فیلم  ساز از محبوبشان شان خودش را در حد یک فناوری زود گذر و مد روز پایین می آورد خشمگین شدند آخرش هم  هیچکاک مجبور شد فیلمش را به همان شیوه مرسوم تخت و دو بعدی به سینما ها بدهد آن بعد سوم بخت بر گشته هم نزدیک به سه دهه ماند و بالاخره در سال 1980 در سینمای در سان فرانسیسکو از  پستو در آمد.
 
 فیلم  در رتبه بندی سال 2008 انستیتوی فیلم آمریکا در  میان فیلم های موسوم به " راز آمیز" ( زیر گونه؟) جایگاه هشتم را به دست آورد.
 
 بعد از چند برداشت ناموفق از صحنه ای که زن ( گریس کلی) با قیچی، مرد( رابرت کامینگز) را از پا در آورد هیچکاک گفت: " بد نبود اما تیغه های قیچی به اندازه کافی تلالو نداشتند و قتل با قیچی بدون تلالو مثل غذای بدون سس است"/ص

منبع:ماهنامه فيلم