به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران ، مرتضی حاج باقری راوی دفاع مقدس گفت: عراقی ها به ما خیلی سخت می گیرفتند جز ارتباط و اتکا به خداوند هیچ راهی نبود تنها امیدمان استعانت خداوندی بود یکی از راههای تحکیم ارتباط الهی بحث نماز و روزه بود بچه هایی که با ما در اردوگاه 12 و 18 بودند تقریباً ماه رجب و ماه شعبان را در استقبال از ماه رمضان روزه می گرفتند هر چند که روزه گرفتن و نماز خواندن حتی به صورت فرادا جرم بود.
وی ادامه داد: روزه گرفتن جرم سنگینی بود بچه ها غذای ظهر را می گرفتند و در یک پلاستیک می ریختند آن را زیر پیراهن خود پنهان می کردند و افطار میل می کردند اگر موقع تفتیش از کسی غذا می گرفتند او را شکنجه می دادند.
حاج باقری گفت: آن غذای سرد ظهر با غذای مختصری که احیاناً در شب می دادند را بچه ها به عنوان افطار می خوردند و تا افطار بعد به همین ترتیب می گذشت.
وی افزود: ما هنگام افطار واقعاً حضور خدا را احساس می کردیم آن غذای بهشتی بود، دعای افطار با حال و هوای معنوی خاصی توسط بچه ها قرائت می شد هر چند پس از صرف افطاری تا افطار بعد هیچ خبری از خوراکی نبود ولی خیلی برایمان لذت بخش بود./ف