باشگاه خبرنگاران- كارگردان:"آيان موخرجي"، بازيگران: "ديپيكا پادوكون"(ناينا تالوار)، "رانبير كاپور"(كبير تاپار معروف به باني)،"آديتيا روي كاپور"(آوي)، "كالكي كوچلين"(آديتي)، "اولين شارما"(لارا)،"مدهوري ديكسيت"(موهيني). 139 دقيقه، درجه نمايشي:-13، PG

فيلم هندي "اين جواني ديوانگي است" با فروش نسبتا بالاي خود در سينماهاي آمريكاي‌شمالي توانست به رده‌ي پرفروش‌ترين 10 فيلم هفته راه پيدا كند؛‌ موقعيتي كه به ندرت نصيب يك فيلم هندي شده است. 

"اين جواني ديوانگي است"، همانطور كه از نام و عنوان كليشه‌اي‌اش هم پيداست، فرق چنداني با محصولات‌تجاري سينماي‌هند(باليوود) ندارد؛ صحنه‌پردازي‌هاي پر رنگ و لعاب و باشكوه و پرانرژي رقص و آواز اما همراه با يك استان ضعيف و پرمسئله كه بديهي‌ترين اصول داستان‌نويسي براي سينما را ناديده گرفته است.

فيلم عملا به دو نيمه تقسيم مي‌شود. در نيمه‌ي نخست، "ناينا تالوار"(ديپيكا پادوكون) شخصيت اصلي است. در يك صحنه‌ي طولاني بازگشت به گذشته، "نايناي" جوان و خجالتي را مي‌بينيم كه براي غلبه بر مشكل كم‌رويي‌اش به همراه تعدادي از دوستان دوران دبيرستان‌اش-"آديتي"(كالكي كوچلين)،"آوي"(آديتيا روي كاپور) و "باني" (رانبير كاپور)- عازم يك سفر تفريحي در كوهستان شده است. سفر تمام مي‌شود و هر كس به دنبال كار خودش مي‌رود. به زمان حال برمي‌گرديم. حالا 8 سال از آن زمان گذشته است. "ناينا" دانشكده‌ي پزشكي را تمام كرده و مسئوليت يك درمانگاه را بر عهده دارد و همچنين عهده‌دار رسيدگي به وضعيت والدين‌اش است. در ادامه ماجرا، "ناينا" به مراسم عروسي "آديتي" دعوت مي‌شود. يكي‌ديگر از دعوت‌شدگان به عروسي، "باني" است كه تمام 8 سال گذشته را در خارج از هند به سر برده است. "باني"مرد جوان 30 ساله‌اي است كه به عنوان فيلمبردار يك مجموعه‌ي تلويزيوني موفق شده دور جهان بگردد. او سبك زندگي بسيار شيك و سطح بالايي دارد. "باني" در اين 8 سال ارتباط چنداني با دوستان و آشنايان‌اش در هندوستان نداشته و حتي در مراسم ترحيم پدرش هم شركت نكرده است. با اين حال، زماني كه "باني" به هند باز مي‌گردد و با "ناينا" تجديد ديدار مي‌كند، رابطه‌اي ميان اين دو آغاز مي‌شود؛ رابطه‌اي كه پايان‌اش ازدواج است.

"اين جواني ديوانگي است" بيشتر شبيه يك فانتزي مردانه است. "باني" موجود خودخواهي است كه همه چيز را براي خودش مي‌خواهد و سبك زندگي خودش را و همينطور افكار و عقايدش را از هر گونه انتقادي مبرا مي‌بيند. يك داستان‌نويس حرفه‌اي‌تر قطعا "باني" را به خاطر اين خودخواهي‌اش مجازات مي‌كرد اما در اينجا نه تنها خبري از مجازات نيست بلكه "باني" پاداش هم مي‌گيرد. بازتاب نقش فرودست زنان در جامعه هند را در فيلم مشاهده مي‌كنيم.

"ناينا" كه دختر مسئولي است و طي 8 سال گذشته جز فكر كردن به درس و كار و والدين‌اش دلمشغولي ديگري نداشته بايد خود را عوض كند تا شايسته‌ي همسري "باني" شود. "ناينا" كه در نيمه‌ي نخست فيلم در محور قصه قرار دارد و شخصيت اصلي داستان است ناگهان در نيمه دوم فيلم تا حد يك جاذبه عشقي فرو كاسته مي‌شود. صحنه‌ي پاياني فيلم هم بسيار گوياست: كلوزآپي از چهره‌ي سعادتمند "باني" كه به وصال "ناينا" رسيده در حالي كه "ناينا" كاملا بيرون از كادر است!

فيلم در بهترين حالت خود مي‌توانست اثري در ستايش قدرت دوستي و رفاقت باشد اما داستان مزخرف فيلم همه‌چيز را خراب كرده است. مدت زمان بسيار طولاني فيلم (عارضه‌ي هميشگي فيلم‌هاي باليوودي) به همراه ضرباهنگ كند، عملا تماشاي فيلم را تحمل ناپذير كرده است. اما آنهايي كه از صحنه‌هاي موزيكال باليوودي لذت مي‌برند، در اينجا مي‌توانند يك نمونه عالي‌اش را شاهد باشند. طراحي صحنه فيلم‌هاي هندي همچنان حيرت‌آور و شگفت‌انگيز است. حضور "مدهوري ديكسيت" بازيگر قديمي سينماي هند در فيلم مي‌تواند براي دوستداران قديمي اين بازيگر خوشايند باشد./ي2