هافينگتون پست:
روابط آمريکا و روسيه از سردي به حالت انجماد رسيد
روزنامه هافينگتون پست در تحليلي نوشت: روابط روسيه و آمريکا پس از آن که اجلاس روساي جمهور دو کشور لغو شد، اين نگراني را به وود آورد که جنگ سرد جديدي بين دو کشور آغاز شود که روابط دو کشور را، از سردي به حالت انجماد برساند.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از پايگاه اينترنتي اين روزنامه آمريکايي، با وجود آن که اين نگراني غير واقعي است و سرگئي لاوروف، وزير امور خارجه روسيه نيز احتمال آن را رد کرده است اما وضع به گونه اي است که بعيد به نظر مي رسد به اين زودي ها روابط دو کشور باز هم گرم شود زيرا روسيه توافقي را براي حمايت از تاسيسات هسته اي جديد ايران امضا خواهد کرد، به حمايت از بشار اسد ادامه خواهد داد و در مقابل در برابر استقرار سامانه دفاع موشکي آمريکا در مرزهايش مقاومت خواهد کرد.
با وجود آن که به نظر مي رسد اعطاي پناهندگي به ادوارد اسنودن به لغو اجلاس روساي جممهور دو کشور منجر شد اما با توجه به تيرگي روابط دو کشور در سال هاي اخير چنين تصميمي خيلي غيرمنتظره نبود.
از نظر آمريکا، روسيه نتوانسته است در برخي اولويت ها مانند سامانه دفاع موشکي، سوريه و ايران با واشنگتن همکاري کند. در عين حال که ايجاد مشکل براي سفير آمريکا، ممنوع ساختن اعطاي سرپرستي کودکان روس به خانواده هاي آمريکايي و برخي مسائل ديگر همگي عامل تيره و تار شدن روابط دو کشور از ديدگاه آمريکا بوده است.
از ديدگاه روسيه هم آمريکا نتوانسته است همکاري زيادي با مسکو داشته باشد. تصويب قانون ماگنيتسکي که ورود اتباع روسيه که متهم به نقض حقوق بشر هستند را به آمريکا ممنوع مي سازد يکي از آن موارد است.
از نظر روسيه آمريکا تنها قدرت بزرگ جهان نيست بلکه يکي از چند قدرت بزرگ مانند خود روسيه و چين است.
روسيه همچنان بر اين عقيده است که هر قدرت بزرگي حوزه نفوذ خود يا اختيارات منطقه اي خود را دارد. از نظر روسيه چنين منطقه اي شامل اروپاي شرقي، آسياي مرکزي و خاور ميانه مي شود. با وجود آن که روسيه در مورد مسائل اين مناطق با آمريکا همکاري مي کند اما معمولا در مقابل تلاش‌هاي آمريکا براي اجراي سياست‌هاي نظامي شديد يا مداخله در منطقه واکنش خوبي از خود نشان نمي دهد همانگونه که اگر روسيه بخواهد در مکزيک مداخله کند، آمريکا واکنش خوبي نخواهد داشت.
برنامه آمريکا براي توسعه سامانه دفاع موشکي خود سال ها است که بحث برانگيز است. روسيه با حضور نظامي آمريکا در کشورهاي همسايه خود مانند لهستان و گرجستان که از زمان جنگ سال 2008 ميلادي رابطه خوبي با آن ندارد، مخالف است. روسيه نگران است که سامانه دفاع موشکي تاسيسات هسته اي اين کشور را درمعرض خطر قرار دهد و از اين رو بعيد است به اين زودي ها توافقي دراين زمينه حاصل شود.
در مورد سوريه هم روسيه همچنان مانع تصويب يک قطعنامه مي شود و سرسختانه به حمايت از بشار اسد ادامه مي دهد.
مخالفت روسيه با پيشنهادات عربستان براي کنار کشيدن از حمايت از دولت سوريه در نهم اوت نشان داد که برخي محاسبات ژئوپوليتيکي ديگر هم در بين است. اين مسئله هم روشن شد که روسيه قصد همکاري در مورد سوريه را ندارد.
از همه مهمتر تقويت روابط روسيه با ايران است. مسکو و تهران در آستانه امضاي توافقي به منظور حمايت از ساخت يک نيروگاه هسته اي ديگر در ايران هستند، اقدامي که با منافع آمريکا در تضاد است. اين توافق که علي اکبر صالحي، وزير امور خارجه ايران آن را اعلام کرد قرار است در اجلاس 13 سپتامبر سازمان همکاري شانگ هاي به امضا برسد يعني چند روز پس از خاتمه اجلاس گروه 20 در سن پترزبورگ. اين زمانبندي نشان مي دهد که نفوذ منطقه اي و همکاري با شرکاي نزديک و قدرتمند براي روسيه همچنان از همکاري با جهانيان مهمتر است.
حال اين که روسيه تا چه حد در اين زمينه ها با آمريکا همکاري خواهد کرد در ماه ها يا سال هاي آينده مشخص خواهد شد.
