با نگاهی به ویترین مغازه‌ها و انبوه صنایع دستی ساخت کشورهایی نظير چین و تایلند، پي به حکایت پر غصه صنایع دستی کشور و مهجوريت آن خواهيم برد و اين پرسش در ذهن متبادر مي‌شود كه چگونه از تولیدکننده صنایع دستی به مصرف‌کننده و واردکننده این محصولات تبديل شديم

به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران مرکز یزد، با نگاهی به ویترین مغازه‌ها و انبوه صنایع دستی ساخت کشورهایی نظير چین و تایلند، پي به حکایت پر غصه صنایع دستی کشور و مهجوريت آن خواهيم برد و اين پرسش در ذهن متبادر مي‌شود كه چگونه از تولیدکننده صنایع دستی به مصرف‌کننده و واردکننده این محصولات تبديل شديم.

صنایع دستی طي سال‌هاي اخير در جهان جايگاه خود را يافته و مشتاقان بسياري دارد و حتی در کشور خودمان نیز که یکی از قطب‌های تولید صنایع دستی است، علاقه مردم به صنايع دستي هر روز بيشتر و بيشتر مي‌شود.

اما اين علاقه و احساس نياز به جاي گرايش به بازار داخلي به سمت صنايع دستي كشورهايي نظير چين و تايلند هدايت شده است.

به همين دليل لزوم توجه به این صنعت در کشور روز به روز بیشتر احساس می‌شود زيرا کشور ما که در زمان‌هايی نه چندان دور تولیدکننده ده‌ها نوع هنر و صنعت دستی ارزشمند بود، امروز بیش از گذشته در حسرت توجه جدی به هنرمندان خود است.

صنایع دستی با اتکا به قابلیت‌های جانشین ناپذیرشان می‌توانند در ایجاد نوعی موازنه اقتصادی و اجتماعی سهیم باشند و ضمن تأمین  برخی نیازهای داخلی، تاثير محسوسی در ایجاد اشتغال و درآمد داشته باشند و دغدغه‌های تأمین سرمایه‌های گزاف ایجاد صنایع دیگر و سرمایه گذاری‌های اشتغالزايی را برطرف كند.

حسين حاتمي اظهار داشت: صنایع دستی با دارا بودن ویژگی‌های هنری و مصرفی به طور توأمان، علاوه بر داشتن جنبه‌های مصرفی و اقتصادی  قوی، برخوردار از بینش، ذوق، اندیشه و فرهنگ تولیدکننده است و به تعبیر ظریف مقام معظم رهبری، «صنایع دستی سفیران فرهنگی هر کشورند» که در مجموع، بر اساس ویژگی‌ها و ابعاد متنوع و متعدد آن می‌توان این گونه تولیدات را یک هنر صنعت نامید.

سرنوشت غم انگیز صنایع دستی بعد از تحولات صورت گرفته در جهان، چندان هم بدون تغییر نماند و تقریباً بعد از جنگ جهانی دوم و به دلائل متعدد اقتصادی و اجتماعی که مجال بسط و توضیح آن نیست، به عنوان یک عامل اشتغال زا و مؤثر در ایجاد درآمد مورد توجه دولت ها و حکومت ها قرار گرفت که، مهمترین دلیل آن را می توان جایگزینی کار به جای سرمایه در تولید این گونه صنایع دستی دانست که این خصیصه، صنایع دستی در اقتصاد امروز جهان نقشی اساسی دارند.

از آن جایی که صنایع دستی داخلی هستند و حدود 80 در صد ارزش سهم آورده آن نظیر نیروی کار، مواد اولیه، ابزار تولید و ... از داخل کشور تأمین می شود، هر گونه افزایش در میزان تولید و فروش آن تأثیر مستقیم در افزایش درآمد ناخالص ملی خواهد داشت.

مسأله دیگری که اشاره به آن در اینجا ضروری است سرمایه گذاری ها و اقدامات انجام گرفته در حوزه بافت ها و بناهای تاریخی و تلاش برای زمینه سازی حضور گردشگران در منطقه و توسعه آن است که صنایع دستی را به عنوان حلقه تکمیل کننده آن مطرح می کند.

حاتمی در مورد راهکارهای توسعه صنایع دستی در شهرهایی مانند ابرکوه اظهار داشت:ارائه سوغات محلی به گردشگران و اساساً تعریف محصولی بومی که قابل حمل به نقاط دیگر باشد و همچون مبلغی، فرهنگ و تاریخ شهر ما را نیز اشاعه دهند، راهکاری است که موجب رونق بخش گردشگری نیز می شود.

خوشبختانه گستره وسیع و تنوع بی نظیر تولیدات صنایع دستی در ابرکوه و به طور کلی، وجود سابقه تولید بیش از 40 نوع صنایع دستی در این منطقه و انطباق این گونه فعالیت‌های اقتصادی با فرهنگ بومی منطقه، از جمله نقاط روشنی است که امید به تأثیرگذاری این بخش را افزایش می‌دهد.

 حمایت از هنرمندان صنایع دستی باید جنبه عملی داشته باشد و حمایت‌های شعاری هیچ گاه و در هیچ عرصه ای حلال مشکلات نبوده است.

بازاریابی برای فروش این محصولات به خصوص در شهرهای کوچک از جمله این حمایت‌ها است که می تواند با حمایت از هنرمندان اینگونه شهرها برای شرکت در نمایشگاه های برگزار شده در کشور شکل عملی به خود بگیرد./ز
برچسب ها: صنایع ، دستی ، در ، استانه ، فراموشی
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.