باشگاه خبرنگاران- "امير نادري" روزگاري جزو فيلمسازان موفق ايراني به حساب ميآمد كه زندگي شخصي عجيبي هم داشته، او متولد آبادان است، قبل از تولد پدرش فوت كرد و مادر خود را نيز در 6 سالگي از دست داد و از آن به بعد همراه برادرش و تحت سرپرستي خالهاش بزرگ شد.
"امير نادري" سينما را از تخمه فروشي مقابل سالنها آغاز كرد. بعد كم كم به مقام كنترلچي و مراقب داخل سالن نائل شد و كم كم به درجهي آپاراتچيگري سالن رسيد.
"نادري" بعدها در تئاتر آبادان نقشهاي كوتاهي را بازي كرد و پس از اينكه به تهران آمد به كار عكاسي فيلم پرداخت.
او در "قيصر" (مسعود كيميايي) و "حسن كچل" (علي حاتمي" عكاس بود و سال بعد اولين فيلم بلند خود را با نام "خداحافظ رفيق" جلوي دوربين برد.
"نادري" به سرعت توانست در كسوت رقيبي جدي براي كساني قرار بگيرد كه مدت زماني نه چندان دور عكاسي فيلمهايشان را انجام داده بود.
او با فيلم "دونده" به شهرت جهاني رسيد اما سال 1369 از ايران مهاجرت كرد.
"نادري" دو فيلم هم در خارج از كشور ساخت كه حتي يكي از آنها (وگاس) نامزد شير طلايي ونيز شد.
اما با وجود اينها در تمام اين 27 سال هيچگاه همان نادري روزهاي اوج خود نشد.
"نادري" سال گذشته در ژاپن فيلمي ساخت به نام "كات".
اين فيلم به ماجراي يك آدم عشق سينما ميپردازد، كه در دام سيستم مافيايي ياكوزاها گرفتار آمده.
"كات" در بعضي صحنهها به شدت شعاري ميشود و پايانبندي آن هم نوميدانه است.
زمينههاي اين علاقه مفرط به سينما كه در كاراكتر اصلي فيلم وجود دارد را ميتوان در شخصيت خود "امير نادري" جستجو كرد.
يعني كسي كه از تخمه فروشي كنار درب سينما تا مقام كارگرداني پيش رفته بود.
قرار است اين فيلم "امير نادري" در ايران هم اكران شود و چون به نظر نميرسد مورد خاصي براي مميزي در آن وجود داشته باشد، ميتوان اكران آن در سينماهاي داخل را قريب الوقوع دانست.
به اين ترتيب "كات" ميتواند بعد از "گذشته" دومين فيلم خارجي باشد كه توسط يك كارگردان ايراني ساخته شده و اين روزها به اكران در ميآيد.
البته اثر "امير نادري" در جذب مخاطب حتي از "گذشته" هم ضعيفتر عمل خواهد كرد و نام كارگردان آن هم به واسطهي سالها دوري از موطن اصلياش نميتواند مخاطب چنداني را جذب كند.
ممكن است فكر كنيد "امير نادري" با اكران فيلمش در ايران ميتواند گامي به سمت بازگشت سوي كشورش و در نتيجه بازگشت به روزهاي اوجش بردارد.
اما بايد گفت كه "نادري" امروز، 68 ساله است و بعيد مينمايد كه با وجود 27 سال دوري از ايران و مناسبات اجتماعي آن، فرصت داشته باشد دوباره روي ريل موفقيت بيفتد.
به اين ترتيب "امير نادري" را ميتوان فقط بعنوان يك درس عبرت براي تمام هنرمندان ايراني مورد توجه قرار داد.
همه ميتوانند با ديدن او به عاقبت كسي پي ببرند كه حتي در اوج موفقيت ميتواند به واسطه جدايي از ريشههايش تا اين حد افت كند./ي2
يادداشت از میلاد جلیل زاده