به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، اگر مبدأ حرکت پایتخت باشد، فاصله تهران تا قزوین 135 کیلومتر است. از ورودی قزوین به سمت شمال منطقه الموت شروع می‌شود. جاده گردنه‌ای دارد که بسیار زیبا و در بسیاری از روز‌‌ها هنگام صبح مه‌آلود است. در مسیری که به سمت الموت حرکت می‌کنید چند استراحتگاه وجود دارد که می‌توانید جهت استراحت یا خوردن صبحانه یا ناهار در آنجا توقف کنید.

توصیه بسیار مهم این که حتماً در هنگام حرکت در سراشیبی‌‌های جاده از دنده سنگین استفاده کنید تا این که ترمز ماشین‌تان داغ نکند و خدای ناکرده مشکلی برایتان پیش نیاید. در طی مسیر با تابلو بسیاری از روستا‌های منطقه برمی‌خورید که تک‌تک این روستا‌‌ها به نوبه خود زیبا هستند و مردمانی مهربان و مهمان‌نواز دارند.


نخستین روستایی که از وسط آن رد می‌شوید و پمپ بنزین هم دارد، روستای رجایی‌دشت است که تقریباً در مرکز الموت پائین به مرکزیت رازمیان و الموت بالا به مرکزیت معلم کلایه قرار دارد. فاصله رجایی‌دشت تا قزوین حدوداً 50کیلومتر است. وقتی وارد رجایی‌دشت می‌شوید مسیر شما به دو قسمت تقسیم می‌شود. یکی به مسیر الموت پائین و دیگری به سمت الموت بالا. در مسیر الموت بالا پس از رد شدن از گردنه‌ای کوچک از روستای گرمارود سفلی و معدن نمک به روستای دیکین می‌رسید.

در ابتدای روستا باز جاده دو قسمت می‌شود یکی به سمت روستای زرآباد که درخت چنار خونبار در آن است و به روستا‌های دیگر همجوار زرآباد می‌رسد. در ادامه مسیر مستقیم به سمت الموت بالا پس از رد شدن از روستای دیکین باز به یک دوراهی می‌رسید که مسیر فرعی منشعب از راه اصلی شما را به وسیله تابلو‌های راهنما به سمت دریاچه زیبای اوان راهنمایی می‌کند. این دریاچه با مناظر بسیار زیبا در حدود 7 کیلومتری رجایی‌دشت قرار دارد.


در ادامه جاده به سمت الموت بالا بعد از روستای دیکین به روستای کوچکی می‌رسید که توسط 3 برادر آباد شده و خیلی زیباست و بعد به مرکز بخش الموت بالا یعنی معلم کلایه می‌رسید که آخرین پمپ بنزین، بانک و مراکز دیگری نظیر درمانگاه، هلال احمر، داروخانه و... در آنجا قرار دارد.

بعد از معلم کلایه با پشت سر گذاشتن روستا‌های شهرک، شریف‌آباد، محمودآباد و شترخان به دوراهی لامان می‌رسید که تابلو‌های راهنما شما را به سمت قلعه الموت راهنمایی می‌کنند. در مسیر انتخابی به سمت قلعه الموت یا همان قلعه حسن‌ صباح پس از رد شدن از مزارع سرسبز و باغ‌‌‌های گیلاس که از دور قلعه را با نمایی بسیار زیبا و دیدنی به شما نشان می‌دهد به روستای تاریخی گازرخان می‌رسید که پذیرای مهمانان قلعه حسن صباح است.

روستاي گازرخان با مردمانی بسیار مهربان همراه با انواع لبنیات و غذا‌های محلی، صنایع دستی، انواع میوه‌جات تازه فصلی، مناطق گردشگری، سوئیت‌‌های خانه معلم و ویلا‌های محلی در تمام فصل‌‌های سال آماده خدمت‌رسانی به گردشگران داخلی و خارجی است. در پائین قلعه جاده ادامه دارد. ادامه جاده به باغ‌‌‌های روستا‌های توان و خشکچال ختم می‌شود. بعد از روستای خشکچال راه مالرویی است که پس از رد شدن از کوه‌‌‌ها و مراتع سرسبز و واقعاً زیبای مشترک بین الموت و تنکابن به جنگل‌‌های دوهزار در تنکابن می‌رسید.

این مسیر کاملاً بکر است و انواع جانوران وحشی نظیر بز کوهی، کبک، روباه، خرس قهوه‌ای، گرگ و... در آن زیست می‌کنند.

اما از دوراهی لامان به سمت مسیر اصلي جاده بعد از پشت سر گذاشتن روستای لامان باز به مسیر انحرافی به سمت روستا‌های هرانک، آتان، کلایه و هنیز برمی‌خوریم که بسیار دیدنی هستند. این روستا‌‌ها بیشتر شبیه به ماسوله در استان گیلان هستند. خانه‌‌‌ها در دامن کوه به شکل پله‌ای ساخته شده‌اند و منظره بسیار زیبا و بکری را به نمایش گذاشته‌اند.


در مسیر اصلی پس از گذشتن از روستا‌های مدان، خوبان، زوارک، گرمارود و روستا‌های دیگر، مسیر جاده آسفالته که آخرش به گرمارود ختم می‌شود تمام شده، ولی جاده خاکی ادامه دارد و در انشعابات خود روستا‌های زیبای زیادی را پوشش می‌دهد. در ادامه مسیر با جاده خاکی که منطقه را از بن‌بست خارج کرده و از دل کوهستانی بکر با مناظر چشم‌نواز عبور می‌کند به روستای زیبای پیجه‌بن که در دامنه کوه است می‌رسیم.

راهداری منطقه قزوین- الموت همیشه در همه فصل‌‌‌ها به‌طور امداد جاده‌ای در منطقه هست. روستای پیجه‌بن به دلیل موقعیت کوهستانی و ارتفاع آن بسیار زیباست و دارای چشمه‌سار‌های زیبا و مزرعه‌‌های طبیعی بسیار دیدنی است بعد از پیجه‌بن و جاده قشنگش به آبشاری که از کوه‌‌های اطراف روستا جاری است و کمی از جاده دور است برمی‌خوریم. در ادامه به کاروانسرای پیجه‌بن می‌رسیم که با بازسازی از سوی میراث فرهنگی محلی است برای پناه مسافران جاده‌ای.