حدادعادل تاکيد کرد: نمايندگان بايد به عنوان مخالف و موافق اين موضوع نظر دهند و هر چه مجلس تصميم گرفت به آن عمل شود.

شايان ذكر است مقام معظم رهبري در ديدار خرداد ماه امسال با نمايندگان مجلس ضمن گلايه از راي ممتنع دادن برخي از نمايندگان متذكر شده بودند:

«لايحه‌ای به مجلس می‌آيد ـ بنده خودم هم در مجلس بودم و اين موارد را از نزديك تجربه كردم ـ وقتی كه لايحه به كميسيون داده مي‌شود و در معرض ديد اين نماينده قرار مي‌گيرد، گاهی با اين لايحه مثل يك كار مربوط به شخص خود رفتار مي‌كند؛ دقت مي‌كند، مطالعه مي‌كند، تحقيق مي‌كند، با كارشناس می‌نشيند مباحثه مي‌كند، مطلب را در ذهن خود به صورت محقَّق ترسيم مي‌كند؛ گاهی هم نه، لايحه می‌آيد يا مثلاً طرحی در مجلس مي‌خواهد تصويب شود، اين نماينده خيلی محتوای لايحه و طرح را نمي‌داند، خيلی احساس مسئوليت نمي‌كند، رسيدگی نمي‌كند؛ نه در كميسيون، نه در صحن مجلس. اين رأی «آری» يا «نه» او به يك چنين لايحه يا طرحی، خالی از شبهه نيست.

رأی ممتنع او هم خالی از شبهه نيست. ما كه نيامديم اينجا بنشينيم "رأی ممتنع" بدهيم؛ ما آمده‌ايم بگوئيم اين بشود، اين نشود. رأی ممتنع مال آنجائی است كه انسان زحمت خودش را كشيد، كار خودش را كرد، بالاخره ذهنش به جائی نرسيد؛ خب، اينجا البته انسان رأی ممتنع مي‌دهد؛ مثل فقيه و مجتهدی كه زحمت خودش را مي‌كشد، به منابع مراجعه مي‌كند، ادلهی اجتهادی و ادلهی فقاهتی را می‌بيند، بعد ذهنش به جایی نمي‌رسد؛ مي‌گويد خب، اينجا احتياط كنيد؛ ميگويد من رأی ندارم، فتوا ندارم. رأی ممتنع مال اينجا است؛ اما اينكه ما مطالعه نكنيم، كار نكنيم، بعد برای اينكه خودمان را اسير «آری» يا «نه» بی‌دليل و غير مستند نكرده باشيم، می‌گویيم خيلی خوب، ما "رأی ممتنع" مي‌دهيم! اين نمي‌شود. پس يكی از كارهای بسيار مهم و لازم و اصلی در مجلس، همين كار بر روی لوايح است؛ چه لوايحی كه دولت مي‌فرستد، چه طرح‌هائی كه خود شما در مجلس آنها را تنظيم مي‌كنيد. واقعاً بايد كار شود. هر كس اگر اهل اجتهاد در اين فن است، به صورت اجتهادی؛ و اگر چنانچه خودش صاحب رأی نيست، با مشاوره گرفتن از اين و آن، به يك نتيجهی قطعی برسد؛ اين يكی از كارهای بسيار اساسی است».
انتهاي پيام/