به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران؛ سید محمدحسین بهجت تبریزی در سال ۱۲۸۵ هجری شمسی در خانواده‌ای متدین‌، کریم‌الطبع و اهل فضل در روستای زیبای «خوشکناب»  آذربایجان متولد شد. پدر وي «حاجی‌میر آقای خوشکنابی»  از وکلای فاضل و عارف روزگار خود بود که به سبب حسن کتابتش به عنوان خوشنویسی توانا مشهور  بود.

 استاد شهریار دوران کودکی خود را در میان روستائیان صمیمی و خونگرم خوشکناب در کنارکوه افسونگر «حیدر بابا» گذراند و خاطرات زندگانی لطیف خود را در میان مردم مهربان و پاک طینت روستا و در حریم آن کوه سحرانگیز به ذهن سپرد.


وي نخستین شعر خویش را در چهار سالگی به زبان ترکی آذربایجانی سرود؛ طبع توانای شهریار توانست در ابتدای دهه 30 شمسی و در دوران میانسالی اثر بدیع و عظیم« حید ربابایه سلام» را به زبان مادریش بیافریند .

استاد شهريار ابتدا در اشعارش بهجت تخلص می‌کرد ولی بعدا با رجوع به ديوان حافظ كه رابطه‌اي خاصي با خالق آن داشت تخلص «شهريار» را براي خود گزيد.

عمق تعلقات دینی و توجهات مذهبی خانواده و نیز شخص استاد شهریار به حدی است که عشق به ائمه اطهار علیه‌السلام در بسیاری از اشعارش موج مي‌زند كه از جمله آن مي‌توان به «علي اي هماي رحمت...» اشاره كرد.

سرانجام، خورشید حیات شهریارملک سخن و آفتاب زندگی ملک‌الشعرای بی‌بدیل ایران پس از هشتاد وسه سال تابش پر فروغ، ۲۷ شهریور ماه  ۱۳۶۷ در آذربایجان غروب کرد.



با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی سالروز وفات استاد سيدمحمدحسين شهريار «روز ملی شعر و ادب » نامیده شده است.

وي در دوران حيات خود با مقام معظم رهبري ديدار داشته و در محضر ايشان يكي از سروده‌هاي خود را به تصوير سخن كشيده است.

برای دیدن فيلم اینجا کلیک کنید

انتهای پیام/