باشگاه خبرنگاران؛ كودكان دهه شصت به خوبي برنامه هاي كودكي چون "مدرسه موشها"، "خانواده دكتر ارنست"، "مهاجران"، "حنا دختري در مزرعه"، فوتباليست ها و خيلي ديگر از كارتون هاي آن زمان را به ياد مي آورند و خاطراتي وصف نشدني از آن دوران دارند كه هر لحظه از يادآوري اش مي تواند لبخندي را روي لب ها نقش ببندد.

زمان جنگ مجريان برنامه كودك بايد سعي مي كردند تا برنامه را مملو از آرامش براي كودكان اجرا كنند.

دهه شصت، تلويزيون هفت، هشت ساعت در روز برنامه داشت كه بدون تكرار بود آن هم تنها در دو شبكه پخش مي شد و عمده اي از زمان آن را پخش اخبار به خود اختصاص مي داد، ابتدا كار شبكه يك از ساعت چهار بعدازظهر با نشان دادن چند عكس كه آن هم متعلق به گمشدگان بود آغاز مي شد و از بينندگان مي خواستند كه در جهت يافتن با شماره تلفن هاي اعلام شده تماس بگيرند سپس نوبت پخش اخبار بود و پس از آن پخش اخبار ساعت پنج عصر فرا رسيده بود، همراه با پخش يك ملودي آشنا، برنامه كودك آغاز مي شد.

حكايت "باز مدرسم دير شد" به مدد بازي هاي خيره كننده اكبر عبدي، اسماعيل داورفر و شهين شهابي جايگاه خاص در ذهن همه دوستان ايجاد كرده و "قصه پدر بزرگ و فسقلي" با اجراي بسيار پرتوان مهدي آژير حكايت هاي خوبي را به تصوير مي كشيد.

"محله بر و بيا و محله بهداشت" را مرحوم ژيان به كودكان و نوجوانان هديه كرد.

در آن زمان مجريان توانمندي چون الهه رضايي و گيتي خامنه با آرامشي خاص منتهاي نوشته شده توسط مصطفي رحمان دوست را براي كودكان مي خوانند و حسي وصف نشدني را در دل مخاطبان ايجاد مي كردند كه براي چند لحظه ترس موشك باران را از دل كودكان پاك مي كرد.

اكنون سه دهه از آن زمان مي گذرد اما همين يادآوري ها يكي از لذت بخش ترين لحظات تمام بچه هاي دهه شصت است كه با آن حسي توأم با شادي و غم در دلشان زنده مي شود حس شادي براي يادآوري لحظات شيرين گذشته و حس غم به خاطر تكرار نشدن ساعات كودكي آن دوران است./ ص