این روایت گر حماسه دفاع ادامه داد: این غارت گران خون آشام در ابتدای هجوم خود پادگانهای مناطق کرد نشین را غارت و خود را تا دندان مسلح کردند و مجهز به انواع جنگ افزارهای پیش رفته نظامی اتوماتیک و نیمه اتوماتیک شدند و به پاوه پیغام دادند که شما هم همانند دیگر بلاد کردنشین به ما ملحق شوید اما پاوه تمایلی نشان نداد و در نهایت مثال جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل جنگ شش روزه پاوه را آغاز و خیمه و بارگاه های ننگین خود را در کنار غارهای قوری قلعه به پا کرده و شاهراه حیاتی پاوه به کرمانشاه را در دست گرفتند. به اذیت و آزار مردم منطقه پرداخته و در اولین اقدام های خود تیرهای برق را اره و مردم را از نعمت روشنایی محروم کردند.
وی افزود: نیروهای جان بر کف به فرماندهی حاج اصغر وصالی که ماموریت یافته بودند برای کمک به رزمندگان پاوه به این شهر بیایند در پی اشتباهی که اتفاق افتاد وارد مریوان شده بودند و ناچار شبانه با پای پیاده از طریق محورهای کوهستانی مریوان خود را به پاوه رسانده و در منازل پاسداران پاوه استقرار پیدا کردند.
در 25 مرداد سال 1358 نیز هلی کوپتری حاوی سردار رشید شهید دکتر مصطفی چمران و همراهانش مثل سردار ابوشریف فرمانده کل عملیات سپاه پاسداران انقلاب و تیمسار فلاحی فرمانده نیروهای مسلح ارتش وارد پاوه شد و در منزل پاسداران پاوه مستقر و نقشه های عملیاتی و جغرافیایی را مرور و تصمیمات لازم اتخاذ گردید.
معاذی تصریح کرد: عصر هنگام که هلی کوپتر می خواست پاوه را ترک کند، مردم شریف پاوه اعم از پیر و جوان و زن و مرد و کودک در کنار خانه محل استقرار شهید چمران تجمع کرده و از شهید والا مقام دکتر چمران خواستند تا در پاوه بماند. ایشان با دیدن روحیه خوب مردم تصمیم گرفت که در پاوه بماند و فرماندهی نیروهای مسلح و مردمی را عهده دار شود.
دکتر چمران به رزمندگان دستور دادند تا در کنار بیمارستان قدس پاوه سنگر بگیرند که این بیمارستان هم اکنون نیزدارای دیوار مشترک با یادمان شهدا است. رزمندگان پس از دستور دکتر چمران در محل تعیین شده سنگر گرفتند و هنگامی که هلی کوپتر می خواست به سوی کرمانشاه برخیزد مورد رگبارهای دشمنان قرار گرفت اما به لطف خدا و برکت خون شهدا به سلامت به آسمان کرمانشاه رسید.
همرزم شهید چمران ادامه داد: شب 26 مرداد 1358 که آخرین جمعه ماه مبارک رمضان بود جنگ با شدت هر چه تمامتر آغاز شد و عناصر پلید و شیطان صفت که تعدادشان از مرز 12 هزار نفر تا دندان مسلح می گذشت رزمندگان و مردم پاوه را مورد آماج گلوله باران قرار دادند. تعدادی را در دروازه های پاوه با زبان روزه و تشنه و گرسنه به شهادت رساندند و وارد بیمارستان شدند. مصدومان را از تختها پایین کشیده و با کوبیدن سرنیزه و موزائیک بر سر مجروحین؛ آنها را نیز به شهادت رساندند و بیمارستان را به آتش کشیده و منفجر کردند.
پمپاژ های آب پاوه را که آب شرب مردم را تامین می کرد منهدم، شاه لوله های آب رسانی را متلاشی و پاوه را کاملا محاصره کردند. رزمندگان پاوه را زیر رگبار گلوله هایشان قرار دادند و تا صبح یک لحظه رگبارها قطع نشد.
معاذی با اشاره به مکالمه چمران با حاج احمد آقا گفت: شرایط پاوه چنین بود که مهدی چمران برادر شهید چمران طی تماس تلفنی اوضاع پاوه را به گوش مرحوم احمد آقای خمینی رساند و ایشان هم سحرگاه مسئله را به اطلاع امام (ره) رساند و حضرت امام نیز طی فرمانی تاریخی و نجات بخش برای مردم پاوه که ساعاتی بعد از رادیو ایران پخش شد دستور آزادسازی پاوه را صادر فرمودند. در این فرمان امام برای نخستین بار از عنوان فرمانده کل قوا استفاده کردند و فرمان دادند: از این جایگاه به نیروهای ارتشی دستور می دهم تا بدون فوت وقت و بدون نیاز به دستور مقام ارشد به طرف پاوه کردستان حرکت کرده و این شهر را از نیروهای دشمن پاکسازی کنند.
گروهک های ضد انقلاب که این فرمان تاریخی حضرت امام (ره) را از رادیو شنیدند خیلی سریع در کوههای اطراف پراکنده شده و پا به فرار گذاشتند و بدونه هیچ درگیری و جنگی پاوه آزاد شد دکتر چمران نیز با استفاده از این شرایط با شجاعت تمام نیروهایش را برای پس گرفتن موانع قبلی تقسیم کرد به نحوی که تا ساعت 10 صبح روز 27 مرداد ماه همه ارتفاعات اطراف پاوه آزاد شد.
وی ادامه داد: ما بودیم و پیکرهای شهدایی که مدت زیادی در زیر گرمای شدید مرداد ماه مانده بودند. چگونه غسل دهیم و به خاک بسپاریم؟ تعدادی از علما جمع شدند و از بیت حضرت امام (ره) استـفـتاء کردند و حضرت امام (ره) فتوا دادند تا این مجاهدین فی سبیل الله را با همان شکل و شمایل پاسداری آغشته به خون، با همان چفیه ای که به دور گردن داشتند، با همان بندهای پوتینی که محکم برای دفاع از اسلام بسته شده بود به خاک بسپاریم.
وی در پایان تصریح کرد: شهدای رزمنده بومی در مزار شهدای محلی دفن شدند و 9 پاسدار غیربومی نیز در این گلزار به خاک سپرده شدند.