محققان تسهیلات ملی احتراق بتازگی اعلام کرده‌اند که توانسته‌اند جهش بزرگی به سوی روشن کردن یک واکنش همجوشی خودکفا با بازدهی بالای انرژی انجام دهند که می‌تواند شبیه ساخت یک ستاره مینیاتوری روی زمین باشد.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،این محققان با همکاری آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور خبر دادند که پیش از دستیابی به انفجار بسیار پایدار و دقیق هدایت شده حداقل یک مانع چشمگیر برای غلبه وجود دارد اما توانسته‌اند بسیاری از چالشهای منتهی به هدف را حل کنند.

برای دستیابی به احتراق، محققان 192 پرتو لیزری را بطور همزمان در یک میلیاردم ثانیه بر روی یک هولورام سرد شده که یک استوانه توخالی به اندازه مداد پاک‌کن است، متمرکز کردند.

درون هولورام یک کپسول به اندازه بلبرینگ قرار داشته که حاوی دو ایزوتوپ هیدروژن، دوتریوم و تریتیوم (D-T)است. لیزرهای متحد 1.8 مگاژول انرژی و 500 تراوات نیرو را به هولورام منتقل کرده و یک فر پرتو ایکس تولید کردند که کپسول D-T را به دما و فشار مشابه مرکز خورشید رساند.

محققان قصد دارند که از پرتوهای ایکس برای منفجر کردن لایه خارجی کپسول به یک شیوه کنترل شده استفاده کنند تا قرص D-T در شرایط مناسب برای آغاز واکنش همجوشی فشرده شود.

به گفته محققان، آنها بسیاری از الزامات لازم را برای دستیابی به شدت پرتو ایکس مناسب جهت احتراق در هولورام، انتقال دقیق انرژی به هدف و سطوح مطلوب فشرده‌سازی برآورده کرده‌اند اما حداقل هنوز یک مانع برای غلبه وجود دارد که شکستن زودهنگام کپسول است.

این پژوهش در مجله Physics of Plasmas منتشر شده است.

منبع: ایسنا
برچسب ها: وبگردی ، ستاره ، زمین
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
نظرات کاربران
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۱
Iran (Islamic Republic of)
مهرک
۰۳:۰۹ ۰۵ مهر ۱۳۹۲
آلبرت آنیشتین اکتشافات علمی خود را با آزمایشاتی انتزاعی انجام داد. مانند در نظر گرفتن ساعتی در فضا یا آزمایشاتی شبیه به این. یعنی بطور مستقیم با توانایی تصوّر که با تخیّل متفاوت است و همان قوّه‌ی خلاق اصلی‌ست کار می‌کرد. نه از منابع زمین برای فضا استفاده کرد و نه ضرری به زندگی مردم دنیا وارد کرد. و این روش روشی‌ست که وام گرفته از تکنیک‌های ظریف و کارآمد هُنر ناب است. هُنری که تعریفی مطابق با کشف الگوهای آفرینش از راه رسیدن به توانایی خلاق دارد که همان تصوّر فراتر از توانایی انسان معمولی‌ست.
دانشمندان دیگر امّا، روشی برابر با تخریب مستقیم زندگی را برای رسیدن به دستاوردهای بیشتر (نه دستاوردهای مفید برای زندگی انسانها روی زمین) اعمال میکنند. مانند استفاده‌ی خارج از کنترل منابع زمین برای کشف نکاتی خرد و حقیر و ناچیز از بیکرانگی کائنات. روش ایشان اینطور است؛ حالا که سنگ موجود است و پنجره‌های خانه‌ی مردم هم از شیشه ساخته شده است، پس با استفاده از پرتاب سنگ به طرف شیشه خانه‌ی مردم و زیر نظر گرفتن لحظه‌ی برخورد، می‌توانیم به اسرار همجوشی ذرّات بنیادین سنگ و شیشه پی ببریم. پس به نام علم سنگ پرتاب و شیشه‌ی خانه‌ی مردم خراب، تا علم بماند بر قرار. و اینک علم و دانش، تنها مشکل خانه خراب کن انسان، که آن خانه را نام زمین است. متشکرم