بعد از آنکه دولت تونس اعلام کرد که صد نفر از دختران تونسی که برای جهاد نکاح به سوریه رفتند و باردار و مبتلا به ايدز برگشتند، اين موضوع به سوژه داغ جامعه تونسی تبدیل شده است.

به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از الشروق تونس،‌ سوال هایی در مورد وضعیت حقوقی این دختران مطرح است که آیا این ها زنان بیوه بودند یا زنان مطلقه؟ و آیا فرزندانشان مشروعیت دارند و چیزی از ارث و میراث به انان تعلق می گیرد یا نه؟

با تعدد این سوالات به نظر می رسد که تقریبا این اجماع وجود دارد که این دختران و بچه هایشان به مثابه بمب های ساعتی ای هستند که هر لحظه کشور را می تواند منفجر کند.

در تلاش برای پاسخ به این سوالات و مهار بحران مربوط به این دختران، روزنامه الشروق تونس تحقیقی در مورد این مساله حساس انجام داد. 

رئیس اتحادیه ملی زنان در تونس "راضیه الجربی" می گوید: دخترانی که برای جهاد نکاح به سوریه رفتند، قربانیانی بودند که بعد از سوء استفاده از آنان، همراه فرزندانشان به سمت مجهولی پرتاب شدند و جامعه همواره این نگاه را به آنان دارد که این بچه ها نتیجه پدیده غریبی در جامعه عربی هستند و نگاه تحقیر آمیزی به آنان وجود خواهد داشت.

"أُنس حطاب"، عضو شبکه حرایر تونس مسئولیت این اقدام را متوجه حکومت تونس و جامعه مدنی دانست و تاکید کرد که ما در تونس زیر فشار هستیم و آنچه که مایه تعجب است این که وزارت امور زنان هیچ واکنشی در این مورد نشان نداده است.

يك منبع امنیتی نیز تاکید کرد که تنها زنان غیر بالغ نیستند که به سوریه رفته اند بلکه دانشجوان دختر نیز تحت عنوان جهاد نکاح فریب خورده اند اما تنها تفاوت این است که این قبیل دختران اقدامات پیشگیرانه انجام داده اند. این منبع تاکید می کند که زنانی با سن سی تا پنجاه سال در مراکزی مثل مدارس مشغول فعالیت هستند و دختران را قانع می کنند که برای جهاد نکاح به سوریه بروند.

شايان ذکر است که بسیاری از دخترانی که برای این کار به سوریه رفتند هدف مالی یا شخصی نداشتند بلکه فقط به خاطر این بود که به آنها می گفتند اگر برای جهاد نکاح به سوریه بروید وارد بهشت می شوید و در بسیاری از مواقع آنان از روی ایثار و فداکاری به خاطر خویشاوندان چنین کاری کردند.

برخی نیز به خاطر مسائل مادی به این کار تن دادند مثلا یکی از دخترها می گوید: این کار را پذیرفتم تا برای برادر بیکار خود که مدرک تحصیلات تکمیلی هم دارد، کاری پیدا کنم ولی خود را فروختم نه به من کمکی کردند و نه جامعه به من رحم می کند.

نمونه بارز این دختران "لمیاء" نوزده ساله است که در سال 2011 به سوریه رفت و سپس با ایدز برگشت. بعد از مدتی شبکه های ماهواره ای او را مورد تمسخر قرار داده و می گفتند اسلام تونسی ها همین است که می بینید. 

لمیاء به تونس برگشت اما نه درمیان خانواده اش جایگاهی داشت و نه در میان جامعه و ناگهان متوجه شد که به مدت پنج ماه است که باردار است و مبتلا به ایدز!
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
آخرین اخبار