حسين پارسايي:
«من كه دا نيستم» نگاهي تحليلي به آينده دارد
نمايش «من كه دا نيستم» با دستمايه قرار دادن كتاب «دا» بر عكس آن نگاهي تحليلي به آينده دارد.
حسين پارسايي كارگردان نمايش «من كه دا نيستم» درخصوص نمايشنامه اثر خبرنگار حوزه‌ي تئاتر باشگاه خبرنگاران گفت: عنوان نمايش «من كه دا نيستم» خود نشانگر آن است كه اين نمايش به طور مستقيم و فعل به فعل از اين كتاب بهره نگرفته است.
وي ادامه داد: ما يك برداشت آزاد و نگاه آزاد به كتاب «دا» داريم در واقع اين كتاب دستمايه‌ي فكر اصلي نمايشنامه شده است.
پارسايي تصريح كرد: نمايشنامه در چند مرحله بازنويسي شده و بخشي از آن هم به صورت كارگاهي در طول تمرينات و در نهايت با تغيير نام و مفهوم «دا» تنظيم شد.
وي افزود: «دا» در زبان كلي يعني مادر البته ما در اين نمايش به فراتر از اين قوم‌ها، گويش‌ها و لهجه‌ها پرداختيم چرا كه «دا»، نمايش ما خاطره، كتاب نبوده و مربوط به ديروز و امروز نيست بلكه نگاه تحليلي به آينده دارد.
پارسايي با اشاره به قصه‌ي نمايش اظهار داشت: ما در مورد كسي شيرزني صحبت مي‌كنيم كه اشياء قابل توجهي از جنگ خرمشهر در دست دارد و مي‌خواهد آنها را به موزه جنگي تبديل كند.
وي ادامه داد: زينب زماني يا همان «دا» قصه‌ي ما كه رويا نونهالي در آن نقش بازي مي‌كند خواهان احداث موزه‌ي جنگي كه در آن پلاك شهيدي از مناطق زلزله‌زده پيدا مي‌شود و قصه به همين ترتيب ادامه پيدا مي‌كند.
پارسايي عنوان كرد: صحنه‌ي ما سينمايي متروكه در جنگ خرمشهر است كه آن منطقه بسيار مهم و با ارزش محسوب مي‌شود.
وي خاطرنشان كرد: من وقتي جلد اول و دوم كتاب «دا» را خواندم به ذهنم خطور كرد كه در هياهوي نمايش‌هايي كه در ژانر دفاع مقدس ساخته مي‌شوند كاري متفاوت انجام دهم در نتيجه با كمك راياني مخصوص متن را نوشتيم البته اين نمايش به طور كل با كتاب «دا» تفاوت دارد./ي2
