به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران، اين روزنامه در مقاله اي به قلم "لوران فابيوس" وزير امور خارجه فرانسه نوشت : فرانسه خود را به چند جانبه گرايي و سازماني که در کانون آن قرار دارد، يعني سازمان ملل متعهد مي داند. اين نهاد ، ابراز اصلي تنظيم کننده بين المللي در جهت برقراري نظم و امنيت است. در عين حال ، وجدان جهاني نمي تواند بن بست سازمان ملل را که دو سال طول کشيد و پيامدهاي فاجعه بار انساني به همراه داشت بپذيرد.

وي ادامه داد: در شصت و هشتمين نشست مجمع عمومي سازمان ملل ، به طور قطع پيشرفت هايي حاصل شد. ما در مورد سلاح هاي شيميايي سوريه به توافق رسيديم و راه براي دستيابي به راه حلي سياسي باز شد. بحث ها بر سر برنامه هسته اي ايران از سر گرفته شده است. فرانسه در مورد نخست به اين پيشرفت ها کمک کرده است و شرايط  راه حلي قابل قبول را مشخص کرد. فرانسه در مورد دوم هم به تمايل ايران براي پرداختن به گفتگو پاسخ داد. ما همچنين ميزان آماده باش را در خصوص جمهوري آفريقاي مرکزي افزايش داديم . جامعه بين الملل را در جهت ثبات و امنيت در ساحل بسيج کرديم و در مورد موضوعات چند جانبه بلند مدت مانند تغييرات آب و هوايي و لغو مجازات اعدام همکاري کرديم.

فابيوس ادامه داد: با اين وجود، اين نتايج مثبت نمي تواند اين حقيقت را براي مدتي طولاني مخفي کند که شوراي امنيت که با محدوديت وتوها روبروست ، در برابر فاجعه سوريه قدرتي نداشته است. از نظر همه افرادي که انتظار دارند سازمان ملل به وظايف خود براي محافظت از مردم عمل کند ، اين اوضاع شرم آور است. فرانسه موافق حضور نمايندگاني بيشتر در سازمان ملل بويژه از طريق گسترش شوراي امنيت است ولي ما هنوز با دستيابي به توافقي که امکان چنين پيشرفتي را فراهم کند فاصله داريم. اگر مي خواهيم مشروعيت خود را از دست ندهيم ، بايد از موانع اخير درس بگيريم تا درآينده جلوي بروز مشکلاتي از اين دست گرفته شود. براي دستيابي به اين هدف ، رئيس جمهور فرانسه پيشنهادي بلند پروازانه و در عين حال ساده به مجمع عمومي سازمان ملل ارائه داد. پيشنهاد ما اين است که پنج عضو دائم شوراي امنيت خودشان به طور داوطلبانه قوانين مربوط به استفاده از حق وتو را تنظيم کنند.

وي در ادامه نوشت: منشور سازمان ملل تصحيح نخواهد شد و اين تغيير از طريق تعهد متقابل اعضاي دائم اجرا مي شود. به بيان ساده تر ، اگر از شوراي امنيت  خواسته شود درباره جنايتي گسترده تصميم گيري کند ،  اعضاي دائم موافقت خواهند کرد حق وتوي خود را به حالت تعليق در آورند. در اينجا معيار اجرا ساده خواهد بود : به درخواست دست کم پنجاه کشور از دبيرکل سازمان ملل خواسته مي شود ماهيت جنايت را مشخص کند. زماني که دبيرکل سازمان ملل عقيده خودش را اعلام کرد ، شيوه رفتاري بلافاصله اعمال مي شود. اين شيوه براي اينکه به طور واقع بينانه قابل اجرا باشد ، مواردي را که منافع مهم ملي پنج عضو شورا در معرض خطر باشد در بر نمي گيرد. مي دانم که انواع اعتراض ها به اين پيشنهاد خواهد شد. بگذاريد با استدلالي قاطع به اين اعتراض ها بپردازم : ساده بودن  اجراي اين تغيير، اين امکان را به ما مي دهد اعتبار اساسي شوراي امنيت را که بايد ستون برقراري صلح و ثبات باشد حفظ کنيم ، خواست جامعه بين الملل را براي محافظت از جان انسان ها به اولويتي واقعي تبديل مي کند و قدرت بررسي  و مذاکره سازنده را باز مي گرداند. اين پيشنهاد همچنين مانع از آن مي شود که کشورهاي عضو به زنداني مواضع اصولي خود تبديل شوند. آيا راه سريع ، ساده و موثر ديگري وجود دارد ؟ من راه ديگري نمي بينم. امروز ما فرصتي کوتاه بدست آورده ايم و بايد آن را غنيمت بشماريم.