به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران وقتی این تیم به تهران بازگشت برخی ها به به و چه چه کردند و به نوعی خواستند خود را عامل اصلی کسب این عنوان معرفی کنند.

شنیدیم که تیم ملی ایران در اندونزی شرایط خوبی نداشت سالن تمرینی که به والیبالیست های ما اختصاص داده شده بود پوشیده از بتون بود و روی آن یک لایه کف پوش نازک والیبالی کشیده بودند.

همچنين بازیکنان در زمان تمرینی در این سالن بتونی دچار زانو درد می شدند و کادر فنی صلاح دانست شش جلسه تمرین خود در این سالن را به سه جلسه کاهش دهد و ترجیح داد سه جلسه دیگر را در هتل به برنامه های کششی اختصاص دهد. شنیدیم که پای امیر حسینی پویا در این سالن بتونی پیچ خورد.

شنیدیم که چند روز قبل از شروع مسابقات برنامه بازی ها به طور ناگهانی تغییر کرد و قرار شد که ملی پوشان ما به مصاف کامرون بروند و این امر اگر با مخالفت کادر فنی مواجه نمی شد به طور قطع ما قهرمانی را از دست می دادیم.

تمام این اتفاقات در حالی رخ داد که ما در مسابقات کشورهای اسلامی دارای کرسی بین المللی بودیم پس تعجبمان درست و به جاست.

پايان متن/مح