معصومه حاتمي، در گفتگو با خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران گفت: با شروع شدن كلاس هاي درس و مدرسه نگراني هاي والدين هم شدت مي گيرد، زيرا فرزندانشان وارد محيطي مي شوند كه افراد با اخلاق و سليقه هاي مختلف حضور دارند و فرزندي كه ناآگاه باشد، مي تواند تحت تأثير دوستي ناباب، در مدرسه يا حتي مسير مدرسه ضررهاي زيادي را به خود، خانواده و جامعه تحميل كند و پليس نيز از مردم خواسته تا موارد مشكوك را گزارش دهند.
اين استاد روانشناس با اشاره به تأثير ارتباط با ديگران بر سلامت روان ور وح كودكان تصريحكرد: داشتن دوست و هم صحبت مي تواند در كاهش اضطراب و افسردگي به بچه ها كمك كند، بنابر اين هرچه افراد با دوستان خود صميمي تر باشند شادتر خواهند بود و خودشان مي توانند به مرور زمان براي مشكل هايي كه در زندگي آن ها پديدار مي شود راه حل هاي درستي بيابند به طور كلي بچه هايي كه دوستي سالم را در دوران ابتدايي زندگي خود تمرين و تجربه كرده اند در آينده مديران بهتري براي زندگي خود هستند.
وي در ادامه افزود: محبوس كردن فرزند و ارتباط نداشتن با دنياي خارج كار منطقي و درستي نيست زيرا ارتباط با ديگران از كارهاي ضروري به شمار مي رود بنابر اين در قدم نخست بايد والدين هنجارها را به درستي از دوره كودكي به فرزند خود آموزش دهند و آنان را با افراد سالم و با ادب كه در دسترس هستند مانند بعضي از همسايه ها و فاميل كه خانواده روي آن ها شناخت دارند، ارتباط دهند.
بايد توجه داشت كه نصيحت كردن افراد به خصوص بچه ها روش درستي نيست، بنابر اين به فرزند خود بياموزيد كه حين دوستي چه مواردي را مورد توجه قرار دهد، ضمن آنكه پدر و مادرها بايد سعي كنند با خانواده دوست فرزندانشان آشنا شوند تا از سالم بودن رفتار و كردار آن ها آگاه شوند.
اين استاد روانشناس با اشاره به اين كه آموزش دوست يابي كار دشواري است كه والدين بايد با صبر آن را آموزش دهند، افزود: بايد والدين به ياد داشته باشند كه اين موضوع فقط با ارائه واكنش مناسب و پرهيز از انتقادهاي تند مؤثر است آنان به تدريج از سه سالگي بايد فرزند خود را با محيط خارج از خانواده آشنا كنند و از همان دوران آموزش دوست يابي و روش انتخاب بهترين دوست را البته بر اساس شرايط سني به فرزندانشان ارائه كنند نكته مهم فرزنداني هستند كه در مقطع راهنمايي قرار دارند و بايد توجه كنيم اين دوره در جامعه شناسي و روان شناسي به دوران بحراني معروف است بنابر اين والدين بايد به صورت غيرمستقيم بر مستقيم بر عملكرد فرزند خود نظارت داشته باشند.
وي تصريح كرد: اگر والدين به مرور اعتماد فرزند خود را جلب كنند بچه مي آموزد كه در صورت بروز هرگونه مشكل آن را براي پدر و مادر خود بازگو كنند و از آنان راه حل درست بخواهد، به اين ترتيب والدين به فرزندان خود ياد مي دهند اگر فردي براي آنان مزاحمت ايجاد كرد و سعي در فريب يا اغفال آن ها داشت از او دور شوند و موضوع را با خانواده خود مطرح كنند./