به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران، بحث امکانات بسکتبال از یک طرف، یکی از کمبودهای این رشته به شمار می رود و از طرف دیگر به یکی از بهانه های آن تبدیل شده که هر جا شکستی صورت می گیرد، با پیش کشیدن موضوع نداشتن سالن، امکانات و بودجه، تمام مسائل دیگر تحت الشعاع قرار می گیرد درست همان اتفاقی که بعد از بازی های آسیایی نوجوانان در تهران افتاد هرچند بعد از شکست نوجوانان به ضعف بسکتبالیست های زیر 17 سال و کار تیم اذعان شد اما این جریان هم در زیر مجموعه نداشتن شرایط تمرینی و امکانات قرار گرفت.

با گذشت چند هفته بعد از بازی های نوجوانان موضوع کم توجهی مسئولان ورزشی به موفقیت های تیم ملی بسکتبال پیش کشیده شد. ملی پوشان بسکتبال هم تک تک به تبعیض ها اشاره کردند و هیچ کس توان انکار این تبعیض ها را نداشت اما چند سوال هم در این میان پیش آمد که نقش فدراسیون بسکتبال در گرفتن حق بازیکنان این رشته و جلب توجه به آنها کجاست؟ آیا محمود مشحون، رئیس فدراسیون به اندازه کافی برای گرفتن حق بازیکنانش تلاش می کند؟

*** بی توجهی از مسئولان ورزش، کم کاری از مسئولان بسکتبال

برای ریشه یابی نادیده گرفته شدن تیم ملی بسکتبال تعیین خطی بین کم توجهی مسئولان بالاتر ورزش یا ناکار آمدی مسئولان بسکتبال کار آسانی نیست. رئیس فدراسیون بسکتبال طی چند ماه گذشته در بیشتر مصاحبه های خود و حتی برخی جلسات علنی با مسئولان ورزش از مشکلات بسکتبال و کمبودها صحبت کرده و تلاش بیشتری در جلب توجه به این رشته داشت، رویکردی که تا پیش از این کمتر در بسکتبال دیده می شد؛ تا سال قبل یکی از افتخارات مشحون که هر بار در محافل مختلف و مصاحبه ها مطرح می شد این بود که " بسکتبال هیچ وقت درخواستي از وزارت ورزش نکرده و با همین شرایط هم موفق می شود".

**ماجرای قسم حضرت عباس

اما مشحون در این تابستان روند خود را تغییر داده و به تدریج ادبیات دیگری را وارد مصاحبه ها کرد که به کمبودها اشاره داشت.

وي در پاسخ به اینکه به نظر می رسد از سوی شما اقدام کافی برای گرفتن حق این رشته صورت نمی گیرد؟ تأکید کرد: نمی توانم برای مسئولان قسم حضرت عباس بخورم که به ما کمک کنید!

در حالی که وقتی بحث مقایسه والیبال و بسکتبال پیش آمد، بسیاری این نکته را یادآوری کردند که توجهات به والیبال و تقدیرها از این رشته به اقدامات داورزنی رئیس فدراسیون والیبال باز می گردد که از تمام راه های ممکن از جمله گرفتن پخش تلویزیونی، میزبانی در سالن 12 هزار نفری آزادی که سالن اختصاصی والیبال هم نیست و رایزنی های مختلف، این شرایط را برای والیبال به وجود می آورد و در مقابل رئیس فدراسیون بسکتبال با وجود عضویت در کمیته اجرایی کمیته ملی المپیک، حتی نظر این کمیته را هم برای تقدیر از قهرمانی رشته خود جلب نکرد، اتفاقی که در کمتر از 2 ماه برای والیبالی ها افتاد.

با این شرایط هرچند تقصیر مسئولان بالاتر ورزش برای تقسیم مساوی توجهات بین رشته ها پا برجاست اما از طرف دیگر هم به نظر می رسد اگر سیاست های بیش از 10 سال مسئولان فدراسیون بسکتبال در خارج از فضای قهرمانی و در موضوعات کلان جواب نداده باید راه دیگری برای این مسائل و حتی گرفتن برخی حقوق و حفظ شأن ملی پوشان بسکتبال در پیش گرفته شود.

پايان متن/مح