به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران، پایگاه تحلیلی "کانترپانچ" در مقاله‌ای به قلم "ویجی پراشاد" می‌نویسد: سه شنبه شب گذشته، بمب گذاران انتحاری و افراد مسلح، به پاسگاه‌های بازرسی عراق واقع در بزرگراه 11 که از بغداد و از طریق شهر«رمادی» تا سوریه امتداد دارد، حمله کردند. آنها پاسگاهی در «رطبه» و همچنین «رمادی» را بمباران کردند. در این حملات، 37 نفر که اکثر آنها جزو ماموران امنیتی بودند، کشته شدند. بزرگراه 11، مسیر جنوبی عراق به سمت سوریه است. جاده دیگری که از بغداد به سوریه می‌رود، بزرگراه 12 نام دارد که از شمال شهر «رمادی» تا شهرهای «عانا» و «راوه» در مسیر رود فرات و در نهایت شهر «رقه» در سوریه امتداد دارد.» 

هفته گذشته، افراد مسلح گروه تروریستی «دولت اسلامی عراق و شام»، موسوم به (ISIS)، به شهرهای «عانا» و «راوه» حمله کردند و در حالیکه یک پل را تخریب کردند، سعی داشتند که دکل‌های انتقال برق را از بین ببرند. ارتش عراق موفق شد که حمله (ISIS) به شهر «راوه» را خنثی و مانع از تسخیر این شهرها توسط این گروه گردد. این گروه در صورت تصرف این شهرها، عملا کنترل بزرگراه 12 را به دست می‌گرفت. «صالح المطلق»، معاون نخست‌وزیر عراق اظهار داشت که حمله هفته گذشته، «تلاشی نافرجام از سوی القاعده [ISIS] برای پیدا کردن جای پایی مناسب در عراق بود.» ظاهرا به احتمال زیاد، گروه «دولت اسلامی عراق و شام» (ISIS)، پس از آنکه حمله‌ این گروه به بزرگراه 12 خنثی شد، تصمیم گرفته است تا به بزرگراه 11 حمله کرده و کنترل آن را در دست گیرد.

در چند ماه اخیر، گروه «دولت اسلامی عراق و شام» به دست آوردهای قابل توجهی دست پیدا کرده است. عملیات این گروه موسوم به «نابودی فساد»، موجب شده که بسیاری از نیروهای وابسته به ارتش آزاد سوریه به بیرون سوریه رانده شده و یا در امتداد نواحی شمالی سوریه جذب گروه «دولت اسلامی عراق و شام» گردند. شهر مرزی «آزاز» در نزدیکی مرز سوریه و ترکیه نیز، به مدت یک ماه است که در تصرف ISIS قرار دارد. از ماه آوریل، این گروه شروع به جذب تمامی دار و دسته‌های کوچکتر سلفی از جمله، جبهه النصره و عده‌ای از احرار الشمس (که فرمانده آن در ماه سپتامبر به دست ISIS  کشته شد)، کرده است. 

«گروه بین المللی بحران» در گزارش جدیدی اعلام کرد که در حال حاضر، ISIS «قدرتمندترین گروه در شمال و شرق سوریه به شمار می رود و کنترل میدان‌های نفتی در این مناطق را در دست گرفته و از مزایای آن بهره مند است.» در چند ماه اخیر، این گروه با کشتن یکی از مهمترین فرماندهان ارتش آزاد سوریه به نام «کمال حمامی» در ماه جولای، و جذب و به کارگیری بسیاری از مبارزان محلی آن، ظرفیت ارتش آزاد سوریه را به شدت کاهش داد. از این رو در حال حاضر، ارتش آزاد سوریه، دیگر تهدیدی جدی علیه دولت سوریه به شمار نمی‌رود.

«یاسین الحاج صالح»، از مهمترین منتقدان سکولار سوریه که نقش عمده‌ای در این ناآرامی‌ها داشته، و در طول جنگ داخلی سوریه به طور مخفیانه زندگی می‌کرده است، در تاریخ 12 اکتبر از این کشور گریخت. او در نامه‌ای سرگشاده نوشته است که شهر «رقه»، زادگاه وی، «به تصرف اشباح و دیوهای تخیلی دوران کودکی ما درآمده است. وضعیت شهر «رقه» اسفناک است. تماشای ظلم و ستم بیگانگان، بازی کردن با سرنوشت مردم، مصادره اموال عمومی، تخریب مجسمه هارون الرشید یا بی‌حرمتی به یک کلیسا و بازداشت مردم و ناپدید شدن آنها در زندان‌ها، بسیار دشوار بود.»

خرج «صالح» از کشور نشان می‌دهد که اوضاع در آنجا بسیار بدتر از زمانی است که «یاسر مونیف» به شمال سوریه سفر کرد و دریافت که در شهر «رقه»، مردم بیش از پیش از گروه‌های SISI و جبهه النصره ابراز نارضایتی می‌کنند.» به نظر می‌رسد که در حال حاضر فضا برای انتقاد داخلی از SISI محدودتر شده است. بیلبوردهای  بسیار زیادی که اعتقادات ISIS را ترویج می‌کنند، در سراسر شهر «رقه» به چشم می‌خورند. 

در جولای 2013، گروه «دولت اسلامی عراق و شام»، یک عملیات بزرگ فرار از زندان را رهبری کرد که در جریان این اتفاق، 500 زندانی از زندان ابوغریب عراق گریختند. این گروه از مجموعه‌ای از بمب‌گذاری در خودروها، بمب‌گذاری‌های انتحاری و افراد مسلح در این عملیات استفاده کرد. ISIS، این مبارزان را به سمت مرز عراق و سوریه هدایت کرده است. آنها امیدوارند که بتوانند در آنجا کنترل گذرگاه‌ها را به عنوان بخشی از تلاش خود جهت ایجاد مسیری که از «رمادی» به شهر «تریپولی» در شمال لبنان، امتداد خواهد داشت، به دست گیرند. حملاتی که در شب 22 اکتبر صورت گرفت، بخشی از این سناریو محسوب می‌شوند.

«دولت اسلامی عراق و شام» (ISIS)، و شکل افراطی آن، محصول کمک‌های مالی عربستان سعودی و قطر به شورشیان است. کمک‌های مالی هنگفتی که از کشورهای حاشیه خلیج فارس سرازیر می‌شوند، در کنار مبارزان خارجی و همچنین گروهی از شورشیان سوریه، موجب برتری گروه «دولت اسلامی عراق و شام» نسبت به دیگر گروه‌های شورشی در سوریه شده است. در عین حال، در حالیکه پول عربستان سعودی و قطر به نمایندگانش این امکان را می‌دهد که در میدان مبارزه، نسبت به دیگر شورشیان برتری داشته باشند، نفوذ عربستان سعودی و قطر از اتحاد و توسعه برنامه‌ای واحد در میان رهبری سیاسی شورشیان جلوگیری کرده است. در طول این 3 سال، شورای ملی نیروهای انقلابی و مخالفان سوریه، تاکنون موفق به ترسیم برنامه‌ای مشخص برای سوریه نشده است. 

با  وجود دستاوردهایی که ISIS در شمال سوریه به دست آورده، اما در حال حاضر عربستان سعودی دستور کار خود در خصوص این کشور را متوقف کرده است. در غیاب دخالت‌های خارجی، گروه «دولت اسلامی عراق و شام» قادر به سرنگونی دولت در دمشق نخواهد بود ــ این یکی از دلایلی بود که این گروه تصمیم به تصرف پاسگاه‌های مرزی (در مرزهای ترکیه، لبنان و عراق) گرفت. از این رو، در منطقه غربی «گوتا» در نزدیکی شهر دمشق، احتمال یک درگیری خطرناک وجود دارد اما این برای هیچ یک از طرفین، پیشرفت استراتژیک مهمی را در پی نخواهد داشت. این درگیری، بی آنکه دستاورد چشمگیری به همراه داشته باشد، این منطقه را به حمامی از خون مبدل خواهد کرد. از آنجایی که ISIS، قادر به پیشروی به بخش‌های مرکزی نیست، در نظر دارد که مناطق مرزی سوریه را تصرف کند.

عربستان سعودی انتظار داشت که آمریکا در ماه سپتامبر به سوریه حمله کرده و با تضعیف حکومت بشار اسد، مقدمات دستیابی به قدرت را برای تروریست‌های دست نشانده عربستان سعودی در این کشور فراهم کند. علاوه براین، عربستان سعودی  از ابراز تمایل آمریکا برای مذاکره مستقیم با ایران، بیش از پیش ناامید و سرخورده شده است. در حال حاضر، گروه افراطی «دولت اسلامی عراق و شام» شدیدا به اعمال خشونت در مناطق تحت کنترل خود روی آورده است که این مسئله، چندان با نتیجه مورد انتظار عربستان سعودی تطابق ندارد. به همین خاطر است که شاهزاده بندر بن سلطان، رابط عربستان سعودی با شورشیان سوریه، در اظهارات خود، به لزوم تجدید نظر روابط عربستان سعودی با آمریکا اشاره کرده است. به علاوه، این کشور از پذیرفتن کرسی شورای امنیت خودداری کرد. در دهه 1990، عربستان سعودی از طالبان، با این تصور که این گروه در طول زمان، ایدئولوژی خود را تعدیل خواهد کرد، حمایت و پشتیبانی می‌کرد اما چنین اتفاقی نیفتاد. با وجود چنین پیشینه‌ای، به نظر می‌رسد که حکومت عربستان سعودی تمایل دارد که در سوریه نیز چنین ریسکی را تکرار کند.

خشونت، مانند آنچه که در شب 22 اکتبر اتفاق افتاد، به امری عادی در عراق تبدیل شده است و هزاران نفر در سال جان خود را بر اثر این خشونت‌ها از دست می‌دهند. تنها در این ماه، حدود 500 نفر جان خود را از این طریق از دست داده‌اند. جنگ داخلی سوریه به سمت عراق کشیده شده است. در حال حاضر، القاعده بر سوریه و عراق سایه افکنده است. در حالیکه مبارزان افراطی گروه  ISIS در تریپولی و دیگر شهرهای مرزی مبارزه می‌کنند، حمله‌ای تمام عیار توسط این گروه در لبنان، چندان هم دور از انتظار نیست. بین صحبت از آتش بس و مذاکرات ژنو، و ویرانی‌ها و تباهی‌هایی که جاده‌های بغداد تا بیروت را فرا گرفته، فاصله بسیار زیادی وجود دارد. مسیری که صد سال پیش می‌توانستیم در صلح و آرامش بین این دو کشور طی کنیم، اکنون در نتیجه فعالیت این گروه‌های مسلح و مزدور، امنیت خود را از دست داده است.

انتهای پیام/