پدیدۀ غلو و غالی‌گری از جمله پدیده‌هایی است که از دیرباز به عنوان آسیبی جدی و ویرانگر، پیکره و جوهرۀ آیین الاهی را تهدید به نابودی و یا انحراف کرده است. از این‌رو، رجال شناسان همواره در جهت شناسایی راویان اقوال ائمـﮥ اطهار علیهم السلام و آشکار ساختن کج‌ اندیشی‌ها و کژروی‌های اعتقادی و موجبات ضعف آنان به ویژه غالیان و متهمان به غلو کوشیده‌اند. با این حال باید راویان حدیث و متهمان به غلو را با دیدی موشکافانه‌تر، مورد واکاوی قرار داد، چرا که از نظر بسیاری از رجال‌شناسان متأخرتر بسیاری از روات متهم به غلو، از اتهام به غلو مبرا شده‌اند، برخی نیز معتقدند بسیاری از اعتقاداتی که آن روز صفت غلو به خود گرفته بوده‌اند، اصلا غلو نبوده‌اند.