هر شب با قرآن/ سه دستور در یک آیه
بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی گزیده به انعکاس آن در ادبیات پارسی، از کتاب «در محضر قرآن» اثر ارزشمند استاد الهی قمشه‌ای پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.
مجله شبانه باشگاه خبرنگاران؛
آیه ۱۵ سوره شوری
فَلِذَلِكَ فَادْعُ وَ اسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَ لَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءهُمْ وَ قُلْ آمَنتُ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ مِن كِتَابٍ وَ أُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ اللَّهُ رَبُّنَا وَ رَبُّكُمْ لَنَا أَعْمَالُنَا وَ لَكُمْ أَعْمَالُكُمْ لَا حُجَّةَ بَيْنَنَا وَ بَيْنَكُمُ اللَّهُ يَجْمَعُ بَيْنَنَا وَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ ﴿۱۵﴾
بنابراین به دعوت پرداز و همان گونه که ماموری ایستادگی کن و هوسهای آنان را پیروی مکن و بگو به هر کتابی که خدا نازل کرده است ایمان آوردم و مامور شدم که میان شما عدالت کنم خدا پروردگار ما و پروردگار شماست اعمال ما از آن ما و اعمال شما از آن شماست میان ما و شما خصومتی نیست‌خدا میان ما را جمع می‌کند و فرجام به سوی اوست (۱۵)
بنابراین به دعوت پرداز و همان گونه که ماموری ایستادگی کن و هوسهای آنان را پیروی مکن و بگو به هر کتابی که خدا نازل کرده است ایمان آوردم و مامور شدم که میان شما عدالت کنم خدا پروردگار ما و پروردگار شماست اعمال ما از آن ما و اعمال شما از آن شماست میان ما و شما خصومتی نیست‌خدا میان ما را جمع می‌کند و فرجام به سوی اوست (۱۵)
پروردگار دو جهان خطاب به پیامبرش می‌فرماید که «تو در این دعوت خویش استقامت کن و کن و اگر مردمان زبان به انکار گشودند تو استوار باش چنانکه تو را پیش از این نیز به این استقامت و پایداری فرمان داده‌ایم.»
این کلمهٔ استقامت مسئولیت بسیار سنگینی بر دوش می گذارد که هیچ راهی برای سستی و اهمال در آن نمی ماند زیرا اگر حتی یک بار کسی در انجام وظیفه قصور ورزد از صفت استقامت بیرون شده است و به همین مناسبت است که از قول پیغمبر نقل کرده اند که سورهٔ هود مرا پیر کرد و چون علت را پرسیدند فرمود که در آنجا فرمان استقامت آمده است.
فرمان سوم این است که تو ای پیامبر به دنبال هواهای نفسانی و خواستهای منکران مباش که به نوعی کوتاه آیی و با ایشان سازش بگو «من چگونه هواهای شما را دنبال کنم در حالی که ایمان آورده ام به آنچه خداوند در کتاب بر من نازل کرده است و چگونه من می توانم به راه باطل و عدول از حق و انصاف بروم در حالی که به من فرمان داده شده است که بین شما عدالت برقرار کنم.».
و همچنین با ایشان بگوی «آن الله که من از آن سخن می گویم پروردگار ما و پروردگار شما هر دو هست و هر یک از ما در آستان او در گروِ اعمال خویشیم و اگر من عملم را بر خواست شما نهم و از خواست پروردگار بیرون شوم در گرو آن عمل خواهم بود، چنانکه شما نیز باید منتظر نتایج اعمال خویش باشید.
بنابر این دیگر هیچ حجتی و خصومتی میان ما و شما نمی ماند. من به راه شما نخواهم آمد اگر شما به راه خدا نیایید و به راه خود و خودپرستی بروید؛ و دیگر آن که من ایمان دارم که خداوند روزی ما و شما را در عالمی جمع خواهد آورد و من که رسول شما هستم در آن روز چه حجت خواهم داشت با شما، اگر بر من خرده بگیرید که تو می‌بایست ما را هدایت می کردی نه آن که خود به راه ما بیایی.»
و در پایان این بشارت آمده است که همگی ما به سوی خدا بازخواهیم گشت و در پیشگاه عدل او حاضر خواهیم شد و شایسته اشت که خود را برای این دیدار آماده کنیم.
این کلمهٔ استقامت مسئولیت بسیار سنگینی بر دوش می گذارد که هیچ راهی برای سستی و اهمال در آن نمی ماند زیرا اگر حتی یک بار کسی در انجام وظیفه قصور ورزد از صفت استقامت بیرون شده است و به همین مناسبت است که از قول پیغمبر نقل کرده اند که سورهٔ هود مرا پیر کرد و چون علت را پرسیدند فرمود که در آنجا فرمان استقامت آمده است.
فرمان سوم این است که تو ای پیامبر به دنبال هواهای نفسانی و خواستهای منکران مباش که به نوعی کوتاه آیی و با ایشان سازش بگو «من چگونه هواهای شما را دنبال کنم در حالی که ایمان آورده ام به آنچه خداوند در کتاب بر من نازل کرده است و چگونه من می توانم به راه باطل و عدول از حق و انصاف بروم در حالی که به من فرمان داده شده است که بین شما عدالت برقرار کنم.».
و همچنین با ایشان بگوی «آن الله که من از آن سخن می گویم پروردگار ما و پروردگار شما هر دو هست و هر یک از ما در آستان او در گروِ اعمال خویشیم و اگر من عملم را بر خواست شما نهم و از خواست پروردگار بیرون شوم در گرو آن عمل خواهم بود، چنانکه شما نیز باید منتظر نتایج اعمال خویش باشید.
بنابر این دیگر هیچ حجتی و خصومتی میان ما و شما نمی ماند. من به راه شما نخواهم آمد اگر شما به راه خدا نیایید و به راه خود و خودپرستی بروید؛ و دیگر آن که من ایمان دارم که خداوند روزی ما و شما را در عالمی جمع خواهد آورد و من که رسول شما هستم در آن روز چه حجت خواهم داشت با شما، اگر بر من خرده بگیرید که تو می‌بایست ما را هدایت می کردی نه آن که خود به راه ما بیایی.»
و در پایان این بشارت آمده است که همگی ما به سوی خدا بازخواهیم گشت و در پیشگاه عدل او حاضر خواهیم شد و شایسته اشت که خود را برای این دیدار آماده کنیم.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
