اما گویا اسپانیاییها بر خلاف آلمانیها اقدام قانونی علیه آمریکا را در پیش گرفتهاند. دفتر دادستانی اسپانیا اعلام کرد که تحقیقات اولیه در خصوص اتهاماتی مبنی بر آنکه این کشور هدف برنامه جاسوسی آژانس امنیت ملی آمریکا قرار گرفته است را آغاز کرد.
هدف این تحقیق و تفحص بررسی این مسئله است که آیا جرمی صورت گرفته است و اینکه لازم است اسپانیا تحقیقات خود در این زمینه را به صورت رسمی آغاز کند یا خیر. همچنین تحقیقات هفتهها زمان میبرد.
مادرید همچنین هشدار داده است که اگر اتهامات تأیید شود، جو اعتماد دو جانبه بین اسپانیا و آمریکا از بین خواهد رفت.
چرا آلمان علیه آمریکا اقامه دعوی نکرد؟
این پرسش که چرا آلمان به رغم انتقادهایی که در عرصه داخلی این کشور مطرح شد، به عنوان یکی از قدرتهای مطرح سیاسی و اقتصادی راهکاری قانونی برای مقابله با جاسوسیهای آمریکا در پیش نگرفت.
در این مورد باید به قوانین این کشور مراجعه شود.
اقدام آمریکا در ارتباط با شنود تلفنی صدراعظم آلمان برطبق ماده 94 حقوق جزایی آلمان که به موضوع خیانت میپردازد، جرم محسوب میشود.
ماده 99 کتاب حقوق جزایی آلمان نیز به موضوع جاسوسی میپردازد و جاسوسی از بخشهای مخفی این کشور را از طرف عوامل خارجی جرم میداند.
اما دادستانی آلمان به طور رسمی علیه این اقدام آمریکا وارد عمل نشد زیرا برای تهیه پرونده و طرح مسئله در دادگاه باید مجرمانی که بتوان به دادگاه آورد وجود داشته باشند. قوانین جزایی آلمان هدفشان اثبات جرم افراد مشخص است.
این مجرمان را باید نخست به آلمان آورد و سپس در دادگاه به جرمشان رسیدگی کرد. اما مسئولان سفارت دارای مصونیت دیپلماتیک هستند و تنها کاری که علیه آنها میتوان کرد اخراج آنها از خاک کشور است.
آخرین قربانی در فهرست آمریکاییها چه کشوری است؟
در خوشبینانهترین حالت ممکن هم نمیتوان تصور کرد که اسپانیا ایستگاه آخر قطار افشای جاسوسیهای آمریکا باشد. در واقع اگر تمامی اخباری را که درباره جاسوسیها از روز نخست منتشر شدند را کنار بگذاریم و فقط به گزارش چندی پیش روزنامه گاردین مبنی بر اینکه بیش از 200 شماره تلفن، از جمله شماره تلفن 35 رهبر جهان جاسوسی شده استناد کنیم، نباید اسپانیا را آخرین کشوری بدانیم که در زمینه جاسوسی خبرساز میشود.