نجیبه از مادربزرگ‌هایی است که شاید قطره قطره اشکش با دل سوخته‌اش یکی است و به هنگام ذکر نام حسین(ع) چشمانش بارانی می‌شود، سالیان سال است که زودتر از وقت موعد به استقبال محرم می‌رود خانه‌اش را که تنها اتاقی کوچک است سیاهپوش می‌کند و هر سال محرم حسینی را عزادار است همه زندگی و پسری که دیدن مادرش را سه ماه یک بار کرده است را مدیون خدا و سالار شهیدان می‌داند.

در اوج نداری هرچه دارد در راه مردان و زنان کربلا می‌دهد از عشقش به امام حسین (ع) می‌گوید: «اگر دارا بودم به خدا همه زندگیم رو فدای سرورم می‌کردم، ندارم دلم می‌خواست به نیازمندتر از خودم کمک کنم، اما این کار هم از دست من بر نمیاد. فقط هر روز صبح روضه می‌گیرم و اونهایی که عشق امام حسین(ع) رو دارن میان، فقط چای می‌تونم بدم، خیلی دوست داشتم آنقدر دستم پر بود که غذا به نیازمندان و یتیمان می‌دادم، اما حیف...»

حال و هوای عجیبی دارد پر برکت و انرژی بخش، همه سهمی دارند هر فردی به گونه‌ای ارادت خود را به آقایش اباعبدالله نشان می‌دهد یکی مسجد جارو می‌زند و کفش‌ها را جفت می‌کند و دیگری ظرف می‌شوید همه سهیم هستند و سفره‌ای از برکت پهن است، هر فردی سهمش را برمی‌دارد و عشقش را با تمام وجود نثار سرور عاشقان می‌کند.

حال و هوای این روزها دیدنی و لحظه‌هایش فراموش نشدنی است، تلخی اشک‌ها و شیرینی لحظاتش دوست داشتنی است، پرچم‌های سیاه یا حسین(ع) و یا عباس(ع) برایت یادآور لحظات عاشقی عاشقان حسینی است. نوری دارد که زندگیت را روشنی می‌بخشد. این روزها از خانه گرفته تا مساجد و حسینیه‌ها لباس ماتم به تن کرده‌اند، همه جا بوی عزا و ماتم است، همه جا جلوه محمد(ص) است.

غروب‌های محرم از کنار هر مسجد و حسینه گذر کنی بوی غذاهایی که عاشقان حسینی به عشق شهدای کربلا بار گذاشته‌اند مدهوشت می‌کند و از سوی دیگر گرسنگی یتیمان حسین(ع) دلت را آرام نمی‌گذارد.

سیاهی شهر آذین‌بندی آزادگی و سروری حسین و لاله‌های پرپر حسین است و بر ماست به حرمت این آزادگان خانه دل را آب و جارو کرده و به یمن آمدنش دل بشوییم.

سالیان سال است که مساجد و حسینیه‌ها میزبان عاشقان حسینی هستند و بدون هیچ‌گونه منتی پذیرای خسته دلانی می‌شوند که به مظلومی سرور شهیدان مویه کرده‌اند، از زمان‌های بسیار دور هر فردی با هر توان مالی به میدان نذر و نیاز می‌آمد از روغن گرفته تا برنج و حتی قاشق همگی یا علی می‌گفتند و هر که می‌توانست کمر همت را می‌بست و اینک نیز پس از سال‌ها هنوز مردم می‌آیند.

عده‌ای با تاسی به مولای خویش امیرالمومنان کیسه‌های محبت و بخشش را شبانه و به دور از چشم دیگران به خانه یتیمان می‌رسانند و به گونه‌ای دین خود را ادا می‌کنند و با دیدن لبخند بر لبان یتیمان و نیازمندان معنای واقعی زندگی را با تمام وجود لمس می‌کنند.

مردم قم نیز مانند دیگر شهرها و شاید گاهی پرشورتر در مراسم عزاداری و پخش نذری ایفای نقش می‌کنند؛ به گفته رئیس دارالقرآن اداره کل تبلیغات اسلامی استان قم تهیه غذا در این ماه به علت عزت و اعتقاد به حقانیت مردم به اهل بیت است. مردم مسلمان در هر کجای دنیا که باشند فراموش نمی‌کنند مظلومیت امام حسین (ع) و لاله‌ها پر پر را و سهیم بودن در نذورات و تهیه شام شب‌های محرم نشانه نوکری دوستداران سومین نور الهی است.

دعا کردن و دست به دامن ائمه شدن ریسمانی است که نا امیدان امیدوار چنگ می‌زنند تا اجابت شود خواسته‌های دلشان و هر یک برای رسیدن به حاجت دل نذر کرده و در صورت اجابت دینشان را ادا می‌کنند.

حجت‌الاسلام سید جواد عظیمی در این خصوص می‌گوید: عده‌ای برای رفع گرفتاری به امام حسین(ع) و اهل بیت(ع) متوسل می‌شوند و به محض گرفتن نتیجه دین خود را ادا می‌کنند، همان گونه که در احادیث داریم که برای رسیدن به کمال و سعادت به دنبال وسیله باشید و بهترین وسیله نیز اهل بیت(ع) هستند.

برگزاری مراسم عزا و آذین بندی سیاه شهر نشان از زنده بودن یاد و نام شهدا کربلاست و حالا با آمدن محرم و نوای یا حسین یا حسین و تبل‌زنان حسینی نام و یاد امام حسین(ع) و شهدای کربلا را پر شورتر می‌کنیم. وی احیای محرم را بسیار مهم عنوان و اظهار می‌کند: برپایی مراسم و دسته‌جات عزا و برگزاری مراسم اطعام همگی برای در خفا نماندن یاد و خاطره مردان آسمانی و حفظ واقعه تلخ عاشورا با دستان مردمانی است که همه چیز خود را از برکات این مردان آسمانی می‌دانند.

رئیس مجمع قاریان و حافظان استان قم در خصوص صیغه نذر می‌گوید: در صورتی که صیغه نذر ادا شود فرد باید آن را عملی سازد گرچه بسیاری از مردم به هنگام اجابت مراد خود نذری می‌کنند و در سال بعد نیز آن را ادا کرده و البته نذری دادن در کاهش شایعاتی که معاندین اسلام ایجاد می‌کنند موثر است و با انجام این کار این سنت باقی می‌ماند و کربلا هیچ گاه خفته نمی‌ماند.

عظیمی انفاق پنهان و آشکار را مهم می‌خواند و خاطرنشان کرد: گاهی انفاق پنهانی در محفوظ ماندن هویت فرد تاثیر گذارتر است ولی از سوی دیگر توزیع نذری در احیای قیام امام حسین (ع) نقش شایانی دارد.

مهم نیست دارا هستی یا ندار کوچکی یا بزرگ؟ هنگامی که می‌توانی باید قدم برداری گاهی فردی با پای دل به استقبال می‌رود مهم عشق به سردار کربلاست.

کریمی که به قول خودش دستش به دهانش می‌رسد می‌گوید: شش سال پیش شیرازه زندگی‌ام در حال پاشیده شدن بود، شب عاشورا که به مسجد محل رفته بودم و شاهد التماس دختر بچه‌ای برای گرفتن غذای اضافی بودم به قدری ناراحت شدم که همان لحظه عهد کردم اگر مشکلم حل شود و زندگی‌ام سر و سامان بگیرد هر سال مقداری غذا به مناطق محروم می‌برم.

وی در حالی که اشک در چشمانش حلقه بسته بود ادامه می‌دهد: دو روز بعد همسرم خود به خانه آمد و همه مسائل بدون حتی کلامی برطرف شد همان لحظه عهد بستم که دین خودم را ادا کنم و هرسال مقدار نذرم زیادتر می‌شود و خوشبختانه زندگی آرام و پر نشاطی داریم.

در هر طبقه‌ای که باشی باید دلدار و عاشق باشی و فرقی ندارد نیازمندی یا غنی فقط باید به عشق بیایی... نجیبه خانم پول چندانی در بساط ندارد، اما همان عشق آتشین به اباعبدالله هیچ گاه او را در مقابل عاشقان حسینی تنها نگذاشته و او همین را می‌خواهد.../س

گزارش: زهرا زنگنه