به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران، رسانه بزرگ ورزشی گاتزتادلوسپرت طی مراسمی با حضور مقامات ورزشی در ایتالیا "جایزه فاکتی" را به اریک آبیدال بازیکن فرانسوی تیم موناکو که دچار بیماری سختی شده بود و در ادامه مجبور شد تا طی عمل جراحی بسیار سختی، پیوند کبد انجام دهد، تقدیم کرد. این بازیکن بعد از سپری کردن روزهایی بسیار سخت و سنگین حالا دوباره به دنیای فوتبال بازگشته و توانسته دوباره به تیم ملی فوتبال فرانسه راه یابد. او در حال حاضر در سن سی و چهار سالگی بسر می برد و بدون داشتن مشکل خاصی با توکل به خداوند و پیشتکار فراوان روزهای سخت را سپری کرده و با روحیه بسیار بالا کارش را در پیش گرفته است.

او به بهانه حضور در این مراسم در رابطه با شرایطی که چند وقت پیش تجربه کرده است گفت: حالا 402 روز از زمانیکه من تحت عمل جراحی قرار گرفته ام می گذرد.

واقعیت این است که حالا فوتبال برای من نقش یک خانواده را دارد و من به آن عشق می ورزم.



ورزش به من کمک زیادی کرده و باعث شد تا بتوانم بیماری ام را معالجه و درمان کنم. حالا از اینکه می بینم از بیماری نجات پیدا کرده و درمان شده ام و هم اینکه به دنیای فوتبال بازگشته ام احساس لذت فراوانی می کنم.

وقتی که به این بیماری سخت دچار شدم به کمک نیروهایی خارج از درونم احتیاج داشتم. جالب اینکه در آن زمان فقط خانواده ام بودند که با من همدردی کرده و دائماً در کنارم بودند.

من در آن زمان نامه هایی از مردم و هواداران از تمامی نقاط دنیا دریافت کردم افرادی که حتی آن‌ها را ندیده و نشناخته بودم و شاید به همین دلیل است که ورزش را در درمان بیماری خود عنصری اساسی می دانم زیرا از طریق ورزش به بازیکن بزرگ و مشهوری تبدیل شدم به طوری که تقریباً همه فوتبال دوستان با من آشنایی دارند .

ورزش به من کمک کرد تا بر این سختی ها غلبه کرده و کارم را دوباره مثل روزهایی که هرگز با مشکل جسمانی مواجه نبودم از سر بگیرم . حالا بازگشت به زمین چمن و بازی کردن در فوتبال برایم بسیار زیباست .



شاید به عبارت درست تر باید تاکید کنم که فوتبال کمک بسیار زیاد و شایانی به من کرد.

حالا بعد از گذشت تمامی آن روزهای سخت بازیکن تیم فوتبال موناکو در فرانسه هستم. کسب پیروزی در شرایط فعلی با آن چه که در گذشته تجربه کرده ام بسیار متفاوت است.

در مورد رانیری، سرمربی تیم موناکو هم تنها چیزی که می توانم بگویم این است که شناختن وی و همکاری کردن با او برایم یک خوش شانسی بود من حالا هم مشغول آموزش دیدن هستم و چیزهای جدیدی از او یاد می گیرم.

در ادامه تنها چیزی که می توانم بگویم این است که شاید برای رسیدن به اهداف به فداکاری نیاز باشد بله به نظرم می توان از این طریق به موفقیت دست یافت.



یکی از روش های بزرگ فوتبال حضور تیم در آن است و من کار گروهی کردن در فوتبال را زیبایی آن می دانم.

در حال حاضر هم من از هیچ چیز و هیچ کس نمی ترسم حالا به جایی رسیده ام که می توانم با جرات و قدرت هرچه تمامتر با موانع زندگی مواجه شوم .

فکر می کنم برای پیش رفتن باید همیشه جنگید حتی نباید از شکست خوردن ترسید . حتی نباید از کمک خواستن و یاری طلبیدن از دیگران هم احساس ترس و نا امیدی داشت.

انتهای پیام/مح