ابراهیمی مقدم در گفتگو با خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران گفت: به طور کلی سن 65 تا 75 سالگی را سالمند جوان و سن 75 سالگی به بالا را به سالمند پیر می گویند افراد سالمند به عنوان کسانی که کوله باری از تجارب، اطلاعات، دانش و نگرش های متفاوت را دارند، در اکثر فرهنگ ها مورد تکریم و احترام هستند.
 
 وی ادامه داد: در دوران پیری تغییرات یادی رخ می دهد که بعضی از آنها پر درد سر و طاقت فرساست به طور مثال دقت حواس در آنان کمتر می شود سالمندان از نظر جسمانی ضعیف تر می شوند و آنها برای واکنش نشان دادن به محرک ها زمان بیشتری را صرف می کنند زمان واکنش آنها بالا است و دستگاه ایمنی بدن شان با اثر بخشی کمتری کار می کند و در نهایت در مقابل بیماری ها آسیب پذیر می شوند.
 
 این روان شناس تصریح کرد: در دوران سالمندی فرد به این دلیل که دوستان و پدر و مادر هم سن و سال های خودش از دست می دهد دچار احساسی تنهایی و منفی و به دنبال آن احساس ناامیدی می شود اما واقعیت ها نشان دهنده ی این است که می توان در دوران سالمندی هم احساس خوشبختی داشت.
 
 ابراهیمی مقدم افزود: احساس خوب بودن در دوران پیری بیشتر با سلامت جسمانی و احساس جوان تر بودن پیرند دارد و این احساس را می توان با سه عامل وضعیت اقتصادی، اجتماعی، شبکه اجتماعی و کفایت و شایستگی داشتن مشخص کرد.
 
وی در پایان خاطر نشان کرد: در نگاه اول به نظر می رسد که سالهای آخر عمر مقدمه ی پایانی زندگی است اما واقعیت این است که بسیاری از سالمندان دوره ی پیری موفقیت آمیزی را می گذراند، دوره ای که در آن چالش های جدید زندگی خود را جستجو می کنند.

انتهای پیام/