به گزارش خبرنگار باشگاه  خبرنگاران مرکز یزد

محمود سلیمی افزود: معادن ندوشن بدون آنکه حتی یک ریال نصیب مردم محروم آن شود توسط عده ای معدود استخراج می شود
وی اثرات مخرب برداشت بی رویه از معادن ندوشن را بر محیط زیست، مراتع و خسارت آن به دامداران و خطرات جانی و مالی ناشی از رفت و آمد تریلی ها را یادآور شد و افزود: به همین دلیل دامداری ندوشن نیز که قطب دامداری استان محسوب می شود و محصولاتش در سراسر ایران نمونه است ، در شرف نابودی است
این عضو شورای شهر ندوشن اضافه کرد: برداشت بی رویه از معادن این منطقه به ویِژه سنگ آهن، مراتع خوب و با پوشش گیاهی بالای ندوشن را به شدت تخریب کرده است و ریز گردهای ناشی از این تخریب، پوشش گیاهی منطقه را مسموم کرده و دامها و وحوش را در معرض نابودی قرار داده است.
به گفته سلیمی، آنچه از این موضوع نصیب مردم محروم این منطقه می شود چیزی جزء تهدید سلامت آنها و ضرر و زیان و خسارت و آسیب های اجتماعی و زیست محیطی نیست.
وی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به وسعت بالای ندوشن در گذشته گفت: به مروز زمان بخش هایی از آن منتزع و به شهرستان ها و مناطق مجاور ملحق شده است.
این عضو شورای اسلامی شهر ندوشن تصریح کرد: این موضوع در شرایط حاضر نیز مردم و مسئولان ندوشن را به شدت رنج می دهد؛ چرا که این اتفاق بعد از انتزاع ندوشن از شهرستان صدوق (اشکذر ) و الحاق آن به شهرستان میبد نیز رخ داده است.
وی از قلعه خرگوشی و مراتع بکر محدوده آن به عنوان بخش های از دست رفته ندوشن در گذشته یاد کرد و گفت: روستاهای سورک و هفتهر نیز بخش هایی از منطقه است که اخیر به بخش بفروئیه میبد اضافه شده است.
وی فاصله روستاهای یاد شده را تا مرکز بخش ندوشن حدود 25 تا 35 کیلومتر و تا بخش بفروئیه شهرستان میبد را بیش از 100 کیلومتر راه بیان کرد و گفت: منطقی این است که مردم با فاصله کمتری بتوانند خدمات دولت را دریافت کنند.
سلیمی اضافه کرد: اخیرا برخی بدنبال آن هستند تا بخش هایی از ندوشن در محدوده صدرآباد را جزء اراضی محدوده شهرستان خود کنند و این موضوع مردم و مسئولان را بیشتر نگران کرده است.
وی خاطرنشان کرد: به جای الحاق بخش هایی از ندوشن به شهرستان صدوق ( اشکذر) پیشنهاد می شود روستای جهان آباد میبد که روزی به صدوق تعلق داشت به خودشان بازگرداننده شود .