به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران ؛ پايگاه اينترنتي روزنامه السفير چاپ لبنان در مقاله اي به قلم محمد نورالدين با عنوان «سياست آنکارا و فرصت هاي از دست رفته» با اشاره به اينکه محبوبيت ترکيه در خاورميانه کاهش مي يابد، نوشت فرصت هايي که حزب عدالت و توسعه در خاورميانه و جهان اسلامي از دست داده است، قابل شمارش نيست. يکي از اين فرصت ها نقش کشور ميانجي است که وزير امور خارجه آن در انتقال از يک پايتخت به پايتخت ديگري در تلاش براي حل مشکلات آرام نمي گيرد. اين در حالي است که نتايج نظرسنجي که موسسه پژوهش هاي اقتصادي و اجتماعي ترکيه انجام داده و نتايج آن ديروز منتشر شده است، نشان مي دهد محبوبيت ترکيه در خاورميانه به ويژه به علت سياست اين کشور در قبال سوريه و مصر کاهش يافته است.  

اين نظرسنجي بين ماههاي اگوست و سپتامبر گذشته در شانزده کشور انجام شده و در آن دو هزار و هشتصد نفر شرکت کرده اند. براساس نتايج اين نظرسنجي، ترکيه با وجود اينکه محبوبيت آن در مقايسه با تحقيق سال گذشته کاهش يافته اما همواره از محبوبيت در منطقه برخوردار است.  براساس اين نظرسنجي با عنوان «نگاه به ترکيه در خاورميانه 2013» ترکيه موقعيت «کشور داراي محبوبيت بيشتر در منطقه» را به نفع امارات از دست داده است. 

در سال دو هزار و يازده، هفتاد و هشت درصد از کساني که در نظرسنجي شرکت کردند، نظر مثبت داشتند و اين رقم در سال دو هزار و دوازده به شصت و نه درصد کاهش يافت و امسال نيز به پنجاه و نه درصد رسيد. امارات با شصت و هفت درصد محبوب ترين کشور شد و پس از آن عربستان با شصت درصد سپس ترکيه با پنجاه و نه درصد در رده هاي بعدي قرار دارند.  

بيشترين کاهش محبوبيت ترکيه سال گذشته در مصر و سوريه به ثبت رسيد تا جايي که هشتاد و هشت درصد از سوري ها و شصت و هشت درصد از مصري ها معتقدند ترکيه سياست خصمانه در قبال کشورشان در پيش گرفته است. سامي کوهين در روزنامه مليت و عبدالحميد بالجي در روزنامه زمان و بسياري از ديگر نويسندگان در مقاله هايي به فرصت هاي از دست رفته ترکيه اشاره کرده اند. 

کوهين به پيشنهاد حسين امير عبداللهيان معاون وزير امور خارجه ايران به ترکيه براي ميانجيگري بين اين کشور و نظام سوريه اشاره کرد و گفت اين پيشنهاد بيانگر دو نکته است. يکي اينکه ايران بعد از توافق هسته اي ژنو در خود اين قدرت و اعتماد را احساس مي کند که مي تواند نقش هاي منطقه اي مهمي ايفا کند و با سياست گشايش جديدي که در پيش گرفته است اين نقش ها را ايفا خواهد کرد. نکته ديگر بيانگر واقعيت تلخ اوضاع ترکيه است. به طوري که ترکيه تا چند سال پيش نقش هاي ميانجي به عهده مي گرفت بدون اينکه هيچ حد و مرزي براي اين نقش تعيين شود تا اينکه ميانجيگري به بخش جديد سياست خارجي ترکيه تبديل شد. کوهين اين نقش هاي ميانجي را بين سوريه و اسرائيل و بين سوريه و عراق و بين حماس و فتح و بين پاکستان و افغانستان و بين لبناني ها برشمرد با اينکه برخي از ميانجيگري ها به نتيجه نرسيد و اين امري طبيعي است اما اين نقش باعث شد ترکيه در عرصه بين المللي مطرح شود.   

کوهين مي گويد ايفاي اين نقش مستلزم روابط خوب با همه طرفها و گفتگو است اما آنکارا در سالهاي اخير اين ويژگي را از دست داده است و در تعداد زيادي از مشکلات به يک طرف تبديل شده است و به جاي اينکه بخشي از راه حل باشد به بخشي از مشکل تبديل شده است و از مثال هاي آن مي توان به رابطه ترکيه با سوريه ، عراق ، مصر ، فلسطين و اسرائيل اشاره کرد.    وی مي افزايد مواضع اصولي هر کشوري مانع از در پيش گرفتن سياست هاي متوازن و انجام دادن گفتگوي سازنده با همه طرفها نمي شود و اگر دولت ترکيه چنين سياست متوازني در پيش مي گرفت امروز ميانجيگري مي کرد و در وضعيت نزاع با همه اين کشورها قرار نمي گرفت. توجه به نقش دولت نوري المالکي درباره توافق هاي نفتي با منطقه کردستان عراق مي تواند سرآغاز سياست متوازن جديد باشد. 

عبدالحميد بالجي در روزنامه زمان نوشت که ترکيه چگونه در دوره عدالت و توسعه فرصت تبديل شدن به الگويي براي آزادي ، دموکراسي و اسلام ميانه رو را از دست داد. 

در پايان اين مقاله آمده است صولي اوزيل نيز در روزنامه «خبر تورک» به پيشرفت ايران و عقبگرد ترکيه اشاره کرد و نوشت سياست هاي غير منطقي حزب عدالت و توسعه باعث شد ترکيه حضور و تاثير خود را در منطقه از دست بدهد. وي افزود شکست ترکيه در سوريه و برباد رفتن اميدهاي آنکارا به بهار عربي بلکه تبديل شدن خود ترکيه به عرصه اي ضد دموکراسي و در پيش گرفتن سياست هاي مذهبي ترکيه را در انزوا قرار داد و باعث شد فرصت بزرگي را از دست بدهد و اين وضع بي کفايتي حاکمان را منعکس کرد.

انتهای پیام /