سامان ویسی بازیکن ملی پوش بسکتبال چند سالی است با همسر و دخترش در دانمارک زندگی می‌کند، اما در موقع برگزاری بازی‌های لیگ برتر به ایران می‌آید و با باشگاه‌های داخلی قرارداد می‌بندد.

آنچه دو هفته بعد از آمدنت به ایران منتظرش بودی اتفاق افتاد و دوباره سامان ویسی در لیگ ایران بازی کرد.

مگر غیر از بازی‌کردن کار دیگری دارم. خوشبختانه فدراسیون بسکتبال و باشگاه فولاد ماهان برای دادن رضایتنامه‌ام همکاری کردند تا به زنجان بروم و در تیم همیاری بازی کنم.

بازی‌هایی که برای تیم زنجانی به میدان رفتی چطور بود؟

من ابتدا باید درباره تیم خودمان حرف بزنم. ما امسال برای اولین بار دورهم جمع شدیم و باید تا نیم فصل به هماهنگی برسیم. در این شرایط کار برای بازیکنان خیلی سخت می‌شود. همیاری زنجان دیر به لیگ برتر آمد و اکنون بازیکنانش نیز یکی بعد از دیگری و با تاخیر وارد تیم می‌شوند بنابراین نباید از تیم توقع زیادی داشت و باید به کادر فنی و بازیکنان فرصت داد.

تماشاگران زنجانی چه برخوردی با بازیکنان تیم دارند؟

آنها را در بازی با دانشگاه آزاد دیدم، خیلی پر شور و پر هیجان هستند. این نکته به تیم ما کمک می‌کند تا در بازی‌های خانگی با اعتماد به نفس بالایی بازی کنیم.

تیم شما در زیر سبد مشکل دارد، آیا بازیکن خارجی توانسته است این مشکل را برطرف کند؟

همه تیم‌ها در نیم فصل اول مشکل دارند و باید شرایط تیمی خود را بازیابند. تیم ما بازیکن خارجی خوبی در زیر سبد دارد، اما بازیکنان خارجی باید زمان داشته باشند تا خودشان را نشان بدهند. مهم‌ترین مسأله آنها این است که بتوانند با شرایط مسابقه و داوری لیگ ایران هماهنگ شوند.

چه نتیجه‌ای را برای همیاری در لیگ برتر امسال پیش‌بینی می‌کنی؟

تیم به نسبت سال گذشته تغییر کرده و بازیکنان جوانی را به خدمت گرفته است که نمی‌توان از آنها انتظار زیادی داشت، با این حال ما برابر دانشگاه آزاد در هفته پنجم امیدوار ظاهر شدیم. چند بازیکن خوب داریم و باید برای جایگزین‌کردن بازیکنان اصلی در تیم به فکر جوان‌ترها باشیم تا تیم در شرایط سخت آسیب‌پذیر نباشد. سال گذشته تیم از نظر بازیکن واقعا شرایط خوبی داشت، اما نتیجه دور از انتظاری گرفت و امسال با کمبود بودجه توقعات باید از تیم همیاری در سطح متعادل باشد.

موضوع دعوتت توسط همیاری زنجان چه بود؟

در دانمارک با من تماس گرفتند که بیایم یک فصل برایشان بازی کنم. شرایط مالی‌شان بد نیست. آرن داوودی و بنی کوچویی هم به اتفاق یک بازیکن خارجی آنجا هستند. البته من امسال پیشنهادهای دیگری هم داشتم، اما نمی‌شد دانمارک را به دلیل آنها رها کرد.

پیشنهاد از چه تیم‌هایی؟

ذوب آهن با من تماس گرفت، همین‌طور صنایع ماهشهر.

چرا در دانمارک بازی نکردی؟

اتفاقا آنجا هم از یک تیم پیشنهاد داشتم. تیم‌های دانمارکی بازیکنان خارجی خوبی دارند و به آنها بها می‌دهند.

یعنی ممکن است تو را در تیم‌های آنجا ببینیم؟

هدف من در دانمارک بسکتبال نیست. می‌خواهم ادامه تحصیل بدهم، بنابراین زیاد روی بسکتبال در آنجا فکر نمی‌کنم.

بسکتبال دانمارک اصلا مطرح نیست.

بله. آنجا به فوتبال، هندبال، دوچرخه‌سواری و قایقرانی اهمیت می‌دهند. یک تیم بسکتبال در زیر گروه باشگاه‌های اروپا قرار دارد که معمولا صعود نمی‌کند و در همان رده می‌ماند.

تیم‌های این فصل لیگ برتر ما با تیم‌های آنها فرق دارند؟

به نظرم دو، سه فصل قبلی لیگ ما بهتر از لیگ آنها بود، اما اکنون شرایط عوض شده است.

چطور شد سامان ویسی به یکباره سر از دانمارک درآورد؟

به کمک همسرم و خانواده‌اش رفتیم و آنجا زندگی کردیم برای زندگی مناسب است، بی‌استرس و در آرامش.

کپنهاگ زندگی می‌کنید؟

نه، در 20 کیلومتری آن.

دخترت هم همانجا متولد شد؟

بله. دلم این دو روزه برای «مایا» دخترم تنگ شده است.

حالا که با همیاری توافق کردی به این زودی‌ها نمی‌توانی برگردی.

دقیقا. این دلتنگی‌هایم را برای همسر و دخترم بیشتر می‌کند. البته در بلندمدت بخواهم بمانم آنها را به ایران می‌آورم.

گفتی می‌خواهی آنجا ادامه تحصیل بدهی. آیا شرایط این کار را داری؟

بله، مشغول فراگرفتن زبان دانمارکی هستم تا از این طریق بتوانم وارد دانشگاه شوم. زبان دانمارکی خیلی سخت است.

باز هم به تیم ملی فکر می‌کنی؟

شرایط زندگی سخت شده و اگر بخواهم دانمارک بمانم باید شرایط اینجا و اردوهای تیم ملی را بررسی کنم. دوست دارم برای تیم ملی بازی کنم بویژه امسال که رقابت‌های جهانی در پیش است.

یک بار این رقابت‌ها را در ترکیه تجربه کردی. فکر نمی‌کنی نوبت جوان‌ترها باشد؟

جوان‌ترها بیایند و جا بگیرند من که بخیل نیستم، اما اگر اراده کنم و شرایط ایجاب کند کار برای جوان‌ترها سخت می‌شود. (خنده) بیایند با من رقابت کنند تا ببینیم چه کسی پیروز می‌شود.

در لیگ برتر امسال صمد نیکخواه بهرامی نیست. حامد حدادی هم به چین رفت. اصغر کاردوست بازیکن لیگ کویت شد. با نبود این ستاره‌ها چه تفاوتی احساس می‌کنی؟

مهم‌ترین دلیل همه این ستاره‌ها مسائل مالی است. در ایران یا کم پول می‌دهند یا بد پول می‌دهند و بازیکنان پای قرارداد می‌ترسند با تیم‌ها امضا کنند. خودم در این چند سال خیلی اذیت شدم. هر سال بدقولی، هر سال جنگ و دعوا و شکایت برای گرفتن حق خودت از این تیم و آن تیم. بازیکنان بزرگ بسکتبال از این شرایط خسته شدند.

صحبت شما بیشتر درباره بی‌ثباتی تیم‌هاست؟

مهم‌ترین معضل لیگ برتر بسکتبال نداشتن ثبات است. حامیان مالی هر سال تغییر می‌کنند و تیم‌ها مدام در حال افزایش یا کم شدن هستند. این رویه به لیگ لطمه زده است. بسیاری از شهرها به دلیل نداشتن حامی مالی مجبور به فعالیت در دسته‌های پایین‌تر هستند یا تیم‌های بزرگ با توان مالی خوب بازیکنان برتر را در یک جا جمع می‌کنند که باعث افت رقابت‌ها می‌شوند.

نظرت درباره ابعاد فنی لیگ برتر امسال چیست؟

باید صبر کنیم. تیم‌ها شکل و انسجام خود را به دست نیاورده‌اند. پول‌هایی رد و بدل شده که گاهی وقت‌ها با عقل جور نمی‌آید در عوض تیم‌هایی هم هستند که آه ندارند با ناله سودا کنند. من درباره لیگ امسال فقط می‌توانم بگویم باید صبر کرد. لیگ ایران نسبت به دو، سه سال پیش ضعیف‌تر شده است. متاسفانه اسپانسرهای خوبی نیز از لیگ حمایت نمی‌کنند و همین مساله به بسکتبال ضربه می‌زند، به طور مثال یک سال توزین الکتریک کاشان آمد و زمانی که تازه جان گرفته بود، از لیگ رفت. ذوب آهن که همیشه یک پای فینال بود، در این دو فصل به مشکل خورده است. متاسفانه از نظر سخت‌افزاری ضعف داریم که در کنار تمام مشکلات وضع بدی ایجاد کرده است.