شیپور آغاز جنگی تازه این بار در دستان "اولاند"
فرانسوا اولاند، رئيس جمهور فرانسه، ده ماه پس از مداخله نظامي در مالي و در حالي که محبوبيت وي به حداقل رسيده است، بار ديگر بر طبل جنگ کوبيد و اعلام کرد کشورش اين بار به طور فوري در جمهوري آفريقاي مرکزي مداخله نظامي مي‌کند.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از خبرگزاری فرانسه ؛ فرانسه به زحمت توانست چراغ سبز اقدام نظامي در اين مستعمره سابق خود را که دچار هرج و مرج شده است، از شوراي امنيت سازمان ملل بگيرد. رئيس جمهور اين کشور پنجم دسامبر در سخنان کوتاهي که از تلويزيون پخش شد استقرار هزار و ششصد نظامي فرانسوي را در جمهوري افريقاي مرکزي اعلام کرد.
به گفته تحليل‌گران سياست خارجي و دفاعي فرانسه در حوزه اختيارات اولاند است. آلن دوهمل از سرمقاله نويس‌هاي فرانسوي مي‌گويد : « عملا کنترلي بر روي فرانسوا اولاند نيست و او مي‌تواند هرچه مي‌خواهد بکند. هر اندازه دست او در سياست داخلي بسته است ، به همان اندازه دست وي در سياست خارجي باز است.»
کسي که 11 ژانويه ، تاريخ آغاز عمليات نظامي فرانسه در مالي موسوم به «سِروال» ، در مالي « جنگ سالار » شناخته شد ، چند هفته بعد هنگام سفري ظفرمندانه به تومبوکتو و باماکو که از دست شورشيان خارج شده بود ، « منجي » شناخته شد. سازمان آموزشي ، علمي و فرهنگي ملل متحد (يونسکو) ماه ژوئن جايزه صلح خود را در حضور سران کشورهاي غرب آفريقا که براي تقدير از اقدام نظامي فرانسه در غرب آفريقا آمده بودند ، به فرانسوا اولاند اختصاص داد.
با اين حال ، همان روز درگيري ها در شمال مالي بين ارتش و شورشيان طوارق از سر گرفته شد. رئيس جمهور فرانسه اذعان کرد درگيري ها تمام نشده است. هنوز هم پايان نيافته است. با گذشت حدود يک سال از جنگ مالي ، فرانسه مجبور شد تا زماني که به نظر مي رسد اوضاع متزلزل است ، نيروهاي نظامي خود را در آنجا حفظ کند. فرانسه در حال حاضرحدود 2800 نظامي در آفريقا دارد.
رئيس جمهور فرانسه اذعان کرده بود : « وقتي که کشوري مسئوليت جنگي را بر عهده مي گيرد با اينکه بخواهد در دستيابي به صلح به دنبال پاداش باشد ، متناقض است.» موضوع « صلح و امنيت » بي وقفه در نشست سران آفريقا و فرانسه در کاخ اليزه که روزهاي جمعه و شنبه برگزار شد ، مطرح شد.
اولاند در اين نشست گفت هر چند فرانسه در حال حاضر در کنار کشورهاي آفريقايي است و در آينده نيز خواهد ماند ، کشورهاي آفريقايي بايد خود امنيت کشورشان را تأمين کنند. در حال حاضر پاريس همچنان خود را براي جنگ آماده مي کند ، هر چند اولاند هنگامي که در سال 2012 قدرت را در دست گرفت ، تصميم ديگري داشت و آن عقب نشيني هر چه سريعتر نيروهاي اين کشور از افغانستان بود.
از همان آغاز دوره پنج ساله رياست جمهوري اولاند ، وي به ناتواني در تصميم گيري درباره مسائل داخلي متهم شد ، اما در زمينه مسائل دفاعي تصميماتي گرفت که انتظار آن از وي نمي رفت. استفان روزس Stéphane Rozès ، رئيس موسسه مشورت دهي ، تحليل و چشم انداز (کپ Cap) مي گويد در عرصه داخلي ، اولاند بي وقفه در پي حل مسائل از طريق مصالحه است ، اين در حالي است که انتظار مردم فراتر از اين است. اين شيوه اي است که از لحاظ محبوبيت چندان عمل نمي کند ، تنها يک چهارم فرانسوي ها به شيوه عملکرد وي اعتماد دارند.
در عرصه سياست خارجي ، ساز و کار اليزه بر روابط خوب رئيس جمهور با فرماندهان نظامي اصلي ، به ويژه بِنوآ پوگا ، رئيس ستاد مشترک ارتش استوار است. اين ساز و کار همچنين بر اعتماد کامل به ژان-ايو لو دريان ، وزير دفاع و مديريت هوشمندانه روابط وي با لوران فابيوس ، وزير امور خارجه متکي است.
« فرانسه در جنگ » ، زندگي روزمره فرانسوا اولاند را که اوايل خود را رئيس جمهوري « معمولي و مردمي » مي ديد ، مختل کرده است. خودروي زرهي ، ارتباطات امنيتي ، ترددهاي هوايي نسبتا نظام مند به وي تحميل شده است در حالي که او اوايل رفت و آمد با قطار را ترجيح مي داد. رئيس جمهور مجبور شد خانه شخصي اش در جنوب پاريس را رها و به طور دائم در کاخ اليزه اقامت کند. به گفته يکي از اطرافيانش ، وي بايد در هر لحظه در دسترس باشد و بتواند فوري با هر کسي تماس بگيرد.
انتهای پیام /
