"آهوان باغ" از نقاب‌ها و بندها حکایت می‌کند
"آهوان باغ"، "نقاب‌ها و بندها از آثار رضا براهنی شاعر، نویسنده و منتقد ادبی به شمار میرود.
حوزه ادبیات باشگاه خبرنگاران، رضا براهنی، شاعر، نویسنده و منتقد ادبی ایرانی در سال 1314 در تبریز متولد شد. وی عضو کانون نویسندگان ایران و رئیس سابق انجمن قلم کانادا است.
آثار براهنی به زبان‌های مختلف دنیا از جمله انگلیسی، سوئدی و فرانسوی ترجمه شده است. خانواده براهنی زندگی فقیرانه‌ای داشتند و وی در ضمن آموزش‌های دبستانی و دبیرستانی به ناگزیر کار می‌کرد.
براهنی در 22 سالگی از دانشگاه تبریز لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی گرفت و پس از دریافت درجه دکتری رشته خود به ایران بازگشت و به تدریس مشغول شد.
براهنی همچنین تا زمان حضور در ایران، چندمین دوره کارگاه نقد شعر و قصه نویسی برگزار کرد. از مشهور‌ترین شاگردان وی در آن کارگاه‌ها می‌توان به شیوا "ارسطویی"، "هوشیار انصاری فر"، "شمس آقاجانی"، "روزبه حسینی" و "عباس حبیبی بدر آبادی" اشاره کرد.
از دیگر شاگردان مشهور براهنی می‌توان "مهسا محب علی"، "سیدعلیرضا علینقی"، "فرخنده حاجی زاده"، "ناهید توسلی"، "رویا تفتی"، "رز اجمالی"، "احمد نادعلی" ، "رضا شمسی"، "علی ربیعی وزیری" و "پیمان سلطانی" را برشمرد که باعث شکل گیری یک جریان شعری در دهه هفتاد شمسی شدند.
براهنی در سال 1351 به آمریکا رفت و به تدریس مشغول شد. براهنی همچنین در سال 1353 به آمریکا رفت و در سال 1356 جایزه بهترین روزنامه نگار حقوق انسانی را دریافت کرد.
از اشعار براهنی می‌توان به "آهوان باغ"، "جنگ و شه "، "شبی از نیمروز"، "مصیبتی زیر آفتاب"، "گل بر گسترده ماه"، "ظل الل"، "نقاب‌ها و بندها"، "غم‌های بزرگ"، "بیا کنار پنجره"، "خطاب به پروانه‌ها" و "چرا من دیگر شاعر نیمایی نیستم" و "اسماعیل" اشاره کرد.
براهنی رمان‌هایی با نام "آواز کشتگان"، "رازهای سرزمین من"، "آزاده خانم و نویسنده‌اش"، "الیاس در نیویورک"، "روزگار دوزخی"، "آقای ایاز"، "چاه به چاه" و "بعد از عروسی چه گذشت" را به رشته تحریر درآورده است.
براهنی همچنین آثاری در زمینه نقد ادبی با عنوان "طلا و مس"، "قصه نویسی"، "کیمیا و خاک"، "تاریخ مذکر در انقلاب ایران" و "گزارش به نسل بی سن فردا" را از خود به یادگار گذاشته است.
گفتنی است، براهنی در سال 1384 به پاس یک عمر فعالیت فرهنگی در زمینه نقد ادبی، جایزه ادبی یلدا را دریافت کرد.
انتهای پیام/ ص
آثار براهنی به زبان‌های مختلف دنیا از جمله انگلیسی، سوئدی و فرانسوی ترجمه شده است. خانواده براهنی زندگی فقیرانه‌ای داشتند و وی در ضمن آموزش‌های دبستانی و دبیرستانی به ناگزیر کار می‌کرد.
براهنی در 22 سالگی از دانشگاه تبریز لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی گرفت و پس از دریافت درجه دکتری رشته خود به ایران بازگشت و به تدریس مشغول شد.
براهنی همچنین تا زمان حضور در ایران، چندمین دوره کارگاه نقد شعر و قصه نویسی برگزار کرد. از مشهور‌ترین شاگردان وی در آن کارگاه‌ها می‌توان به شیوا "ارسطویی"، "هوشیار انصاری فر"، "شمس آقاجانی"، "روزبه حسینی" و "عباس حبیبی بدر آبادی" اشاره کرد.
از دیگر شاگردان مشهور براهنی می‌توان "مهسا محب علی"، "سیدعلیرضا علینقی"، "فرخنده حاجی زاده"، "ناهید توسلی"، "رویا تفتی"، "رز اجمالی"، "احمد نادعلی" ، "رضا شمسی"، "علی ربیعی وزیری" و "پیمان سلطانی" را برشمرد که باعث شکل گیری یک جریان شعری در دهه هفتاد شمسی شدند.
براهنی در سال 1351 به آمریکا رفت و به تدریس مشغول شد. براهنی همچنین در سال 1353 به آمریکا رفت و در سال 1356 جایزه بهترین روزنامه نگار حقوق انسانی را دریافت کرد.
از اشعار براهنی می‌توان به "آهوان باغ"، "جنگ و شه "، "شبی از نیمروز"، "مصیبتی زیر آفتاب"، "گل بر گسترده ماه"، "ظل الل"، "نقاب‌ها و بندها"، "غم‌های بزرگ"، "بیا کنار پنجره"، "خطاب به پروانه‌ها" و "چرا من دیگر شاعر نیمایی نیستم" و "اسماعیل" اشاره کرد.
براهنی رمان‌هایی با نام "آواز کشتگان"، "رازهای سرزمین من"، "آزاده خانم و نویسنده‌اش"، "الیاس در نیویورک"، "روزگار دوزخی"، "آقای ایاز"، "چاه به چاه" و "بعد از عروسی چه گذشت" را به رشته تحریر درآورده است.
براهنی همچنین آثاری در زمینه نقد ادبی با عنوان "طلا و مس"، "قصه نویسی"، "کیمیا و خاک"، "تاریخ مذکر در انقلاب ایران" و "گزارش به نسل بی سن فردا" را از خود به یادگار گذاشته است.
گفتنی است، براهنی در سال 1384 به پاس یک عمر فعالیت فرهنگی در زمینه نقد ادبی، جایزه ادبی یلدا را دریافت کرد.
انتهای پیام/ ص
