تولیت مسجد مقدس جمکران با اشاره به سابقه سالها حضور خود در کنار امام راحل از تبعید در نجف تا پایان عمر ایشان، افزود: در حوزه شخصی باید امام راحل را بنده خالص خدا ذکر کرد که یک لحظه از عبودیت حضرت حق غافل نشد.

رحیمیان تصریح کرد: در این سالها حتی یک ترک اولی از امام راحل کسی ندیده است و ایشان حتی در منزل نیز همان گونه که در بیرون رفتار می‎کردند عمل می‎کردند و یک لحظه از یاد خدا غافل نبودند.

وی با اشاره به اینکه 25 سال از قم به نجف و از نجف به قم و جماران به همراه حضرت امام راحل زندگی کردم و در این سالها چیزی جز تعبد و تقوا و خلوص و خداجویی در تک تک اعمال امام ندیدم خاطر نشان کرد: ایشان نسبت به نماز اول وقت التزام عجیبی داشتند؛ نماز ایشان نیز نماز حداکثری بود و با تمام تعقیبات و نوافل و اذکار طولانی و خدایی نماز را به پا می‎داشت و یکی از طولانی‏‎ترین نمازهایی بود که ایشان در نماز جماعت نجف برگزار می‏کردند.

رحیمیان با تاکید بر اینکه بنده اطلاع دارم که 60 سال نماز شب ایشان ترک نمی‎شد تصریح کرد: در بدترین شرایط و حالات یک لحظه نیز نماز شبش را فدای خستگی و خواب و کسالت و داغ غم نکرد؛ ارتباط بسیار عجیبی با قرآن و مفاتیح داشتند به نحوی که دو بار مفاتیح ایشان از فرط استفاده غیرمستعمل شده بود.

تولیت مسجد مقدس جمکران عنوان کرد: انس مستمر ایشان با قرآن به حدی بود که کمتر وقتی می‎شد که ایشان را در حال خواندن قرآن نبینیم زیرا ایشان روزی یک جزء قرآن را ختم می‎کردند و در ماه رمضان، روزانه 3 جزء قرآن را ختم می‎کردند؛ این حالت در ماه رمضان آخر عمر شریف ایشان نیز حفظ شد.

رحیمیان با اشاره به اینکه ایشان برای اموات خویش بسیار نماز و قرآن می‎خواندند تصریح کرد: همیشه به یاد اموات خود بود که این مسئله نشان بسیار مهمی برای افرادی است که از همه نظر کامل هستند زیرا افرادی چون امام راحل هیچ کس را از قلم کارهای خود نمی‎انداختند و خیر و بهره آنها به مردم و درگذشتگان نیز می‎رسید.

وی خاطرنشان کرد: انس عجیب حضرت امام راحل با اهل بیت(ع) غیرقابل وصف است به حدی که ایشان  وقتی نامی از اهل بیت(ع) به خصوص امام حسین(ع) برده می‎شد از خود بی‎خود می‎شدند و به شدت می‎گریستند.

رحیمیان با تاکید بر اینکه احیای فاطمیه در نجف از کارهای مهم ایشان بود اظهار کرد:به همین جهت ایشان روضه‎های متعددی در منزل خویش برگزار می‎کردند و برای تمامی اهل بیت(ع) و ائمه(ع) مراسم عزا به پا می‎کردند؛ ایشان به حدی در این مراسم گریه می‎‏کردند که قلب ایشان را هم می‎رنجاند و بستگان ایشان به شدت در این رابطه نگران می‎شدند.

تولیت مسجد مقدس جمکران با اشاره به اینکه مشکلات و حتی شهادت فرزندشان ایشان نیز ذره‎ای خم به ابروی امام نمی‎آورد عنوان کرد: گریه‎های عجیب ایشان برای اهل بیت(ع) در حالی بود که ایشان شخص احساساتی نیز نبودند که با هر حادثه‎ای منقلب شوند؛ ایشان در امور مربوط به مردم، خانواده‎های شهدا و اهل بیت(ع) به شدت حساس بودند .

رحیمیان با تاکیدایشان ارادت بسیاری به خانواده‎های شهدا داشتند و حتی در روزهای آخر زندگانی خویش که اجازه ملاقات به کسی داده نمی‎شد به اصرار خانواده‎های شهدا را به دیدار می‎پذیرفتند خاطر نشان کرد: عکس امضا شده شهدا و امام و قرآن دستخط ایشان از جمله کارهایی بود که امام هر روزه با علاقه آن را انجام می‎دادند تا این خانواده‎ها را خوشحال کند و اجازه کوچکترین بی‏حرمتی هیچ کسی را به اعضای خانواده شهدا نمی‎دادند.

وی تصریح کرد: در 13 سالی که ایشان در نجف بود هر شب سه ساعت پس از مغرب به غیر از چند روز انگشت شمار ایشان به زیارت امام علی(ع) با آدابی خاص می‎رفتند و حتی یک بار نیز به قسمت بالای سر حضرت پا نگذاشتند؛ نظم ایشان در همه کارها از جمله زیارت حضرت علی(ع) به شکلی بود که تمام بازاریان نجف ساعت کاری خود را با حرکت امام راحل از مقابل مغازه شان تنظیم می‏کردند.

استاد حوزه علمیه قم با اشاره به اینکه رازهای بسیاری در زندگی این بزرگوار وجود دارد گفت: یکی از ماجراهای جالب زیارت ایشان از حرم امام علی(ع) آن بود یک شب به همراه آیت‎الله قرهی و بنده و یکی از همراهان که همیشه امام را در زیارت همراهی می‎کردیم به سمت حرم رفتیم ولی امام در هنگام زیارت تنها بودند؛ ولی ایشان یک شب به طرز عجیبی پس از حرکت به سمت حرم مسیر خود را تغییر دادند و به منزل برگشتند و هیچ کسی تا امروز نفهمید که راز این مسئله چه بود.

تولیت مسجد مقدس جمکران ب اشاره به اینکه ایشان در بحث مصرف گرایی نیز یک نمونه بی‎نظیر بود افزود: یک بار نیز کسی از ایشان صرف غذا و یا شی‌ای را بدون حساب و کتاب نمی‎دید؛ دمپایی خانگی حضرت تا سالها استفاده شد و ایشان در نگهداری از وسایل شخصی و اداری و مردمی بسیار حساس و مرتب بودند.

رحیمیان با تاکید بر اینکه  ایشان یک لحظه از عمرشان را بیهوده تلف نمی‎‏کردند و حتی در درون منزل نیز یک لحظه دست از عبادت و تلاش برنمی‎‏داشتند عنوان کرد:امام راحل مراقبت بسیاری به حفظ کانون گرم خانوادگی داشتند و به همین دلیل در حین کار و مطالعه همیشه یکی از فرزندان و نوادگان را در کنار داشتند و با آنها رابطه بسیار صمیمانه داشت.

وی تصریح کرد: ایشان در یک لحظه هم نرمش روزانه را انجام می‎دادند، هم ذکر می‏‎گفتند، همه بچه داری می‎کردند؛ هم به تصویر تلویزیون نگاه می‎کردند و هم رادیو گوش می‎دادند و همه این کارها را هم با توجه انجام می‎دادند./س

انتهای پیام/