استيو سامارتينو، کارآفريني استراليايي، گفته است که او رائول اويدا ،سازنده اين ماشين، را در اينترنت ملاقات کرده و آنها باهم در مورد اين فکر همفکري کردند.
به گفته او:«من نه شيفته ماشين و نه شيفته همچين هستم. من شيفته تکنولوژي ام و ميخواهم نشان بدهم که وقتي از جوانان استفاده ميکنيد چه چيزي ممکن ميشود. من با اين جوان رومانيايي در اينترنت آشنا شدم و ميدانستم که او سرمايه کافي اين کار را ندارد».
اين پروژه خيلي بزرگ- که داراي 4 موتور و 256 پيستون است- جرقهاي شد و 40 استراليايي روي آن سرمايه گذاري کرده اند.
هشت ماه بعد و با صرف پول زياد، آنها ماشينشان را در روماني کامل کردند و بعد آن را براي ساخت دوباره بعضي قسمتها به استراليا بردند.
به گفته سامارتينو: ما ماشين را در حومه ملبورن رانديم .موتور اين وسيله شکننده و بزرگترين ترس انفجار بر اثر فشار وارده بود.
او ادامه داد: من براي مدت 4 هفته تا حد گردنم درون اين ماشين بودم و انگشتانم هنوز هم درد مي کند پس در حال حاضر علاقه به ساخت يکي ديگر از آن را ندارم.