یادداشت/
تأملی بر مترجم داستانهای بالزاک
"محمود اعتمادزاده" مشهور به "به آذین" کتاب‌های "بابا گوریه"، "زنبق دره" و "چرم ساغری" اثر اندره دوبالزاک را ترجمه کرده است.
حوزه ادبیات باشگاه خبرنگاران، محمود اعتمادزاده مشهور به "به آذین" نویسنده و مترجم معاصر ایرانی در 23 دی 1393 خورشیدی در رشت متولد شد دوران ابتدایی را در رشت و متوسطه را ابتدا در مشهد و سپس در تهران گذراند.
به آذین در سال 1311 جزء دانشجویان اعزامی ایران، به فرانسه رفت و تا دی ماه 1317 در فرانسه ماند. پس از فراگیری زبان فرانسه از دانشکده دریایی برست و دانشکده مهندسی ساختمان دریایی در پاریس به تحصیل پرداخت وی پس از بازگشت به ایران، با درجه ستوان دوم و مهندس نیروی دریایی در خرمشهر به کار پرداخت.
وی در 4 شهریور 1320 در جریان اشغال ایران بر اثر بمباران بندر انزلی به نحوی مجروح شد که منجر به قطع دست چپ و اتکای وی به دست راستش تا پایان عمر شد.
به آذین در سالهای اقامت در فرانسه به همراه فراگیری زبان فرانسه و تحصیلات دانشگاهی با آثار و افکار بسیاری از نویسندگان و اندیشمندان جهان آن روز آشنا شد وی در سال 1347 یکی از بنیانگذاران اصلی کانون نویسندگان ایران شد.
به آذین منشور اصلی کانون نویسندگان ایران را بر محور آزادی قلم و بیان بنا نهاد و در خرداد 1349 به دنبال بازداشت فریدون تنکابنی به دلیل انتشار کتاب یادداشت‌های شلوغ به همراه پنجاه و سه نفر دیگر اعتراض کرد.
به آذین بر اثر اعتراض به بازداشت فریدون تنکابنی در ایتیر بازداشت شد. وی به منظور پیگیری اهداف صنفی‌اش به یاری شماری از نویسندگان و هنرمندان کشور در پاییز 1358 شورای نویسندگان و هنرمندان ایران را پی‌ریزی کرد.
به آذین پس از ریاست کانون نویسندگان به شهرت رسید وی فعالیت‌های ادبی خود را از سال 1320 با انتشار داستانهای کوتاه خود آغاز کرد وی با ترجمه آثار بالزاک، شولوخوف و نگارش داستان‌ها و خاطرات خود از زندان‌های دهه 50 به حیات ادبی خود ادامه داد.
از آثار به آذین می‌توان به "پراکنده‌ها"، "به سوی مردم"، "خانواده امین زادگان"، "دختر رعیت"، "نقش پرند"، "مهره مار"، "قالی ایران"، "گفتار در آزادی شهرخدا" ، "مهمان آقایان"، "از آن سوی دیوار"، "کاوه"، "بار دیگر" و "این بار از هر دری" اشاره کرد.
وی همچنین کتاب‌هایی چون "ماندگیم و خورشید چهر"، "برکنار دریا مثنوی" و "دید و دریافت" را به رشته تحریر درآورده است از وی ترجمه کتاب‌های "باباگوریه"، "زنبق دره"، و "چرم ساغری" اثر انوره دوبالزاک، "دختر عموبت"، "ژان کریستف"، جان شیفته و سمفونی درونی اثر رومن رولا را از خود به یادگار گذاشته است.
همچنین به آذین کتاب‌های "زمین نوآباد" اثر میخائیل شولوخوف، "شاه لیز"، "هملت"، "اتللو" اثر "ویلیام شکسپیر"، "استثنا و قاعده" اثر برتولت برشت، "فاوست" اثر یوهان ولفگانگ فون گوته و "نامه سن میکله" اثر اکسل مونته را نیز ترجمه کرده است.
انتهای پیام/ص
به آذین در سال 1311 جزء دانشجویان اعزامی ایران، به فرانسه رفت و تا دی ماه 1317 در فرانسه ماند. پس از فراگیری زبان فرانسه از دانشکده دریایی برست و دانشکده مهندسی ساختمان دریایی در پاریس به تحصیل پرداخت وی پس از بازگشت به ایران، با درجه ستوان دوم و مهندس نیروی دریایی در خرمشهر به کار پرداخت.
وی در 4 شهریور 1320 در جریان اشغال ایران بر اثر بمباران بندر انزلی به نحوی مجروح شد که منجر به قطع دست چپ و اتکای وی به دست راستش تا پایان عمر شد.
به آذین در سالهای اقامت در فرانسه به همراه فراگیری زبان فرانسه و تحصیلات دانشگاهی با آثار و افکار بسیاری از نویسندگان و اندیشمندان جهان آن روز آشنا شد وی در سال 1347 یکی از بنیانگذاران اصلی کانون نویسندگان ایران شد.
به آذین منشور اصلی کانون نویسندگان ایران را بر محور آزادی قلم و بیان بنا نهاد و در خرداد 1349 به دنبال بازداشت فریدون تنکابنی به دلیل انتشار کتاب یادداشت‌های شلوغ به همراه پنجاه و سه نفر دیگر اعتراض کرد.
به آذین بر اثر اعتراض به بازداشت فریدون تنکابنی در ایتیر بازداشت شد. وی به منظور پیگیری اهداف صنفی‌اش به یاری شماری از نویسندگان و هنرمندان کشور در پاییز 1358 شورای نویسندگان و هنرمندان ایران را پی‌ریزی کرد.
به آذین پس از ریاست کانون نویسندگان به شهرت رسید وی فعالیت‌های ادبی خود را از سال 1320 با انتشار داستانهای کوتاه خود آغاز کرد وی با ترجمه آثار بالزاک، شولوخوف و نگارش داستان‌ها و خاطرات خود از زندان‌های دهه 50 به حیات ادبی خود ادامه داد.
از آثار به آذین می‌توان به "پراکنده‌ها"، "به سوی مردم"، "خانواده امین زادگان"، "دختر رعیت"، "نقش پرند"، "مهره مار"، "قالی ایران"، "گفتار در آزادی شهرخدا" ، "مهمان آقایان"، "از آن سوی دیوار"، "کاوه"، "بار دیگر" و "این بار از هر دری" اشاره کرد.
وی همچنین کتاب‌هایی چون "ماندگیم و خورشید چهر"، "برکنار دریا مثنوی" و "دید و دریافت" را به رشته تحریر درآورده است از وی ترجمه کتاب‌های "باباگوریه"، "زنبق دره"، و "چرم ساغری" اثر انوره دوبالزاک، "دختر عموبت"، "ژان کریستف"، جان شیفته و سمفونی درونی اثر رومن رولا را از خود به یادگار گذاشته است.
همچنین به آذین کتاب‌های "زمین نوآباد" اثر میخائیل شولوخوف، "شاه لیز"، "هملت"، "اتللو" اثر "ویلیام شکسپیر"، "استثنا و قاعده" اثر برتولت برشت، "فاوست" اثر یوهان ولفگانگ فون گوته و "نامه سن میکله" اثر اکسل مونته را نیز ترجمه کرده است.
انتهای پیام/ص
