حبیب کاوش:
روزگار غریبی است/ شورای صنفی پیچ‌های خطرناکی را به سلامت پشت سر گذاشت
شورای صنفی برخلاف نظرات دوستان مشکلات را به خوبی پشت سرگذاشت.
حبیب کاوش "سخنگوی شورای صنفی" درخصوص رویکرد شورای صنفی تا به امروز به خبرنگار حوزه سینما باشگاه خبرنگاران گفت: به تازگی صحبت‌هایی درخصوص رویکرد شورای صنفی از ابتدا تا به حال شده است که لازم دانستم برخی از زحمات دوستان و همکارانم را در شورای صنفی به زبان بیاورم.
وی افزود: خداروشکر عصر سایبر همه چیز را آسان کرده و به راحتی می‌توان به آرشیو دسترسی یافت، اگر دوستان به آرشیو انواع سایت‌ها در رسانه‌ها مراجعه کنند تمام گزارشات تا مصاحبه‌ها و نقدهای اکران سال 89 در یک کلام مشترک است، خسارت فیلم سوزی در مقابل مجموع فیلم‌هایی که اکران شده بود فقط کمتر از 9 میلیارد تومان است.
وی ادامه داد: سال 89 سالی بوده است که اکران و شورای صنفی در دست توانای همکار مدعی امروز، بوده است.
کاوش اظهار داشت: در سال 90 سالی که با انتخاب اصلح اعضاء صنوف سینماداران، تهیه کنندگان، پخش کنندگان، کارگردانان و مسئولی ناظر از وزارت ارشادَ، اداره شورای صنفی با تغییراتی که در آئین نامه لحاظ شد تفاوت عملکرد مشهود است.
وی در ادامه درخصوص فروش کل سینماهای تهران عنوان کرد: فروش کل سینماهای تهران در سال 90 با 48 فیلم در گروه‌‌های معمولی و 5 فیلم در گروه آزاد به رقم 18 میلیارد و 200 میلیون تومان که با محاسبه فروش اکران‌ها نزدیک به 22 میلیارد تومان نائل آمد، یعنی نزدیک به 120 درصد رشد در فروش و به تبع آن جذب مخاطب حال حاضر، ببینید و مقایسه آماری کنید که لغت بحران را که دوست فرهیخته و همکار مدعی‌مان بر شورای صنفی فعلی متکلف می‌کند و از آن سخن می‌گوید چه معنای مشخصی پیدا می‌کند.
وی در ادامه به سال 91 اشاره کرد و تصریح کرد: ما حکایت تلخ سال 91 که با اکران نسبتا پر فروش چند فیلم همراه بود، که می‌توانست نوروز پر فروش دیگری را در سال موفقیت آمیز 90 را برای سینمای ایران رقم بزند اما متأسفانه فیلم "بوسیدن روی ماه" به دلیل ندادن پروانه نمایش فرصت اکران نوروزی پیدا نکرد و تقصیر را به گردن شورای صنفی انداختند، و به تلافی آن ظلم بزرگ، تمامی سینما را هدف گرفتند.
وی ادامه داد: به تبع آن برای زیر سوال بردن شواری صنفی دعوا به راه انداختند و نهایتا از آب گل آلود ماهی گرفتند، ودر یک حرکت هماهنگ حقوق تمام اهالی سینما و حتی خود سینما را به حراج گذاشتند.
کاوش بیان کرد: در حرکت اول با همکاری مسئولان موزه هنری دو فیلم از فیلم‌های نوروز را به بهانه‌های واهی و یکباره از اکران‌های سینماهای حوزه و شهرداری پایین کشیدند و با ایجاد جو وحشتناک، اکثر سینماهای تهران و شهرستان‌ها را وادار به پایین کشیدن فیلم‌های روی پرده کردند و به دنبال آن 14 فیلم خوب و موثر سینمای ایران را از بالای دست وزارت ارشاد توقیف کردند.
وی در ادامه در مورد اکران نشدن فیلم‌ها ادامه داد: در آن زمان جوی که ایجاد شده بود هیچ تهیه‌کننده‌ای جرات اکران فیلم‌هایش را پیدا نمی‌کرد و اکران و نمایش و به تبع آن تولید به زمین زده شد و بالاتر از همه در این کشمکش‌ها مخاطب به مرور دریافت که دیگر فیلم‌ها، موضوع‌های پر التهاب اجتماعی را در دل خود ندارد و در چندین نوبت و در نهادهای مختلف توسط دوستان ممیزی می‌شدند.
کاوش ادامه داد: این اتفاقات موجود به طور حتم سال‌ها طول خواهد کشید تا مخاطب آزرده را مجدد به سالن‌های سینما بازگرداند و نمایش و تولید در سینما به روزهای سال 90 بازگردد.
کاوش درخصوص بهبود جو ایجاد شده در سال 90 و اکران فیلم‌ها در سال 91 ادامه داد: هیچ تهیه‌کننده‌ای جرات اکران فیلمش را در ماه‌های اول سال 91 را نداشت و شورای صنفی با کمک‌های بسیار و ارائه امتیازات مختلف توانست اکران سال 91 را از پیچ‌های خطرناکی که دوستان مسئول خانه سینما و حوزه هنری برایشان ساخته و می‌ساختند را به سلامت عبور دهند.
وی افزود: سال 91 با 47 فیلم در گروه‌ها و 15 فیلم در گروه آزاد به فروش 22 میلیارد و 400 میلیون تومان دست پیدا کرد، که البته در سینماهای تهران فروش 3 میلیارد ریال داشتیم و همان‌گونه که بیشتر اشاره شد 13 درصد فرار مخاطب از سالن محصول سال پر تنش 91 است.
وی خاطر نشان کرد: بالاخره روز 11 آبان 91 در تاریخ سینمای ایران به عنوان یک روز عطف تاریخی ماندگار شد، شاید بشود جایگاه خدمت و خیانت را چند روزی به ضرب و زور رسانه‌ها مخدوش کرد اما ذهن فعال اهالی سینما و نهایتا تاریخ، آن دور از هم سرا خواهد کرد.
روزگار غریبی است همکاران و اکنون "دوست مدعی" توسط دکتر دعوت شدند که شورای صنفی نمایش را به سامان کنند.
انتهای پیام/ اس
وی افزود: خداروشکر عصر سایبر همه چیز را آسان کرده و به راحتی می‌توان به آرشیو دسترسی یافت، اگر دوستان به آرشیو انواع سایت‌ها در رسانه‌ها مراجعه کنند تمام گزارشات تا مصاحبه‌ها و نقدهای اکران سال 89 در یک کلام مشترک است، خسارت فیلم سوزی در مقابل مجموع فیلم‌هایی که اکران شده بود فقط کمتر از 9 میلیارد تومان است.
وی ادامه داد: سال 89 سالی بوده است که اکران و شورای صنفی در دست توانای همکار مدعی امروز، بوده است.
کاوش اظهار داشت: در سال 90 سالی که با انتخاب اصلح اعضاء صنوف سینماداران، تهیه کنندگان، پخش کنندگان، کارگردانان و مسئولی ناظر از وزارت ارشادَ، اداره شورای صنفی با تغییراتی که در آئین نامه لحاظ شد تفاوت عملکرد مشهود است.
وی در ادامه درخصوص فروش کل سینماهای تهران عنوان کرد: فروش کل سینماهای تهران در سال 90 با 48 فیلم در گروه‌‌های معمولی و 5 فیلم در گروه آزاد به رقم 18 میلیارد و 200 میلیون تومان که با محاسبه فروش اکران‌ها نزدیک به 22 میلیارد تومان نائل آمد، یعنی نزدیک به 120 درصد رشد در فروش و به تبع آن جذب مخاطب حال حاضر، ببینید و مقایسه آماری کنید که لغت بحران را که دوست فرهیخته و همکار مدعی‌مان بر شورای صنفی فعلی متکلف می‌کند و از آن سخن می‌گوید چه معنای مشخصی پیدا می‌کند.
وی در ادامه به سال 91 اشاره کرد و تصریح کرد: ما حکایت تلخ سال 91 که با اکران نسبتا پر فروش چند فیلم همراه بود، که می‌توانست نوروز پر فروش دیگری را در سال موفقیت آمیز 90 را برای سینمای ایران رقم بزند اما متأسفانه فیلم "بوسیدن روی ماه" به دلیل ندادن پروانه نمایش فرصت اکران نوروزی پیدا نکرد و تقصیر را به گردن شورای صنفی انداختند، و به تلافی آن ظلم بزرگ، تمامی سینما را هدف گرفتند.
وی ادامه داد: به تبع آن برای زیر سوال بردن شواری صنفی دعوا به راه انداختند و نهایتا از آب گل آلود ماهی گرفتند، ودر یک حرکت هماهنگ حقوق تمام اهالی سینما و حتی خود سینما را به حراج گذاشتند.
کاوش بیان کرد: در حرکت اول با همکاری مسئولان موزه هنری دو فیلم از فیلم‌های نوروز را به بهانه‌های واهی و یکباره از اکران‌های سینماهای حوزه و شهرداری پایین کشیدند و با ایجاد جو وحشتناک، اکثر سینماهای تهران و شهرستان‌ها را وادار به پایین کشیدن فیلم‌های روی پرده کردند و به دنبال آن 14 فیلم خوب و موثر سینمای ایران را از بالای دست وزارت ارشاد توقیف کردند.
وی در ادامه در مورد اکران نشدن فیلم‌ها ادامه داد: در آن زمان جوی که ایجاد شده بود هیچ تهیه‌کننده‌ای جرات اکران فیلم‌هایش را پیدا نمی‌کرد و اکران و نمایش و به تبع آن تولید به زمین زده شد و بالاتر از همه در این کشمکش‌ها مخاطب به مرور دریافت که دیگر فیلم‌ها، موضوع‌های پر التهاب اجتماعی را در دل خود ندارد و در چندین نوبت و در نهادهای مختلف توسط دوستان ممیزی می‌شدند.
کاوش ادامه داد: این اتفاقات موجود به طور حتم سال‌ها طول خواهد کشید تا مخاطب آزرده را مجدد به سالن‌های سینما بازگرداند و نمایش و تولید در سینما به روزهای سال 90 بازگردد.
کاوش درخصوص بهبود جو ایجاد شده در سال 90 و اکران فیلم‌ها در سال 91 ادامه داد: هیچ تهیه‌کننده‌ای جرات اکران فیلمش را در ماه‌های اول سال 91 را نداشت و شورای صنفی با کمک‌های بسیار و ارائه امتیازات مختلف توانست اکران سال 91 را از پیچ‌های خطرناکی که دوستان مسئول خانه سینما و حوزه هنری برایشان ساخته و می‌ساختند را به سلامت عبور دهند.
وی افزود: سال 91 با 47 فیلم در گروه‌ها و 15 فیلم در گروه آزاد به فروش 22 میلیارد و 400 میلیون تومان دست پیدا کرد، که البته در سینماهای تهران فروش 3 میلیارد ریال داشتیم و همان‌گونه که بیشتر اشاره شد 13 درصد فرار مخاطب از سالن محصول سال پر تنش 91 است.
وی خاطر نشان کرد: بالاخره روز 11 آبان 91 در تاریخ سینمای ایران به عنوان یک روز عطف تاریخی ماندگار شد، شاید بشود جایگاه خدمت و خیانت را چند روزی به ضرب و زور رسانه‌ها مخدوش کرد اما ذهن فعال اهالی سینما و نهایتا تاریخ، آن دور از هم سرا خواهد کرد.
روزگار غریبی است همکاران و اکنون "دوست مدعی" توسط دکتر دعوت شدند که شورای صنفی نمایش را به سامان کنند.
انتهای پیام/ اس
در باشگاه خبرنگاران جوان پیگیری شد؛
معلمان نهضت سوادآموزی چگونه میتوانند استخدام آموزشوپرورش شوند؟
