به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، فرانسه، مهد آزادى و دموکراسى غربى و یکى از بانیان اصلى اعلامیه جهانى حقوق بشر، خوانده می شود، و در کنار سایر اعضاى سازمان ملل متحد که منشور ملل متحد را پذیرفته اند متعهد است حقوق شناخته شده در میثاق را درباره افراد مقیم قلمرو یا تابع حاکمیت خود بدون تبعیضْ محترم شمرده و تضمین نماید. اما آن گونه که واقعیات نشان مى دهد مهم ترین اصول حقوق بشر به شکل گسترده اى در این کشور نقض مى شود، از جمله:

نقض آزادى

در جامعه فرانسه، افرادى، نظیر روژه گارودى، نویسنده و محقق برجسته فرانسوى، بجرم نوشتن کتابى تاریخى و طرح واقعیاتى مستند درباره صهیونیسم بین الملل و انکار هولوکاست مورد محاکمه قرار مى گیرند، از آن جهت که در برخى کشورها از جمله فرانسه، انکار کشتار یهودیان جرم تلقى مى شود!

فرانسه با حدود شش میلیون مسلمان از جمله کشورهاى اروپایى است که بیشترین شمار مسلمانان را در خود جاى داده و مسلمانان،۱۰٪ جمعیت این کشور را تشکیل مى دهند. اما دولت به بهانه دفاع از ارزش هاى سکولار، مسلمانان این کشور را از آزادى هاى فردى و اجتماعى محروم کرده و با به اجرا گذاشتن قانون منع حجاب از تحصیل دختران محجبه در مدارس و دانشگاه ها ممانعت به عمل آورده است. مسلمانان مقیم فرانسه با جنبش هاى اسلامى در الجزایر و فلسطین اظهار همبستگى مى کنند و دولت فرانسه هر نوع همبستگى مسلمانان با این جنبش ها را با فشار سیاسى و تبلیغاتى و زندانى کردن رهبران آنان سرکوب مى کند.

اقلیت هاى دینى، همچون مسلمانان، و اقلیت هاى قومى و نژادى همچون عرب تبارها و سیاه پوستان به رسمیت شناخته نمى شوند و نه تنها از کرسى پارلمان و دیگر نهادهاى تصمیم گیرى محرومند بلکه هدف خشونت هاى نژادپرستانه و افراطى قرار مى گیرند، و علناً توسط مقامات عالى رتبه دولتى از طریق رسانه هاى عمومى تحقیر مى شوند. این گروه هاى بزرگ اجتماعى تا حدى به حاشیه رانده شده اند که هیچ حزب و گروه و جناح سیاسى در فرانسه آن ها را نمایندگى نمى کند و از حمایت هیچ نیروى سیاسى و روشنفکرى بزرگى حتى چپگرایان فرانسوى نیز برخوردار نیستند.

تبعیض نژادى

دیدگاه تبعیض آمیز فرانسه به سیاهپوستانِ این کشور سابقه اى طولانى دارد و این وضعیت تأسفبار اقتصادى، اجتماعى، سیاسى و... این قشر مظلوم از جامعه فرانسه ریشه در سیاست استعمارى فرانسه دارد. علیرغم پایان دوران استعمار کهنه، هنوز غرببا دیده متکبرانه به ملت هاى جهان سوم و در حال توسعه مى نگرد و همین امر سبب شده است که مسلمانان، اعراب و مهاجران آفریقایى تبار فرانسه، مورد بدترین نوع تبعیض نژادى واقع شوند و از حقوق فردى و اجتماعى مسلّم خویش محروم باشند.

تبعیض نژادى علیه شهروندان آفریقایى تبار به ویژه در زمینه ارائه خدمات بهداشتى و درمانى و کار و آموزش، کاملاً مشهود است. فرانسویان سفید پوست همچنان هموطنان سیاه پوست خود را به چشم بردگان مى نگرند. سیاه پوستان محروم حومه پاریس که ده ها سال است، تلاش مى کنند تا وضع معیشتى خود را بهبود بخشند، متأسفانه براى اشتغال و اقامت در پاریس با موانع عدیده روبرو مى شوند، زیرا دولت فرانسه آنان را شهروندان درجه دو به شمار مى آورد. فرانسه که ادعا مى کند مهد دموکراسى در جهان است، اشتغال سیاه پوستان را به جز در حومه پاریس منع مى کند و این قشر از جامعه تنها به فعالیت هاى فرو دستى مشغولند. یک تحلیلگر مسائل سیاسى در پاریس مى گوید:

«۱۰٪ نیروهاى فعال فرانسه بى کاراند و در همین حال در میان آفریقایى تبارها و عرب تبارها که اغلب حاشیه نشین شهرهاى بزرگ هستند بى کارى به بیش از۵۰٪ مى رسد». در فرانسه، روزبه روز، جوانان حاشیه شهرهاى بزرگ ناامیدتر مى شوند، بیکارى و فقر رو به افزایش است و فشار سیاست هاى دولت راستگراى فرانسه در جهت کاهش مالیات از ثروت ها و سرمایه هاى بزرگ عملاً بر لایه هاى کم درآمد وارد مى شود.

بدرفتارى پلیسِ فرانسه با شهروندان فرانسوى آفریقایى تبار یا خاورمیانه اى، یکى از بزرگ ترین معضلات جامعه این کشور است. در گزارش سازمان عفو بین الملل مربوط به سال۲۰۰۴آمده است که بدرفتارى پلیس فرانسه با اقلیت هاى قومى مذهبى این کشور نسبت به سال قبل، بیست برابر افزایش داشته است.

در چند سال اخیر در گزارش هاى سازمان هاى حقوق بشرى از جمله عفو بین الملل، نام فرانسه در لیست کشورهایى قرار دارد که قتل هاى غیرقانونى در آن به وقوع پیوسته و بازداشت شدگان مورد شکنجه و سوء رفتار واقع شده اند. کمیسر حقوق بشر شوراى اروپا، پس از یک بازدید شانزده روزه از زندان ها، بیمارستان هاى روانى، بازداشتگاه ها و... از اوضاع اماکن نام برده، شمار فوق العاده زندانیان و کمبود امکانات، ابراز نارضایتی کرد. او از وضع بد زندان بومت یاد کرد و بازداشتگاه کاخ دادگسترى پاریس را وحشتناک خواند
 
تبعیض مذهبى

فرانسه داراى جمعیتى بیش از۶۰ میلیون نفر است که از نظر مذهبى۳۸تا ۸۸ درصد از آن ها کاتولیک،۸ تا۱۰ درصد مسلمان،۲ درصد پروتستان،۱درصد یهودى، و۴ درصد هم متفرقه اند. همچنان که قبلا اشاره شد مسلمانان با جمعیتى قریب ده درصد، از نظر مذهبى بعد از کاتولیک ها، دومین مذهب فرانسه به شمار مى آیند؛ اما با این حال هیچ نماینده اى در ارکان اصلى قدرت، حتى در پارلمان این کشور ندارند. در حالى که یهودیان، که تنها یک درصد جامعه را تشکیل مى دهند، داراى نفوذ و قدرتى فراگیر در تصمیمات کلان سیاسى در فرانسه هستند.

دولتمردان با تبلیغات گسترده، مسلمانان این کشور را مورد تحقیر و توهین قرار داده و شدیدترین محدودیت ها را براى آنان اعمال نموده اند. آنان با تبلیغ خطر اسلام گرایى توسط رسانه هاى فرانسوى، ممنوع کردن نشریات اسلامى، ممنوعیت احکام اسلامى خصوصاً حجاب، معادل قرار دادن اسلام با افراطى گرى، گسترش حملات نژادپرستانه علیه مسلمانان و... دست به یک تبعیض مذهبى وسیع علیه مسلمانان زده اند. در این کشور، دانش آموزان یهودى با عرق چین و دانش آموزان مسیحى با صلیب به مدرسه مى روند؛ اما دختران مسلمانِ باحجاب را از مدرسه اخراج مى نمایند.

پلیس فرانسه، مساجد مسلمانان را مورد هتک قرار مى دهد و گاز اشک آور به درون آن پرتاب مى کند، در حالى که اگر چنین اقدامى در مورد کلیسا یا کنیسه اى انجام شود بلافاصله وزیر کشور، خود را به محل مى رساند و مستقیماً از پیروان این ادیان عذرخواهى مى کند؛ اما نسبت به هتک حرمت اماکن مذهبى مسلمانان، تبیعض آمیز برخورد مى شود. این در حالى است که مسلمانان فرانسه هرگز با سکولاریسم مخالفت نکرده اند؛ حتى وقتى هزاران دختر و زن مسلمان، علیه ممنوعیت حجاب به تظاهرات پرداختند با سر کردن روسرى هایى که پرچم فرانسه بود عملاً نشان دادند که به عنوان یک فرانسوى مى خواهند در رفتار و اعمال دینى آزاد باشند.