به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،به نقل از صراط شبکه بیبیسی پس از چند هفته تبلیغات پر زرق و برق درباره بیانیه ژنو، اکنون میگوید «این توافق هیاهو برای هیچ است.»
شبکه بیبیسی در چند هفته پس از انتشار بیانیه ژنو تلاش کمسابقه و زایدالوصفی را به همراه برخی رسانههای جریان فتنه و شبهاصلاحطلب به کار بست تا بیانیه ژنو را تابوشکنی بزرگ، توافق بیسابقه در سه دهه گذشته و ... معرفی کند اما اکنون مینویسد: توافق ژنو هیاهوی بسیار برای هیچ است. یک عبارت دو بار در متن توافق تکرار شده است. هیچ موضوع و یا مفهوم دیگری در این سطح از اهمیت نبوده است که دو بار در متن سند تکرار شود. در عین حال، این مطلب هم در شروع (در مقدمه) و در پایان متن توافق به صورت روشن ذکر شده است. در مقدمه توافق آمده است؛ «... این راهحل جامع به مثابه یک مجموعه منسجم خواهد بود که هیچ بخشی از آن مورد توافق قرار نمیگیرد مگر آنکه در تمامی بخشهای آن توافق حاصل شود.» و در آخر توافق آمده است؛«در خصوص گام نهایی و هر یک از گامهای میانی، این اصل اساسی که تا در مورد همه چیز توافق نشود، در خصوص هیچ چیزی توافق حاصل نمیشود اعمال میشود.»
بهمن آقاییدیبا کارشناس بیبیسی ادامه میدهد: برای پی بردن به معنای این عبارت، من بیش از چهارصد معاهده، سند، متن مذاکراتی، اعلامیه و اسناد بینالمللی مربوط به سازمان ملل و نهادهای وابسته به آن را بررسی کردم. (هر کس میتواند عبارت مزبور را گوگل کند و بلافاصله همه این منابع را ملاحظه کند). در اسناد مزبور از این عبارت با عناوینی چون«اصل»، «اصل حقوقی»، «عبارت مقدس (مانترا)»، «قاعده طلائی» و نظیر آن یاد شده است. ولی چیزی که مهمتر از این عناوین است، نحوه شرح و معنی کردن این عبارت در اسناد مورد بررسی است.
بیبیسی میافزاید: این اصل در بسیاری از موارد ناظر بر این است که متن یا توافق مربوطه یک مجموعه است و این بدان معنی است که نقض یا عدم اجرای هر قسمت باعث نقض یا ابطال همه سند است. سند مربوطه یک مجموعه یکپارچه یا منسجم است که نمیتوان روی قسمتهای جداگانه آن به صورت جداگانه انگشت گذاشت و به آن جداگانه استناد کرد. بیرون آوردن هر قسمت از سند به معنی بیمعنی شدن کل سند است. تا موقعی که توافق روی همه چیز صورت نگیرد، در هیچ موردی توافقی وجود ندارد. بر طبق اصل مربوط، همه توافقات در حالت اولیه و مقدماتی باقی میماند تا زمانی که روی همه این مجموعه یا سند کلی توافقی حاصل شود. هیچ توافقی درباره هیچ قسمتی حاصل نمیشود تا زمانی که همه طرفها راجع به کل قضیه مربوطه به نقطه رضایتبخش برای همه آنها برسند.
این تحلیل در پایان خاطرنشان میکند: با توجه به این نکات، میتوان نتیجه گرفت که آنچه در ژنو بین ایران و دول دیگر «توافق» شده است، چیزی نیست جز قراری برای ادامه مذاکرات درباره مطالبی که همه آنها برای توافق بعدی باز است.