باسمه تعالی

حكومت عباسی از مدت ها پیش، با توجه به فرمایش پیامبر گرامی اسلام (ص) و امامان معصوم (ع) مبنی بر این كه حضرت مهدی (عج)، فرزند امام حسن عسکری (ع) است، امام یازدهم (ع) را زیر نظر داشت و مراقب بود تا فرزندی از ایشان نماند، ولی آن امام همام (ع) با پنهان نگه داشتن خبر ولادت فرزندش حضرت مهدی (عج)، این نقشه را باطل كرده بود.
ابوالادیان می گوید: من در خدمت حضرت امام حسن عسکری (ع) بودم. نامه های آن حضرت (ع) را به شهرها می بردم. روزی من را طلب فرمود و چند نامه ای نوشت به مدائن تا آنها را برسانم. سپس امام (ع) فرمود : پس از پانزده روز باز داخل سامره خواهی شد و صدای گریه و شیون از خانه من خواهی شنید، و در آن موقع مشغول غسل دادن من خواهند بود. ابوالادیان به امام (ع) عرض می کند: ای سید من! هرگاه این واقعه دردناک روی دهد، امامت با کیست؟ فرمود: هر که جواب نامه من را از تو طلب کند. ابوالادیان می گوید: دوباره پرسیدم؛ علامت دیگری به من بفرما. امام (ع) فرمود: هرکه بر من نماز گزارد. ابوالادیان می گوید: باز هم علامت دیگری بگو تا بدانم. امام (ع) فرمود: هر که بگوید که در همیان چه چیز است؟، او امام شماست. ابوالادیان می گوید: ابهت و شکوه امام باعث شد که نتوانم چیز دیگری بپرسم. رفتم و نامه ها را رساندم و پس از پانزده روز برگشتم. وقتی به در خانه امام (ع) رسیدم، صدای شیون و گریه از خانه امام (ع) بلند بود. داخل خانه امام (ع)، جعفر کذاب، برادر امام حسن عسکری (ع) را دیدم که نشسته و شیعیان به او تسلیت می دهند و به امامت او تهنیت می گویند. من از این بابت بسیار تعجب کردم، پیش رفتم و تعزیت و تهنیت گفتم. اما او جوابی نداد و هیچ سؤالی نکرد. چون بدن مظهر امام (ع) را کفن کرده و آماده نماز گزاردن بود، خادمی آمد و جعفر کذاب را دعوت کرد که بر برادر خود نماز بخواند. چون جعفر به نماز ایستاد، طفلی گندمگون و پیچیده موی، گشاده دندانی مانند پاره ماه بیرون آمد و ردای جعفر را کشید و گفت: ای عمو! پس بایست که من به نماز سزاوارترم. رنگ جعفر دگرگون شد. عقب ایستاد. سپس آن طفل پیش آمد و بر پدر نماز گزارد و آن جناب را در پهلوی امام علی النقی (علیه السلام) دفن کرد. سپس رو به من آورد و فرمود: جواب نامه ها را که با تو است تسلیم کن. من جواب نامه را به آن کودک دادم. پس "حاجزوشا" از جعفر پرسید: این کودک که بود؟، جعفر گفت: به خدا قسم من او را نمی شناسم و هرگز او را ندیده ام. در این موقع، عده ای از شیعیان از شهر قم رسیدند، چون از وفات امام (ع) باخبر شدند، مردم به جعفر اشاره کردند. چند تن از آن مردم نزد جعفر رفتند و از او پرسیدند: بگو که نامه هایی که داریم از چه جماعتی است و مال ها چه مقدار است؟ جعفر گفت: ببینید مردم از من علم غیب می خواهند! در آن حال خادمی از جانب حضرت صاحب الامر (عج) ظاهر شد و از قول امام (عج) گفت: ای مردم قم! با شما نامه هایی است از فلان و فلان و همیانی ( کیسه ای ) که در آن هزار اشرفی است که در آن ده اشرفی است با روکش طلا. شیعیانی که از قم آمده بودند، گفتند: هر کس تو را فرستاده، امام زمان است، این نامه ها و همیان را به او تسلیم کن. جعفر کذاب نزد معتمد خلیفه آمد و جریان واقعه را نقل کرد. معتمد گفت: بروید و در خانه امام حسن عسکری (ع) جستجو کنید و کودک را پیدا کنید. رفتند و از کودک اثری نیافتند. ناچار "صیقل" کنیز حضرت امام عسکری (ع) را گرفتند و مدت ها تحت نظر داشتند، به تصور اینکه او حامله است. ولی هر چه بیشتر جستند، کمتر یافتند.

از آن پس، بخاطر مصالحى، نوع ارتباط شيعه با امامشان تغيير كرد و حضرتش كه آخرين حجت الهى و بقيه السلف از فرزندان پيامبر اکرم (ص) است و از سويى مأمورين معتمد در پى به شهادت رساندن آن حضرت (عج) بودند، با خواست خدا، در پرده غيبت به سر بردند و تا مدتى ( 69 سال غیبت صغری ) ارتباط مردم با وى از طريق چهار نايب تعيين شده از طرف ايشان بود و بعد از آن، مرحله غيبت كبرى آغاز گشت كه تا اين لحظه، ديدگان منتظر دوستدارانش، در انتظار طلوع خورشيد وجود اويند./ش