به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران سیانوآکریلات حاوی نانوساختارهای APOSS به عنوان چسب‌های عاجی به دست پژوهشگران دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات تهران و با همکاری پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی تهیه شد .

سیانوآکریلات حاوی نانوساختارهای Acrylo-POSS) APOSS) به عنوان چسب‌های عاجی به دست پژوهشگران دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات تهران با همکاری پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی تهیه شد. با تلاش این محققان، به کمک نانوساختارهای POSS ، مشکلاتی از قبیل خواص مکانیکی پایین و حلالیت در آب چسب‌های سیانوآکریلات مرتفع گردید. نانوساختارهای POSS به عنوان عامل شبکه‌ای‌کننده و نیز تقویت‌کننده این بهبود را در خواص ایجاد کردند .

چسب‌های دندانی ترکیباتی هستند که در فرآیند ترمیم، قبل از اعمال کامپوزیت، روی ساختار دندان قرار می‌گیرند. از آن جایی‌ که سطح دندان مرطوب است و چسب‌های سیانوآکریلات اتصال خوبی را با بسترهای مرطوب برقرار می‌کنند، انتظار می‌رود استفاده از آن‌ها به عنوان چسب‌های دندانی، مسیر جدیدی را برای تهیه موادی با خواص بهتر فراهم آورد .

در این تحقیق از چسب‌های سیانوآکریلات به عنوان چسب عاجی دندانی استفاده شد و مشکلات این چسب‌ها شامل خواص مکانیکی پایین و حلالیت در آب به کمک نانو ساختارهای POSS مرتفع گردید. همچنین چسبی با قابلیت پلیمر شدن تحت تابش نور تهیه شد .

به گفته پرستو فدائی از دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات تهران، هدف از انجام این تحقیق، بررسی خواص چسب‌های سیانوآکریلات حاوی نانوساختارهای Acrylo-POSS (APOSS) به عنوان چسب‌های عاجی بوده است .
 
فدائی در توضیحات خود گفت: «از جمله مشکلات این چسب‌ها سرعت بالای پلیمر شدن آنیونی آن‌هاست. با استفاده از اسید معدنی متان‌سولفونیک‌اسید در ابتدا از پلیمر شدن زودهنگام آن‌ها جلوگیری شد و سپس واکنش به سمت پلیمر شدن با مکانیزم رادیکالی و با شروع‌کننده نوری هدایت شد تا زمان کافی و کنترل‌شده برای ترمیم در اختیار دندانپزشک قرار گیرد. فنیل‌پروپان‌دیون (PPD) ، کامفورکینون (CQ) و بوتان‌دیون (BD) به عنوان شروع‌کننده امتحان شدند که در نهایت BD به عنوان شروع‌کننده مناسب انتخاب شد و غلظت‌های (mol/mol) 1 ، 2 ، 3 و 4% از آن مورد آزمون قرار گرفت. از آن جایی ‌که این چسب‌ها در محیط آبی هیدرولیز می‌شوند و استحکام آن‌ها پایین است از نانوساختار APOSS آکریلاتی در مقادیر مختلف به عنوان عامل شبکه‌ایکننده استفاده شد تا خواص مکانیکی آن بهبود یابد و از تخریب آن جلوگیری شود.

 از آزمون جمع‌شدگی برای بررسی واکنش پلیمر شدن استفاده شد. در این آزمون اثر نوع و غلظت شروع‌کننده و غلظت عامل شبکه‌ایکننده بر زمان سفت شدن چسب، بیشینه سرعت واکنش (نقطه تشکیل ژل) و زمان رسیدن به این بیشینه سرعت بررسی شد.

 بر روی فرمول‌بندی آماده شده با نوع و مقدار بهینه شروع‌کننده، آزمون‌ استحکام خمشی انجام شد سپس از مقادیر بهینه APOSS به دست آمده از خمش، آزمون استحکام اتصال ریز برشی و آزمون جذب آب گرفته شد. همچنین از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) برای مطالعه سطوح شکست نمونه‌های حاصل از آزمون‌های استحکام خمشی و استحکام اتصال ریز برشی استفاده گردید. در انتها تمامی نتایج با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS و روش آنالیز واریانس یکسویه (ANOVA) ، مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند .»

نتایج این کار تحقیقاتی که به دست پرستو فدائی و همکاران وی صورت گرفته است، در مجله
 Dental Materials ( جلد 29، شماره 6، ژوئن سال 2013، صفحات e69-e61) منتشر شده است .


انتهای پیام/