دنبه بین‌المللی جشنواره کو؟!
وطن امروز در یادداشتی فرهنگی نوشته است: واقعا این همه اصرار به یک مدیر سینمایی که لزوما راهنمای تور جشنواره‌های فرنگی است در بدنه دولت چه مفهومی می‌تواند داشته باشد؟
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، وطن امروز در یادداشتی فرهنگی نوشته است:
در لفظ و در اعلان‌های رسانه‌ای دائما از لفظ «جشنواره بین‌المللی فجر» استفاده می‌کنیم اما جشنواره فیلم فجر در ادوار مختلف عبارت بین‌المللی را بیهوده یدک می‌کشد. تصور کنید در مذاکرات و گفتمان سیاسی بین‌الملل، دولت مدعی گفتمان کلان در پای میز مذاکرات سیاسی است اما در حوزه فرهنگ صدایش از محدوده شهر تهران فراتر نمی‌رود. صد افسوس که در جشنواره‌های کوچک خاورمیانه‌ای چهره‌های سرشناس جهانی حضور دارند اما در تهران و در ایام برگزاری جشنواره فیلم فجر دریغ از یک چهره سرشناس جهانی در عرصه فیلمسازی. آنچه در دوران پیش‌رو فارغ از نگره‌های سیاسی دولت برای بازتاب صورت و قواره فیلم فجر واقعا نیازی مبرم به شمار می‌رود، حضور چهره‌های سرشناس بین‌المللی است. واقعا آنانی که سال‌هاست روی کرسی‌های بخش بین‌الملل مدیریت سینما جلوس کرده‌اند و هر دولتی هم که مستقر می‌شود گویا تصمیم به ترک کرسی خود ندارند، حتی از یک ارتباط اینترنتی با مدیران برنامه (Agent) چهره‌های سرشناس در عرصه فیلمسازی عاجز و ناتوان هستند. چگونه است که 30 سال روی کرسی‌های مدیریتی بخش بین‌الملل سینما نشسته‌اند اما کاری انجام نمی‌دهند، تنها عنوان «مدیر بین‌المللی» سینما را یدک می‌کشند. مدیران مذکور که دوره‌های قبلی در مصدر امور بین‌الملل بوده و تغییر دولت‌ها به جایگاه آنان صدمه‌ای وارد نساخته است، ناتوان و عاجز از دعوت از چهره‌های سرشناس بین‌المللی هستند. در دولت قبلی مدعی بودند به دلیل حداقلی بودن گفتمان سیاسی دولت، چهره‌های سرشناس سینمایی، فیلمسازان و تهیه‌کنندگان مشهور، تمایلی به حضور در جشنواره فیلم فجر ندارند! حالا سؤال این است که در دوره اصلاحات که بر طبل گفت‌وگوی تمدن‌ها می‌کوبید و مدیر مدعی مذکور - که حاضر به ترک کرسی خود از بنیاد سینمایی فارابی نیست- باز هم از رسالت خویش برای حضور چهره‌های بین‌المللی در فجر سر باز زد و تنها افتخار بین‌المللی فجر در ادوار مختلف حضور کوستاو گاوراس است که مدیر محترم بخش بین‌الملل فارابی در آوردن وی به ایران هیچ نقشی نداشت. بدون رودربایستی، مدیریت سینمایی تا کی باید گرفتار تعارف،رانت و لابی باشد. راهنمای محترم تور جشنواره‌هاي بين‌المللي که سالیان سال است نقش راهنمای تور جشنواره کن و ونیز را برای مدیران مختلف سینمایی دارد، امسال هم عهده‌دار بخش بین‌الملل جشنواره است؛ جشنواره‌ای که از دنبه بخش بین‌الملل آن، چیزی باقی نمانده است!
واقعا این همه اصرار به یک مدیر سینمایی که لزوما راهنمای تور جشنواره‌های فرنگی است در بدنه دولت چه مفهومی می‌تواند داشته باشد؟ واقعیت این است: بخش اعظمی از جریان رسانه‌ای از این موضوع غافل هستند که حضور چهره‌های بین‌المللی در جشنواره فیلم فجر، تنور سیاست ورزی را روی میزهای سیاسی مذاکره گرم‌تر خواهد کرد. حقیقت این است که اگر دلخوش به این موضوع باشیم که با همین جشنواره و الصاق یک عنوان بین‌المللی، جشنواره بین‌المللی می‌شود(!) کار بزرگی نکرده‌ایم. اگر قرار است جشنواره محدود به حضور چند چهره سرشناس داخلی باشد بنیان جشنواره کارکردی برای دولت ندارد. حرارت بخش بین‌الملل جشنواره بی‌شک می‌تواند ابزاری برای طرح نام ایران در محافل فرهنگی و سیاسی باشد. ضمن اینکه حضور چهره‌های بین‌المللی، دوربین رسانه‌های خارجی را به ایران و جشنواره فیلم فجر خواهد آورد و سیاست ورزان دولتی می‌توانند برای پیشبرد اهداف سیاسی خود از این مجال، استفاده بیشتری کنند. کار نشد ندارد، بهانه تراشیدن مدیر محترم سالیان بخش بین‌الملل فارابی اطواری بیش نیست. واقعا وقتش سر نیامده که حداقل بازنشسته شود و آخرین فیلم‌های روز جهان را به جای تماشا در جشنواره‌های مختلف با هزینه بیت‌المال، در منزل و در دوران خوش بازنشستگی تماشا و از پرسه‌های بیهوده در جشنواره‌های بین‌المللی پرهیز کند؟ واقعا شیوه مدیریتی در ایران خیلی بامزه و مضحک است که بخش بین‌الملل فارابی که سال‌ها توسط یک‌نفر اداره می‌شود به اندازه فیلمیران (پخش‌کننده فیلم) قدرت ندارد فیلم‌های ایرانی را در چند سینمای محدود در سالن کشورهای آمریکایی و اروپایی اکران کند. دولت‌های مختلفی سرکار آمده‌اند، اما «آقای بخش بین‌الملل» که عنوان «تور لیدر» جشنواره کن را همچنان یدک می‌کشد، واقعا حضورش به عنوان مدیر چه فایده‌ای برای جشنواره بین‌المللی فجر داشته است؟ آیا پویایی بخش بین‌الملل جشنواره عصای دست سیاسیون نخواهد بود؟ آیا دولت یازدهم که مدعی گفتمان جهانی در سطح بین‌الملل است نباید به این نقصان بین‌المللی پایان دهد؟ آیا همچنان قصد داریم به حضور یک مدیر منفعل بسنده کنیم؟ بخش بین‌الملل جشنواره از عدم حضور چهره‌های سرشناس، رنجور‌تر از پیش شده است و گزینه مورد نظر این مقال چنان به رنجوری مدیریتی دچار است که با مدیر برنامه‌های چهره‌های سرشناس جهانی حتی نمی‌تواند یک ایمیل ساده رد و بدل کند(!) واقعا برای بخش بین‌الملل جشنواره باید کاری کرد که تن رنجور این بخش از جشنواره از وضعیت فعلی فرسوده‌تر نشود. با تغییر یک مدیر بازنشسته قطعا مدیریت سینمای ایران دچار نقصان نخواهد شد و هوای مدیریتی سینما با حضور نیروهای تازه نفس، بهتر خواهد شد.
منبع: وطن امروز
انتهای پیام/
در لفظ و در اعلان‌های رسانه‌ای دائما از لفظ «جشنواره بین‌المللی فجر» استفاده می‌کنیم اما جشنواره فیلم فجر در ادوار مختلف عبارت بین‌المللی را بیهوده یدک می‌کشد. تصور کنید در مذاکرات و گفتمان سیاسی بین‌الملل، دولت مدعی گفتمان کلان در پای میز مذاکرات سیاسی است اما در حوزه فرهنگ صدایش از محدوده شهر تهران فراتر نمی‌رود. صد افسوس که در جشنواره‌های کوچک خاورمیانه‌ای چهره‌های سرشناس جهانی حضور دارند اما در تهران و در ایام برگزاری جشنواره فیلم فجر دریغ از یک چهره سرشناس جهانی در عرصه فیلمسازی. آنچه در دوران پیش‌رو فارغ از نگره‌های سیاسی دولت برای بازتاب صورت و قواره فیلم فجر واقعا نیازی مبرم به شمار می‌رود، حضور چهره‌های سرشناس بین‌المللی است. واقعا آنانی که سال‌هاست روی کرسی‌های بخش بین‌الملل مدیریت سینما جلوس کرده‌اند و هر دولتی هم که مستقر می‌شود گویا تصمیم به ترک کرسی خود ندارند، حتی از یک ارتباط اینترنتی با مدیران برنامه (Agent) چهره‌های سرشناس در عرصه فیلمسازی عاجز و ناتوان هستند. چگونه است که 30 سال روی کرسی‌های مدیریتی بخش بین‌الملل سینما نشسته‌اند اما کاری انجام نمی‌دهند، تنها عنوان «مدیر بین‌المللی» سینما را یدک می‌کشند. مدیران مذکور که دوره‌های قبلی در مصدر امور بین‌الملل بوده و تغییر دولت‌ها به جایگاه آنان صدمه‌ای وارد نساخته است، ناتوان و عاجز از دعوت از چهره‌های سرشناس بین‌المللی هستند. در دولت قبلی مدعی بودند به دلیل حداقلی بودن گفتمان سیاسی دولت، چهره‌های سرشناس سینمایی، فیلمسازان و تهیه‌کنندگان مشهور، تمایلی به حضور در جشنواره فیلم فجر ندارند! حالا سؤال این است که در دوره اصلاحات که بر طبل گفت‌وگوی تمدن‌ها می‌کوبید و مدیر مدعی مذکور - که حاضر به ترک کرسی خود از بنیاد سینمایی فارابی نیست- باز هم از رسالت خویش برای حضور چهره‌های بین‌المللی در فجر سر باز زد و تنها افتخار بین‌المللی فجر در ادوار مختلف حضور کوستاو گاوراس است که مدیر محترم بخش بین‌الملل فارابی در آوردن وی به ایران هیچ نقشی نداشت. بدون رودربایستی، مدیریت سینمایی تا کی باید گرفتار تعارف،رانت و لابی باشد. راهنمای محترم تور جشنواره‌هاي بين‌المللي که سالیان سال است نقش راهنمای تور جشنواره کن و ونیز را برای مدیران مختلف سینمایی دارد، امسال هم عهده‌دار بخش بین‌الملل جشنواره است؛ جشنواره‌ای که از دنبه بخش بین‌الملل آن، چیزی باقی نمانده است!
واقعا این همه اصرار به یک مدیر سینمایی که لزوما راهنمای تور جشنواره‌های فرنگی است در بدنه دولت چه مفهومی می‌تواند داشته باشد؟ واقعیت این است: بخش اعظمی از جریان رسانه‌ای از این موضوع غافل هستند که حضور چهره‌های بین‌المللی در جشنواره فیلم فجر، تنور سیاست ورزی را روی میزهای سیاسی مذاکره گرم‌تر خواهد کرد. حقیقت این است که اگر دلخوش به این موضوع باشیم که با همین جشنواره و الصاق یک عنوان بین‌المللی، جشنواره بین‌المللی می‌شود(!) کار بزرگی نکرده‌ایم. اگر قرار است جشنواره محدود به حضور چند چهره سرشناس داخلی باشد بنیان جشنواره کارکردی برای دولت ندارد. حرارت بخش بین‌الملل جشنواره بی‌شک می‌تواند ابزاری برای طرح نام ایران در محافل فرهنگی و سیاسی باشد. ضمن اینکه حضور چهره‌های بین‌المللی، دوربین رسانه‌های خارجی را به ایران و جشنواره فیلم فجر خواهد آورد و سیاست ورزان دولتی می‌توانند برای پیشبرد اهداف سیاسی خود از این مجال، استفاده بیشتری کنند. کار نشد ندارد، بهانه تراشیدن مدیر محترم سالیان بخش بین‌الملل فارابی اطواری بیش نیست. واقعا وقتش سر نیامده که حداقل بازنشسته شود و آخرین فیلم‌های روز جهان را به جای تماشا در جشنواره‌های مختلف با هزینه بیت‌المال، در منزل و در دوران خوش بازنشستگی تماشا و از پرسه‌های بیهوده در جشنواره‌های بین‌المللی پرهیز کند؟ واقعا شیوه مدیریتی در ایران خیلی بامزه و مضحک است که بخش بین‌الملل فارابی که سال‌ها توسط یک‌نفر اداره می‌شود به اندازه فیلمیران (پخش‌کننده فیلم) قدرت ندارد فیلم‌های ایرانی را در چند سینمای محدود در سالن کشورهای آمریکایی و اروپایی اکران کند. دولت‌های مختلفی سرکار آمده‌اند، اما «آقای بخش بین‌الملل» که عنوان «تور لیدر» جشنواره کن را همچنان یدک می‌کشد، واقعا حضورش به عنوان مدیر چه فایده‌ای برای جشنواره بین‌المللی فجر داشته است؟ آیا پویایی بخش بین‌الملل جشنواره عصای دست سیاسیون نخواهد بود؟ آیا دولت یازدهم که مدعی گفتمان جهانی در سطح بین‌الملل است نباید به این نقصان بین‌المللی پایان دهد؟ آیا همچنان قصد داریم به حضور یک مدیر منفعل بسنده کنیم؟ بخش بین‌الملل جشنواره از عدم حضور چهره‌های سرشناس، رنجور‌تر از پیش شده است و گزینه مورد نظر این مقال چنان به رنجوری مدیریتی دچار است که با مدیر برنامه‌های چهره‌های سرشناس جهانی حتی نمی‌تواند یک ایمیل ساده رد و بدل کند(!) واقعا برای بخش بین‌الملل جشنواره باید کاری کرد که تن رنجور این بخش از جشنواره از وضعیت فعلی فرسوده‌تر نشود. با تغییر یک مدیر بازنشسته قطعا مدیریت سینمای ایران دچار نقصان نخواهد شد و هوای مدیریتی سینما با حضور نیروهای تازه نفس، بهتر خواهد شد.
منبع: وطن امروز
انتهای پیام/
