به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران زنجان ؛آمنه در انتظار آمدنش بود  تا اینکه آن چهار قدیسه آمدند و اتاق محقّرش را تاانتهای آفرینش وسعت دادند؛قدیسانی نوزاد را در سلام و صلوات پیچیدند؛ و اینها  وهم و خیال نبود.آمنه با چشمان خود، سجده

کودکش را دید وکلام آسمانی اش را شنید که خدا را به یگانگی یاد می کرد.

میلاد پیامبر فرا رسید.«عبد المطلب‏»،براى عرض سپاسگزارى به درگاه الهى گوسفندى کشت و گروهى را دعوت نمود و در آن جشن با شکوه،که از عموم قریش‏دعوت شده بود،نام فرزند خود را«محمد»گذارد.

وقتى از او پرسیدند:چرا نام فرزند خود را محمد انتخاب کردید،در صورتى که این نام در میان اعراب کم سابقه است؟گفت:خواستم که در آسمان و زمین ستوده باشد.

در  باره‏ میلاد پیامبر «حسان بن ثابت‏»شاعر رسول خدا چنین مى‏گوید:

فشق له من اسمه لیجله فذو العرش محمود و هذا محمد

آفریدگار،نامى از اسم خود براى پیامبر خود مشتق نمود.از این جهت(خدا) «محمود»(پسندیده)و پیامبر او«محمد»(ستوده)است و هر دو کلمه از یک ماده مشتقند و یک معنى را مى‏رسانند.

پیامبر ما محضر همه خوبیها بود و اخلاق خوش  پیامبر  در دنیا مانندی ندارد.

 در اخلاق حضرت محمد , همين بس كه با آن جلالت و موقعيتى كه به سلاطين نامه دعوت مى نوشت در خانه , تا حد امكان كارش را شخصا انجام مى داد.