به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران ؛ هاآرتص در مقاله ای به قلم دانیل آبراهام نوشت: ماموریت صلح کری به لحظه واقعیت خود نزدیک می شود اما عموم مردم اسرائیل نسبت به آن بی تفاوت هستند. مردم اسرائیل در سال های گذشته شاهد ورود پرهیجان و اشتیاق نمایندگان صلح آمریکا و سپس خروج یاس آور آنها بوده اند.

این الگوی رفتاری باعث شده است بسیاری افراد در اسرائیل به این باور برسند که حتی بعد از خروج کری از این جریان، دیگر فرستادگان آمریکا شانس خود را امتحان می کنند. چنین تفکری گمراه کننده است. حداقل در آینده ای نزدیک، کری احتمالا آخرین آمریکایی است که برای برقراری صلح بین اسرائیلی ها و فلسطینی ها تلاش می کند.

چندین سال مشارکت در فرایند صلح به من (نویسنده) آموخته است که این تصمیم مشابه تصمیمات قبلی نیست. این یک نقطه عطف است چرا که بعد از آن اسرائیل با اوضاع کاملا متفاوتی رو به رو می شود و قطعا با واقعیاتی مواجه خواهد شد که نسبت به حال حاضر کمتر مطلوب و مورد نظر اسرائیل است. اگر ماموریت کری شکست بخورد، اسرائیل فرصت تاریخی را برای دستیابی به توافقنامه ای از دست می دهد که از این نقطه نظر بسیار مطلوب است. شاید اسرائیل در آینده مجبور شود توافقنامه بدی را بپذیرد یا بدون دستیابی به یک توافقنامه به زندگی خود ادامه دهد که در نتیجه آن باید ماهیت دموکراتیک یا یهودی خود را کنار گذارد.

اگر این دور از گفتگوها به شکست منتهی شود، آمریکا احتمالا از تلاش های بیشتر در دستیابی به توافقی بین فلسطینی ها و اسرائیلی ها دست برمی دارد. نقش آفرینان دیگر نظیر شورای امنیت سازمان ملل متحد این خلاء را پرمی کنند. این نقش آفرینان برخلاف آمریکا این همه محبت و همدردی در قبال اسرائیل ندارند. توجهی که آمریکا به منافع اسرائیل در روند صلح نشان می دهد، از جانب طرف های دیگر اعمال نمی شود. به طور مثال به تلاش های بی وقفه باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا و کری در فهمیدن و پرداختن به نیازهای امنیتی اسرائیل بنگرید. آنها جان آلن ژنرال بازنشسته لشکر تفنگداران دریایی آمریکایی را مسئول گروهی صد و شصت نفره از کارشناسان اطلاعاتی و نظامی کردند تا با مشورت با نیروهای نظامی اسرائیل مرز در رودخانه اردن را به ایمن ترین مرز جهان تبدیل کنند.

اگر ماموریت کری با شکست مواجه شود، اسرائیل به اشتباه گمان می کند آمریکا به صورت خودکار هر تصمیمی را که به شورای امنیت سازمان ملل متحد فرستاده شود وتو می کند. به ویژه اگر چنین تصمیماتی با برداشت واشنگتن از راه حل مناقشات فلسطین و اسرائیل تطابق داشته باشد. اسرائیل متوجه می شود که صبر آمریکا در قبال دوستانش که تقاضای کمک دارند و منافع این کشور (آمریکا) را نادیده می گیرند کمتر از قبل شده است. بدیهی است آمریکا به این باور رسیده است که ادامه مناقشات فلسطینی ها و اسرائیلی ها به شکلی قابل توجه به منافع امنیت ملی آمریکا صدمه می زند.

بافت جمعیتی آمریکا در حال تغییر است و در نتیجه این تغییر، همدردی و همبستگی همیشگی که اسرائیل در آمریکا دریافت می کرد رو به کاهش است. حتی حمایت از یهودیان آمریکایی نیز تضمین نشدنی است. سیاست های شهرک سازی اسرائیل در کرانه باختری رود اردن باعث فاصله گرفتن جوانان یهودی از اسرائیل شده است و همچنین باعث شده است مشارکت آنها در اسرائیل و هویت اسرائیلی شان کمرنگ شود.

سخنگوهای رسمی اسرائیل اغلب از توجه بیش از حد به مناقشه فلسطین و اسرائیل در عرصه جهانی شکایت می کنند. آنها فراموش کرده اند که این توجه افراطی پایه و اساس کمک های خارجی سخاوتمندانه ای است که فلسطینی ها در تمام این سال ها دریافت کرده اند. چه اتفاقی می افتد وقتی این کمک های مالی کاهش یابد؟ چه کسی مسئولیت مالی فلسطینی هایی را برعهده می گیرد که همچنان تحت حاکمیت اسرائیل زندگی می کنند؟

در واقع کشورهای کمک کننده مالی خسته شده اند. به طور مثال اروپایی معتقدند کمک های آنها کمک مالی به اشغالگری اسرائیل است. شکست احتمالی ماموریت کری احتمالا روند کمک های کشورهای اعطا کننده مالی را نیز به شدت کاهش می دهد و این مسئولیت را بردوش اسرائیل می اندازد. تلاش های فلسطینی ها برای درخواست انحلال تشکیلات خودگردان فلسطین تقویت می شود. اگر این اتفاقات رخ دهد، اسرائیل مسئول تامین بهداشت، آموزش، اشتغال و آب و فاضلاب فلسطینی هایی است که در کرانه باختری رود اردن زندگی می کنند.

ما بدون توافقنامه شاهد ضعف اردوی فلسطینیان میانه رو خواهیم بود که یک توافقنامه مذاکره شده با اسرائیل را ترجیح می دهند و با تروریسم مخالفند. الگوی یک کشور برای دو مردم گزینه ای ترجیحی و عملی است اما در عین حال خشونت ها را به شکلی گسترده افزایش می دهد. فلسطینی ها تلاش های استقلال طلبی شان را متوقف می کنند و به گزینه مبارزه با نژاد پرستی روی می آورند. این مبارزه یک نبرد رسانه ای بین المللی خواهد بود که اسرائیل نمی تواند برنده آن باشد.

اگر اسرائیل به سیاست شهرک سازی خود ادامه دهد و به عنوان یک طرف ناسازگار با فلسطینی ها دیده شود، دوستان اسرائیل برای مقابله با تلاش های بین المللی جهت منزوی کردن اسرائیل کاری سخت پیش رو خواهند داشت. متاسفانه تحریم های حقوقی و اقتصادی علیه اسرائیل و اسرائیلی ها شایع خواهد شد. در نهایت اسرائیل خود را در دادگاه بین المللی در جایگاه متهم می یابد. تلاش ها برای غیرمشروع ساختن اسرائیل تشدید می شود و انزوای این رژیم نیز بیشتر خواهد شد. دوستانش کاهش می یابند و با اینکه اسرائیل تنها مسئول این جریان نیست اما باید با این واقعیت دشوار مواجه شود.

می توان از تحقق چنین سناریوهای خطرناکی جلوگیری کرد. می توان مذاکرات را به سوی دستیابی به موفقیت هدایت کرد. با این همه اسرائیل به مرزی برای هویت یهودی و دموکراتیک خود احتیاج دارد که مورد توافق بین المللی باشد. اسرائیل به منظور دستیابی به این مرز به توافقنامه صلح بر مبنای دو کشور مستقل نیاز خواهد داشت. همانطور که ابتکار صلح اعراب پیش بینی کرده است، چنین توافقنامه ای باعث عادی سازی کامل روابط این رژیم با جهان عرب و مسلمان می شود.

شکست ماموریت کری به معنای آغاز شمارش معکوس برای ورود فرستاده جدید آمریکا نخواهد بود. شکست این ماموریت نقطه عطف فاجعه باری در هویت و تاریخ اسرائیل خواهد بود. اسرائیل به کشوری که آرزوی آن را دارد دست نمی یابد. در عوض اسرائیل به کشوری چندپاره تبدیل می شود که هویت دموکراتیک و یهودی خود را از دست داده است و در نظر فرزندان خود و همچنین جامعه بین المللی به شدت منزوی و بیگانه است. کری می تواند بعد از شکست ماموریتش جان سالم به در ببرد اما بهای این شکست برای اسرائیل بسیار زیاد خواهد بود.

انتهای پیام /